Warhorse staat al twee dagen opgezadeld in de garage. Die laatste paar dingetjes gooi ik wel in m'n rugzak dacht ik. Het verbaast mij vanochtend dat er nog zo veel “dingetjes” mee moeten en hoe zwaar de rugzak daarvan wordt. 2,5 liter water is per slot natuurlijk ook 2,5 kilo, maar de rugzak is veel zwaarder dan dat, misschien wel 5 á 6 kilo, net als de eerste twee reizen. Ik heb daar schijnbaar niets van geleerd, maar het is geen moment om daar lang bij stil te staan.

Ik hijs de zak op mijn rug en zwaai mijn rechterbeen over het zadel. Gadegeslagen door Echtgenote en enkele buren, start ik Warhorse in een wolk van vettige rook. Als het motortje overgaat in een rustig pruttelen, geef ik rustig een beetje gas en stuur de straat uit. Heerlijk, het avontuur is weer begonnen.

Ik hoop in twee dagen de Zwitserse grens in de omgeving van Lausanne te bereiken met halverwege een tussenstop in een idyllisch hotel aan de rivier de Sauer op de grens tussen Luxemburg en Duitsland. Voor mijn TomTom heb ik voor vandaag een speciale route uitgedacht, vol met mooie bochten en naar ik hoop prachtige landschappen. Tom ziet het wel zitten en denkt zo'n tien uur over de 435 km lange route te gaan doen. Binnendoor rijd ik naar Zwolle en stuur daar de dijk op om via de dorpjes Olst en Wijhe naar Deventer te rijden. Het is perfect motorrijweer: koel, droog, helder. Het zonnetje warmt me langzaam op. Hoewel de route tot dan toe prachtig is, begin ik wat op te zien om op de eerste dag al tien uur lang in het zadel te zitten en besluit Tom zélf de gelegenheid te geven een route uit te denken. Dat scheelt al twee uur, dus ik besluit Tom verder het voortouw te laten nemen.

Ook deze route is mooi, dus ik geef me over aan het plezier van het rijden.

Terwijl Warhorse onder mij rustig zijn eentonig lied bromt, denk ik na over de man aan wie ik het thema van deze tocht heb opgehangen: Napoleon Bonaparte in zijn laatste honderd dagen als keizer van Frankrijk.

Napoléone Buonaparte, zoals zijn Corsicaanse naam luidt, werd in 1769 op het eiland Corsica geboren, als kind van ouders van “lage adel” met niet al te veel geld. Op negenjarige leeftijd werd hij naar Brienne in Frankrijk gestuurd om een militaire opleiding te volgen. Hij was niet sociaal, sprak nog nauwelijks Frans en had niets van de in adellijke Franse kringen gebruikelijke omgangsvormen meegekregen. Hij viel wel op vanwege zijn militaire inzicht en gevoel voor wiskunde, zodanig dat hij naar een elitaire, voortgezette officiersopleiding in Parijs werd gestuurd. Op zestienjarige leeftijd werd hij ingedeeld bij de artillerie.

Hard werken, moed, politieke intriges en geboren in de turbulente tijd van de revolutie, brachten hem in recordtijd tot de rang van generaal. In 1799 werd hij middels een militaire coupe Eerste Consul van de Republiek en in 1801 riep hij zichzelf uit tot Keizer van Frankrijk.
Niet geaccepteerd door de royalties van Europa in die tijd, werd hij keer op keer gedwongen te vechten voor zijn voortbestaan en dat van het Revolutionaire Frankrijk. Zijn briljante tactieken op het slagveld brachten steeds grotere delen van Europa onder zijn heerschappij. Tót de ondergang van zijn “Grande Armee” tijdens de veldtocht naar Moskou in 1812. Niet meer in staat weerstand te bieden aan de verzamelde Europese legers moest hij in 1814 aftreden en werd verbannen naar het eiland Elba.

Zijn ontsnapping van het eiland in 1815 luidde de dramatische “laatste honderd dagen" van zijn regeerperiode in. Het eigenlijke thema van mijn tocht.

Die gedachten houden mij onder het rijden mooi bezig. Na acht uur in het zadel (nog niet onaanzienlijk) stap ik af bij “Hotel an der Sauer” bij Minden. Ik moet even twee keer kijken of dit inderdaad het juiste hotel is, want de schitterende foto's op booking.com gaven mij een heel andere indruk. Weliswaar aan de oever van de rivier de Sauer, doet de staat van het etablissement mij nogal vervallen aan. In de rokerige bar word ik te woord gestaan door de dikke, vermoeid ogende eigenaar in een vettig hemmetje en korte broek. Hij doet mij sterk aan “Onslow” denken, een karakter uit de serie “Keeping up Appearances”. Een onooglijk vrouwtje wijst mij op bevel van Onslow de weg naar mijn kamer, die de tand des tijds gelukkig beter heeft doorstaan dan de eigenaar. (Ik heb het hier over de kamer, niet het vrouwtje.) Het hotel ligt aan een drukke provinciale weg en als ik het raam opendoe kan ik de vangrail bijna aanraken.

Na mijn aankomst te hebben gemeld bij Echtgenote, kwijt ik mij aan mijn gebruikelijke avondlijke taak; het te boek stellen van mijn reisdag. Warhorse staat al rustig te pitten. In het kader van "zien doet begeren" heb ik hem lekker met een zeiltje toegedekt.

Geschreven door Warhorse