Het was een behoorlijk koude nacht, maar met de extra deken had ik het gelukkig warm genoeg.

Een Nachtegaal had vannacht de heg naast mij tent uitgekozen als concertpodium. Prachtig, wat kunnen die vogeltjes zingen. Wel eens gehoord? Ik wel, de hele nacht! De hele nacht door zat het vermaledijde beest in mijn oor te kwinkelieren. Ik ben daardoor te laat laat opgestaan vandaag, wat natuurlijk resulteert in een late binnenkomst op mijn reisdoel van vandaag.

Om 11 uur overschreed ik, een uur later dan gepland, de startlijn. Waarschijnlijk in tegenstelling tot de Duitsers, die op 4 augustus 1914 al om acht uur 's ochtends hun startlijn overschreden bij het Belgische plaatsje Gemmenich. Ongelooflijk hoe ontzettend geaccidenteerd het terrein ten Oosten van Luik is. De legers verplaatsten zich in die tijd ook nog eens grotendeels te voet, waarbij voorraden en artillerie door paarden werden voortgetrokken. Dat moet een helse opmarsroute zijn geweest in die tijd.

Een van de Duitse aanvalsdoelen was de brug over de Maas bij het plaatsje Vise, waar ze in de loop van die middag al aankwamen. De bedoeling was onder andere hier de Maas over te steken, ware het niet dat die Duivelse Belgen de brug hadden opgeblazen. De Duitsers hebben toen iets noordelijker, bij het plaatsje Moelingen, een pontonbrug gebouwd die zo dicht bij de Nederlandse grens lag dat de neutraliteit daarbij werd geschonden. De Nederlandse tegering was er zo op gebrand om de neutraliteit te behouden, dat ze wijselijk hun mond dicht hebben gehouden.

Mijn route voert hierna verder, nog steeds aan de oostzijde van de Maas, via allerlei slingerende weggetjes langs een aantal Belgische forten. Deze waren echter zo goed verstopt, of verwaarloosd, dat ik er onder het rijden geen enkele van heb ontwaard. Wel ben ik nog op een prachtig uitzichtpunt geweest, waar het hele terrein oost van de Maas onder waarneming kan worden gehouden. De Belgen hadden hier dan ook een bunkertje geplaatst, die met telefoonlijnen verbonden was met de artillerie van een of meerder forten rond Luik.

De tijd begint te dringen, dus na een broodje kaas op dit magnifieke uitzichtpunt te hebben gegeten, vervolg ik mijn weg naar de andere kant van de Maas, om via het grauwe, drukke Luik de Duitse opmarsroute in westelijke richting te vervolgen. De weergoden hebben het tegen die tijd kennelijk ook met mij gehad en ik worstel mij door striemende wind en regen verder naar Sint Truiden. Het fort dat ik had willen bezoeken, laat ik voor wat het is. Er komen nog meer kansen.

Druipend van de regen kom ik op de camping aan, waarvan ik mij nog vaag weet te herinneren dat ze hier ook een tweetal "trekkershutten" hebben staan. Ik heb geluk, ze hebben er nog eentje vrij. Ik besluit mij hier de komende twee dagen in te kwartieren, om van hieruit de volgende route te rijden en een bezoek te brengen aan het Legermuseum in Brussel.

Warhorse heeft het ook vandaag weer prima gedaan, waarmee maar weer wordt bewezen dat ook een stalen ros kan zwemmen.

Geschreven door Warhorse