Vandaag ben ik naar het Legermuseum in Brussel geweest ofwel “het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis”, zoals de Belgen het zelf noemen.

In de Eerste Wereldoorlog werd Brussel door de Belgische overheid tot open stad verklaard. Dat hield in dat er geen weerstand zou worden geboden aan de naderende vijand. Op deze manier hoopte België de rijke openbare gebouwen en kunstschatten van de stad voor vernietiging te bewaren. Dat was an sich geen vreemde gedachte. De Duitsers hielden zich in die tijd namelijk nog niet bezig met “smile and wave", sterker, ze waren tot dan toe als beesten tekeer gegaan.

Het Duitse optreden, ingegeven door woede en teleurstelling over de trage opmars, kenmerkte zich door het met bruut geweld onderdrukken van de bevolking. Als de Duitsers verzet of sabotage vermoedden, werden burgers zonder pardon tegen de muur gezet. Het ging zelfs nog verder, een aantal steden is op middeleeuwse wijze geplunderd en in brand gestoken. Dit wrede lot ondergingen onder andere de steden Leuven en Aarschot.

In Leuven werd door de Duitsers vijf dagen lang gebrandsticht en geplunderd. De bibliotheek met eeuwenoude manuscripten werd tot de grond toe afgebrand. Ook de universiteit en andere prachtige openbare gebouwen moesten er aan geloven.

In Aarschot werd door dronken bendes soldaten op burgers geschoten en ook daar werden huizen in brand gestoken. Op een bepaald moment werden drieëntachtig mannen opgepakt en vlak buiten de stad neergeschoten. Een tweede groep van drieëntwintig mannen, onderging het zelfde lot. Onder hen waren de burgemeester, zijn zoon en zijn broer. De bewoners van Aarschot mochten vervolgens zelf de doden begraven.
Ik kan me niet herinneren, ooit iets te hebben gelezen over de veroordeling van oorlogsmisdadigers na de Eerste Wereldoorlog.

Afijn, het Legermuseum dus. Via de kortste route ben ik binnendoor naar Brussel gereden. Het was verduiveld koud, max zeven graden. Gelukkig ben ik tussen de meeste buien doorgereden. Het Legermuseum zelf was zeer de moeite waard. Indrukwekkend. De Belgen doen trouwens niet aan “beleving" of “interactief". Ze stellen ook niet een deel van de collectie ten toon. Nee, ze laten álles zien. En dat is héél veel. Ook véél van het zelfde en dat maakt het toch weer heel indrukwekkend. De verzameling Napoleontische uniformen en het gedeelte over de Eerste Wereldoorlog spraken mij het meeste aan. De moeite waard.

Ik heb gemerkt dat Warhorse niet van kou en regen houdt. Hij startte moeilijk vanochtend, ondanks dat ik hem gedeeltelijk had ingepakt tegen de harde wind en regen van vannacht.

Geschreven door Warhorse