De Italianen zijn niet echt van een stevig ontbijt, dus ik doe het met een cappuccino, een droog broodje met ham en een ei, hard gekookt (ik denk gisteren al). Het belooft weer een bloedhete dag te worden hier in het laagland bij Marengo. Het is niet gelukt het hotel zelf af te laten koelen in de zwoele nacht, dus als ik mijn eerste batch bagage twee 2 trappen af heb gezeuld, prikt het zweet me al in de ogen. Voor de tweede ronde knoop ik een bandana om mijn voorhoofd, dat scheelt, hoewel ik door de overige hotelgasten met argwaan wordt bekeken. Kijkende in de spiegels van de foyer zie ik mij in shabby t-shirt, lederhose en een poetslap op mijn rode hoofd puffend en steunend de trap afkomen. Snel wegwezen.

Het wordt al snel warm op de motor. Ik heb voor vertrek nog geprobeerd zo'n fancy doorwaai motorpak te kopen, maar óf ik vond ze niet mooi óf ze waren er alleen in Vietnamese maten. Dus 3XL was wel op voorraad, maar dat was niet mijn maat 3XL. Dan maar mijn gebruikelijke leren motorbroek en waxjas weer aangetrokken. Als de wax begint te smelten zet ik gewoon de rits wat verder open, de rijwind doet de rest. Behalve als een stoplicht je tegenhoudt natuurlijk, het hete motorblok van de motor doet dan de rest. 

Het was nog niet eens zozeer kilometers vreten vandaag als wel lang in het zadel zitten. Doordat ik de snel- en/of tolweg per definitie afwijst, heeft TomTom een route uit moeten zetten die weliswaar voor het grootste gedeelte (alweer) prachtig is, maar de gemiddelde snelheid komt uit op zo'n veertig kilometer per uur gemiddeld. Dus die tweehonderdvijftig kilometer van vandaag hield mij meer dan zes uur in het zadel. Dat ga ik op dit soort stukken de volgende keer toch anders doen.

Waar ik ook nog niet aan kan wennen is de interpretatie van mijn Italiaanse weggenoten aan de bordjes 30, 50, 70 en 90. Ik denk dat het zoiets is als 50 als het moet en harder als het kan. En dat is meestal. Ook in de bergen waar het een Walhalla is voor de liefhebber van bochten, rijden ze me in hun snelle strakleren pakjes links en rechts voorbij. Deze mannen kwam ik op de Grote Sint Bernard niet tegen, laat staan op de route naar mijn berghotelletje in de Piëmont.

Het hotel waar ik verblijf is goedkoop en een heeft notabene een zwembad. Laat dat dan de beloning zijn voor mijn lange en ietwat saaie rit vandaag, want van Napoleon heb ik niets gezien vandaag. Maar er is nog veel van Napoleons erfenis dat niet zichtbaar is, maar wel degelijk bestaat.

Achternaam
Heel bekend is natuurlijk het decreet uit 1811 waarin hij bepaalde dat iedereen een vaste achternaam diende te kiezen. Alle geboorten, overlijdens en huwelijken moesten worden geregistreerd. Voor Napoleon was die registratie dan weer handig om makkelijker belasting te innen en de dienstplicht af te dwingen.

Het metrieke stelsel
Hij voerde het metriek decimaal stelsel in zoals we dat vandaag nog kennen. Dit stelsel gebruikt de meter voor lengtematen, de are voor oppervlakte, de liter voor vloeibaar volume, de gram voor gewicht en de kuub voor volume. Alle andere verschillende maten zoals de el, duim en voet werden afgeschaft. Engeland deed daar niet mee (en nog steeds niet) omdat ze nooit door Napoleon bezet zijn en het dus ook niet opgelegd konden krijgen.  Angelsaksische landen gebruiken nog steeds de mile, gallon, stone en zo zijn er vast nog veel andere voorbeelden.

Rechts rijden
Napoleon heeft er ook voor gezorgd dat we in bijna heel Europa aan de rechterkant van de weg rijden. Vroeger reden ridders te paard links, zodat ze makkelijker met hun rechterhand hun zwaard of lans konden hanteren. De rijke Franse burgerij hield vast aan links. Het gewone volk liep meestal rechts. Maar sinds de Franse Revolutie van 1789 was iedereen officieel gelijk en besloot Napoleon dat rechts de norm moest worden. Groot-Brittannië bleef uiteraard links rijden (of zijn het toen juist gaan doen, dat wil ik in het midden laten).

Burgerlijk wetboek
In 1800 liet Napoleon de “Code Civil” opstellen die nog altijd de basis vormt van ons Burgerlijk Wetboek. Behalve in Nederland en Belgie heeft ook bij veel andere Europese landen de Code Civil als basis gediend. 

Braille
Het brailleschrift was in de eerste plaats een militaire uitvinding. Napoleon wilde graag een communicatiesysteem maken waarbij op de tast kon worden gecommuniceerd om ’s nachts militaire boodschappen door te geven. Hij liet dat maken door zijn officier Charles Barbier. Het systeem bestond uit puntjes die vanaf de achterkant in papier geprikt werden en vanaf de voorkant gelezen konden worden. Het was Louis Braille die uiteindelijk het schrift van Barbier verder ontwikkelde zodat het in 1829 als bruikbare methode gebruikt kon worden op het Parijse blindeninstituut.

Ziehier een paar voorbeelden van zijn onzichtbare erfenis en er zullen vast nog veel meer voorbeelden zijn. Eigenlijk was Napoleon op deze manier een eerste grondlegger van de Europese eenheidsgedachte. Hij was wat dominant en Europese consensus was niet echt nodig, maar toch…

Ursula von der Leyen: eat your heart out!

Geschreven door Warhorse