Met enige weemoed verlaat ik het hotel in Lucca vandaag. Het was geen hoogstaand hotel, zeker niet en de prijs was er ook naar. Het kamertje naast de receptie dat mij was toebedeeld, deed mij denken aan het hokje naast de kazernewacht. De plek waar de Officier van Kazernepiket zich vroeger gekleed te ruste mocht begeven. Het fineer van het meubilair liet los, het laminaat was versleten, de douchecel was weer zo'n maatje Vietnamees (of Italiaans zo je wilt), maar dat zwembad maakte werkelijk alles goed.

Goed, vandaag geen zwembad dus, maar wel een veel kortere reis. Ik vertrek om half tien in de ochtend met als doel een hotelletje in het centrum van het havenstadje Piombino. Na een voor ons doen korte rit, kan ik mij al om kwart over één in mijn hotelkamer installeren. Sterker, zelfs Warhorse heeft hier tegenover zijn eigen kamer gekregen. De uitbaters van ons gezamenlijke etablissement rekenen twee keer zoveel als die van de vorige locatie. Maar goed, we zitten wél heel dicht bij de haven van waaruit ik morgen de oversteek naar Elba zal wagen.

Voor ik mij werp op de administratieve handelingen voor de oversteek naar en het boeken van een hotel op Elba, wandel ik eerst even rustig het stadje in. Voor ik het weet bevind ik me op een soort boulevard. Het is er rustig en terwijl ik dromerig over het water staar, ontwaar ik in de verte duidelijk de contouren van een groot eiland. Het is wat nevelig, maar ik herken het onmiskenbaar als Elba.

Het boeken van een hotel is nog lastig als je de kosten wilt beperken, zeker op een vakantie eiland zoals Elba, maar het lukt. Ik heb een kamer met WIFI en airconditioning (maar zonder zwembad), vlakbij het Palazzina dei Mulini. Dit was tijdens zijn ballingschap de officiële residentie van de Keizer in Portoferraio, de hoofd- en havenstad van Elba. Dichterbij Napoleon kan ik deze reis volgens mij niet komen.

Helaas lukt het mij niet om met mijn creditcard de overtocht te boeken, dus rest mij niets anders dan morgen op de ouderwetse manier bij het loket een kaartje voor mij en Warhorse te kopen. Ik hoop dat dat nog kan in deze tijd.

Met de sprong naar Elba morgen, maken we ook een enorme sprong in de tijd; van de slag bij Marengo op 14 juni 1800, naar 4 mei 1814, de dag waarop Napoleon in Elba aan wal stapte. Een periode van bijna 14 jaar, waarin Napoleons ster naar grote hoogte steeg, maar hij uiteindelijk alles moest inleveren van wat hij had bereikt. Hij had zichzelf tot Keizer gekroond op 2 december 1804 met zijn toenmalige echtgenote Josephine de Beauharnais. Hij had in diverse veldslagen bijna heel Europa op de knieën gekregen, zo versloeg hij de machtige Oostenrijkse Keizer Franz Joseph en zijn bondgenoot de Russische Tsaar Alexander bij de slag om Austerlitz. Hij scheidde van Josephine en hertrouwde (tot diens grote vernedering) met de dochter van de Oostenrijkse Keizer, Marie Louise en kreeg met haar een zoon.

Maar niet alles ging van een leien dakje. Hij verloor een groot deel van zijn vloot in een zeeslag met de Engelsen bij Trafalgar in 1805, een klap die Frankrijk niet meer te boven zou komen en direct een invasie van Engeland naar het rijk der fabelen verwees.
Het Continentaal stelsel, zijn plan om Groot Brittannië op de knieën te krijgen door het te isoleren mislukte, en uiteindelijk werd de veldtocht naar Rusland in 1812 voor hem het begin van het einde. In 1814 veroverden de Engelsen Toulon en op 31 maart in stonden de Russen in Parijs.

Om erger te voorkomen, werd Napoleon door zijn Maarschalken gedwongen afstand van de troon te doen. Wie kent niet die beroemde scène uit de Film “Waterloo” uit 1970, waarin Rod Steiger in zijn rol als Napoleon afscheid neemt van de Oude Garde, zijn “Grognards”(mopperpotten). Kijk de film als je hem nog niet gezien hebt, hij staat compleet op YouTube.

Morgen ga ik naar de plek waar het eerste bedrijf eindigt en het tweede start.

Vive l'Empereur!

Geschreven door Warhorse