De kleine lift zakt eerst enkele millimeters naar beneden als ik mij met mijn zware motoruitrusting en al mijn bagage door de smalle schuifdeur naar binnen pers. Via de trap alles naar boven zeulen is voor mij geen optie. Als ik daarna op de knop naast het nummer “01” druk, stijgt de lift kreunend en schokkend naar de gevraagde etage. Het is alsof in de kelder een immense lier staat of een tredmolen die met menskracht de lift naar boven takelt. 

Ik verblijf vandaag en morgen in hetzelfde hotel en ik heb opnieuw een kamer moeten boeken.

Warhorse had er voor het eerst geen zin in deze morgen.

Na het in alle vroegte gewoontegetrouw opzadelen van mijn ijzeren ros, startte hij welwillend met een druk op de knop. Zodra ik aan het stuur draaide, viel de motor uit.

Startknop indrukken: motortje loopt. Draai stuur naar links of rechts: motortje slaat af.

Na dit zo enige keren herhaald te hebben, begreep ik dat ik zo niet naar Antibes in Frankrijk kon rijden om Napoleon daar op het strand op te vangen voor zijn tocht naar Parijs. Al was het maar vanwege de vele bochten links en rechts daar naar toe.

Analyserend denk ik dat het waarschijnlijk een vrij eenvoudig elektrisch defect is, ergens bij het contactslot of de stuurkolom. Door het draaien van het stuur verbreek ik ergens het contact en dan slaat de motor af. Ik kan twee dingen doen: A. zelf aan het rommelen slaan; of B. hulp zoeken. Er zijn vast heel veel avonturiers die zelf met schroevendraaier en tape aan de gang zouden gaan, maar ik besluit voor B, ik ga op zeker. 

Na een eerste contact met de chatbot van de ANWB alarmcentrale , word ik later in de morgen gebeld door een echte senora van de Italiaanse zustermaatschappij ACI. Ze heeft  minder goed nieuws; gezien het weekend hoef ik niet op een snelle fix te rekenen. Daar had ik niet op gerekend en dit kost me minstens een dag extra reistijd. Maar het is in gang gezet, dus maandag wordt Warhorse opgehaald door een (lokale, hoop ik) BMW garage. Tot die tijd blijft hij bij het hotel staan op de beveiligde parkeerplaats.

Met afgrijzen begin ik te beseffen dat dit ook onderweg had kunnen gebeuren. Bijvoorbeeld gisteren, onderweg ergens in de bergen. Het is alsof mijn loyale makker het gisteren net heeft weten te redden totdat we veilig in het hotel zaten. Ik heb eigenlijk heel veel geluk gehad en er zit even niets anders op dan lijdzaam mijn lot onder ogen te zien. 

Wie zijn lot ondertussen niet lijdzaam onder ogen ziet, maar het in eigen handen neemt, is Napoleon. Hij bevindt zich met zijn kleine vloot op zee en is onderweg, rechtstreeks terug naar Frankrijk! Maar alleen Napoleon en zijn twee generaals wisten wat hun eindbestemming was. De scheepskapiteins hadden de dag ervoor verzegelde brieven gekregen met de opdracht deze pas de volgende dag te openen.

Het zat ze in eerste instantie niet mee, want er stond veel te weinig wind om goed bij het eiland weg te komen. Pas om 7 uur de volgende ochtend (27 februari) stak er een zuidoostelijke bries op. 

Er ontstonden nog een paar hele spannende momenten. Om 10 uur in de ochtend ontdekte de uitkijk de Britse HMS Partridge (een klein oorlogsschip met ongeveer 20 kanonnen met de opdracht voor de kusten van Elba te patrouilleren) aan de horizon, maar deze boog af maar het vasteland van Italië. Aan het begin van de middag spotte men de zeilen van twee Franse korvetten: de Fleur de Lys en de Melpomène, aangewezen door koning Lodewijk XVIII met hetzelfde doel als de Partridge, Ook aan deze bedreiging ontsnapte de kleine vloot ongezien. 

Rond 18.00 uur doemde de Franse Brik Zephir plotseling op korte afstand uit de mist op. Na naar de bestemming te hebben gevraagd (Livorno) werd geïnformeerd naar het welzijn van de Keizer. Het verhaal gaat dat Napoleon, liggend achter de verschansing net als de meesten van de  bemanning, zelf de roeptoeter ter hand zou hebben genomen en "het gaat hem zeer goed" terugriep. De Zephir passeerde en verdween in de mist!

Luitenant-kolonel Neil Campbell was nog steeds op het vaste land in Italië. Dit soort bezoeken kwam regelmatig voor, ogenschijnlijk om contact te onderhouden met diplomaten en officieren in Italië, maar in feite om zijn maîtresse, gravin Miniacci, in Florence te bezoeken. (Er zijn zelfs suggesties dat zij een Napoleontische agente was).

Ondertussen flaneer ik hier in Chiavari wat over de boulevard, bezoek een rommelmarkt en doe wat boodschappen. 

Geschreven door Warhorse