We namen definitief afscheid van onze mooie plek. Langzaamaan zetten we koers richting het noorden. Hierbij stopten we nog even bij het stuwmeer van Pineios, dat nog amper 20 jaren oud bleek. Dit legde men aan als drinkwaterbekken voor Patras. Doch in tegenstelling tot ons stuwmeer van Cingoli, verbood men hier elke vorm van recreatie.

Eigenlijk wilden we een nostalgietrip maken in Patras, waar we in 2008 nog met de trein belandden. De parkings aan de haven raadde men echter af vanwege de talrijke inbraken die er gebeurden in de voertuigen. We probeerden een parking in de stad zelf te vinden, doch dat bleek een minder goed idee. Veel teveel verkeer, wat een drukte. We besloten dan maar snel Patras uit te rijden. Liever de veerboot nemen naar het vasteland. We namen nu ook afscheid van de Peloponnesos, wat een mooi stuk Griekenland was het.

Aan de overkant vonden we al snel een idyllisch strandplekje. Wat een geluk weer. In de buurt van de zoutwinningen van Mesolongi. Bij hoge klimrotsen, bergen en zee lagen hier immers altijd dicht bijeen. Meteen kwamen er grote loebassen aangehold. Nieuwe campers betekende immers weer eten en knuffels !

We besloten om tot aan de rotsen te wandelen, hier stonden ook enkele tavernes en strandhuisjes, die allemaal gesloten bleken. De rotsen bevatten allerlei namen van verschillende klimroutes en ook zagen we de klimijzers.
Op wat vissersbootjes na bleek het gehuchtje uitgestorven te zijn. Alleen waren we niet ,want er stonden nog enkele campers op het strand, maar plaats genoeg voor iedereen.

We werden bovendien nog op een prachtige zonsondergang getrakteerd die de rotswanden van een ongekende gouden gloed voorzag ! Het betekende ook een mooie warme zonnige voor de volgende dag. Hier bleven we nog een dag. Wandelen, oefenen met de drone en lezen !!!

Geschreven door Girandolatrotter