Gisteren bij het zoeken naar een plek voor mijn volgende overnachting raakte ik helemaal in de ban van een nostalgisch DDR caravannetje op het eiland Rügen. En niet eens duur. Snel boeken, want volgens booking.com was er nog maar één beschikbaar.
Toen de eerste uforie van de geslaagde boeking wat was gezakt, zag ik dat de locatie wel héél erg ver naar het noorden lag. Op het noordelijkste puntje van het eiland wel te verstaan. 300 kilometer rijden was de consequentie van mijn overhaaste beslissing. Tsja, dat is de psychologie van Booking.com. Bijkomende factor in deze was "tijd". Ik moest voor 18.00 op de plaats van bestemming zijn, anders is de receptie gesloten. Dat zette wel één en ander onder druk.
Dat betekende voor vanochtend: vroeg opstaan en Warhorse bepakken nog vóór het ontbijt, zodat ik om het openingstijdstip van 10.00 voor de deur van het NVA museum kan liggen. De oprit van het hotel bestond uit, juist.... dus dat drukte het tempo van vertrek alweer. Toen ik die verduivelde basaltkeien achter me had gelaten, begon het te "pieteren" en op het moment van aankomen regende het volop.

Het was een aardig museum met wat bijzondere Warschau-pact voertuigen en de geschiedenis van de 9e Pantserdivisie "Heinz Hoffmann" van de Nationale Volksarmee, die in deze buurt gelegerd was geweest. De NVA voertuigen stonden in loodsen, dus ik kon gelukkig een beetje opdrogen tijdens mijn bezoek.
Naast voertuigen had het museum ook nog een kleine collectie aan wapens, uniformen en relikwieën van de 9e Pantserdivisie. De eerste uniformen van de net opgerichte Nationale Volksarmee zijn duidelijk van "Russische snit". Dat vonden de mannen van de Sovjet bezettingsmacht ook. Ze beklaagden zich er over dat de verliezers van de oorlog er nu het zelfde uitzagen als zij: de grote overwinnaars. De uiteindelijke uniformen van de NVA, lijken weer verdacht veel op wat de Wehrmacht in de Tweede Wereldoorlog droeg. De bijzondere helm is het nieuwe model dat tegen het eind van de oorlog voor Hitlers troepen zou worden ingevoerd. De oorlog was echter voorbij voordat dat tot uitvoering kon komen.

Anderhalf uur later liet de tijdsdruk zich weer voelen en ik liet Warhorse in gestrekte galop richting Peenemunde rijden, 80 kilometer verderop. Peenemunde is zijn geschiedenis ooit begonnen als klein pitoresk vissersplaatsje, naar alle waarschijnlijkheid voorzien van minimaal één basaltweg. Halverwege de jaren dertig kreeg ene Werner von Braun van Hitler de opdracht om vooruitlopend op de komende oorlog wat mooie "Wunderwaffen" te verzinnen. Onze Werner had bedacht dat Peenemunde daarvoor uitstekend geschikt was. Het dorp ging bijna helemaal plat en er kwam een haven, bunkers en een paar grote ontwikkelingshallen. "Wunderwaffen Werner" ontwikkelde hier uiteindelijk de V1 en V2, raketten bedoeld voor terreurbombardementen. Na de oorlog werd betrokkene door de Amerikanen in de kraag gevat en mee naar de States genomen. Hier staat hij aan het begin van het Amerikaanse Apolloproject.

Er staat nu een groot museum gewijd aan deze geschiedenis, maar daar kom ik niet voor. In het kader van mijn focus DDR, rijd ik naar de haven (groot woord hoor). Hier ligt namelijk de "Hans Beimler" één van de in totaal vijf kleine raketschepen (Raketenkorvet) van de Volksmarine. (NAVO-naam “Tarantul”). De DDR zeemacht was niet groot en had voornamelijk een defensieve taak.
Er waren niet veel bezoekers aan boord en dat gaf mij de tijd om eens rustig rond te kijken. Als tanker ben ik gewend aan kleine ruimtes, maar op dit schip kreeg ik het toch best benauwd. Overal kruip door - sluip door. Ik perste mijn ranke lijfje smalle trapjes op en kleine luikjes door, onderwijl mijn rugzak voor mij uitduwend.

Toch begon ook hier de tand des tijds aan mij te knagen (Als u begrijpt wat ik bedoel...😉). Het werd het hoog tijd het IJzeren Ros weer de vrije teugel te geven om mij zo snel mogelijk naar de noordpunt van het eiland Rügen te brengen. Dik honderdzestig kilometer en ik heb nog een kleine drie uur. Dat lijkt heel wat, maar over dit wegennet haalt men geen gemiddelde van 100 kilometer per uur.

Een half uur voor sluitingstijd kom ik aan. Een jonge vent type "nerd", luisterend naar de naam Mirko neemt mij mee naar het door mij uitverkoren onderkomen. Ik moest er wel even aan wennen moet ik zeggen, maar nu ik ben ingericht, voelt het heel gezellig aan.
Komende twee nachten verblijf ik hier.

Mijn opmars naar het noorden sluit ik hiermee af. Het is na morgen "Go West"!

Geschreven door Warhorse