Een shabby hotelletje was het, maar daar had ik rekening mee gehouden. Het is tien uur en met een korte druk op de startknop komt Warhorse vrolijk grommend tot leven. Ook vandaag geef ik de TomTom de vrije teugel, om lange omwegen te voorkomen. Kijken wat ‘ie doet. Een uur of acht stief doorrijden zal het toch wel worden.

Het weer is schitterend en het eerste stuk van mijn route voert langs prachtige kleine wegen door het Duitse Saargebied, dicht tegen de Luxemburgse grens. Aansluitend ontrolt zich een prachtige verzorgde asfaltlaag onder de wielen van mijn stalen ros uit. Links kijkend zie ik stijle hellingen vol met wijnranken en rechts slingert zich de Moezel door het dal. Wat een fantastisch gebied is dit, zeker voor de motorrijder met voorliefde voor perfect asfalt en langzame bochten. Na een uurtje of twee met deze wegen en landschappen verwend te zijn, vind Tom het tijd om snelheid te maken. Inmiddels in het door mij zo geliefde Frankrijk, stuurt hij mij de snelweg op. Niet de péage, daar heb ik Tom in beperkt. Het gaat hard, met zo'n honderdtien kilometer per uur jagen we voort. Af en toe wordt de route gelukkig nog weer afgewisseld met wat mooie wegen binnendoor. Daar geniet ik dan maar extra van in de wetenschap dat als je ergens wilt komen, je toch vaak eerst een heel stuk moet rijden.

Tijdens het rijden valt me weer op hoe de verschillende soorten wegen ieder hun eigen geluid en trillingen in een motor teweegbrengen. Het is alsof Warhorse voelt met z'n banden, zoals wij met onze vingertoppen. Ik luister naar al die geluiden, voel de trillingen en probeer de conditie van de motor aan te voelen. Tot dusverre geen bijzonderheden.

Tegen vijf uur in de middag stuur ik de prachtige Jura in. Mijn eindbestemming is een boerderij in de hoge heuvels op letterlijk een steenworp van de Zwitserse grens.

Dit gebied vormde ooit de springplank voor Napoleons beroemde tocht over de Alpen, want in 1800 kreeg Frankrijk het voor de zoveelste keer aan de stok met het Oostenrijkse Keizerrijk. Terwijl het Franse Rijnleger in Duitsland al met de Oostenrijkse troepen in gevecht was, werd de Franse generaal Masséna met zijn troepen in Genua omsingeld en dreigde daar het onderspit tegen de Oostenrijkers te delven. Om hem te ontzetten moest Napoleon ingrijpen. Hij verzamelde in de omgeving van Lausanne 40.000 soldaten en noemde dit leger (om de vijand om de tuin te leiden) de “Armée de Réserve”. Het was zijn plan om met dit leger over de Alpen te trekken en de Oostenrijkers, druk met de belegering van Genua, in de rug aan te vallen.

Bij aankomst was ik wel onaangenaam verrast, want ik ontdekte dat de bagagedrager van Warhorse een breuk vertoont. Voorlopig heb ik het met tie-wraps en spanband provisorisch gerepareerd. Morgen maar kijken of de reparatie voldoende is.
Ondertussen heb ik mijn intrek genomen in een mij op de boerderij ter beschikking gestelde “Yurt”, zo'n ronde tent waar de mongolen mee rondtrokken (en nog steeds). Ik installeer mij op de veranda met een gecombineerd Frans-Duits gevechtsrantsoen; een blik currywurst in tomatensaus (minstens 10 jaar houdbaar) en een pakje rode wijn, waarvan ik moet toegeven dat ie goed op dronk is.

Santé!

Geschreven door Warhorse