Vrijdagavond 26 augustus 2022, 22.30 uur:

Tergend langzaam tikt de klok de uren en minuten tot mijn vertrek af. Twee jaar nadat het idee voor deze tocht aan mijn brein is ontsproten, is eindelijk ons ETD (Estimated Time of Departure) op 10.00 zondagochtend bepaald. De bagage is ingepakt en de routes zijn vastgelegd op de TomTom.

Op basis van mijn ervaringen tijdens de vorige motortocht heb ik een kleine aanpassing doorgevoerd in mijn manier van reizen: ik heb géén tent meer bij me. Ik probeer voor mijn overnachtingen zoveel mogelijk gebruik te maken van een trekkershut op een camping (bij de oosterburen bekend als Campinghütte of Schlaffass), zo houd ik toch dat kampeergevoel en ik verlies geen tijd aan het opzetten en afbreken van mijn kampement. Als dat niet beschikbaar is, ga ik voor een goedkope B&B of desnoods een shabby hotelletje. Daarbij scheelt het ook nog eens een behoorlijk aantal kilo's aan een tent en overig noodzakelijk kampeermateriaal.

Ik ben er zo langzamerhand wel klaar voor, maar wat veel belangrijker is, ik denk dat ook de motor er klaar voor is. Ik heb Warhorse voorzien van een op Marktplaats gescoord bagagerek, afkomstig van een Engelse legermotor Can-Am Bombardier. Er kwam enig las- en verfwerk aan te pas, maar het resultaat mag er zijn vind ik. Met twee legergroene rugzakken op het rek gebonden en een duffelbag over het zadel, wordt in mijn fantasie het authentieke en toch al krijgshaftige uiterlijk van mijn strijdros nog meer verhoogd. En ook niet onbelangrijk: ik kan er meer bagage in kwijt dan in de plastic Krauser koffers die origineel bij het machien werden geleverd.

Hoewel Warhorse er qua kilometerstand nog niet aan toe is, leek het mij gezien de lengte van de tocht toch opportuun om hem aan een troetelbeurt te onderwerpen. Aan de hand van het garageboek en YouTube verving ik de motorolie, het oliefilter, de remblokken en controleerde ik twee kleppen per cilinder. Ik beschrijf de theorie van een kleine beurt even heel pedant, als ware had ik twee vingers in mijn fijnbesneden neus. Echter de praktische werkelijkheid in "Motorgarage Krakau" is altijd anders. Om te beginnen had ik last van ondeugdelijk sleutelmateriaal (defecte momentsleutel), moest ik stad en ommeland af voor de benodigde materialen én werd ik geplaagd door een prangende onzekerheid betreffende het stellen der kleppen. Pas nu waardeer ik de technici die mij gedurende diverse militaire functies terzijde stonden ten volle. Waar zijn de mannen van de onderhoudsgroep als je hen écht nodig hebt?

Gelukkig heeft mij een aantal goede vrienden met raad én daad terzijde gestaan en is alles op tijd voor elkaar gekomen. "Ach", zoals Echtgenote opmerkte toen ik schreiend mijn handen ten hemel hief bij het zien van een aantal volkomen kapot gedraaide pakkingen, "zo heb je in ieder geval wat leuks om over te schrijven." Bij deze dan.

Nog zesendertig uur.....

Geschreven door Warhorse