Bij het opstaan verwelkomde ons een vochtige mist. Daar ging ons plan om de Ecopista te fietsen. Een mooie fietsroute langs de Dao rivier op een vroeger spoorlijntraject. Dan maar naar Viseu rijden, een stadje verderop die op 450 m hoogte lag en waar de mist wegtrok. In de vallei bleef het hangen, dus het fietsen schrapten we definitief. Volgens de app konden we vandaag op dinsdag op een grote parkeerplaats terecht want alleen op maandag en woensdag was er markt. Helaas blijkbaar ook op dinsdag. Doch we ontdekten een parkeermogelijkheid wat verderop.

De markt telde heel veel kleding, schoenen en planten kraampjes, maar zeer ouderwetse spullen allemaal. We stapten door de 15de eeuwse stadspoort Viseu binnen om in een lange winkelstraat te belanden. Precies een reis naar jaren geleden, want de winkeltjes maakten geen deel uit van één of andere keten. Ze verkochten van warmwaterkruiken tot thermometers, tot ouderwetse kleren en steeds veel kleine juweliers, we keken onze ogen uit. De typische witgekalkte gekleurde huizen uit het zuiden van Portugal maakten nu plaats voor beige granieten stenen gebouwen. We zagen ook heel veel kerken, waarbij het interieur telkens uit wanden bestond bekleed met azulejos tegels. Dikwijls een ongelooflijk pronkstuk van een orgel en een rijk verguld retabel met een beeld van Maria. Ook altijd present in één of andere nis de heilige Antonius van Padua, de patroonheilige van Portugal. De kathedraal zelf bleek alleen in de namiddag geopend.

Via het kathedraalsplein daalden we een steile helling af, het parcours van de tandradbaan die volgens de online commentaren de laatste jaren meer stilstond dan hij reed. Wat ook opviel en niet alleen hier maar overal in Portugal: de kerstversieringen en -verlichtingen hangen bijna overal nog op....

We aten middag in onze camper en vertrokken terug naar de stad om er het Ribeira museum te bezichtigen, een 17de eeuwse vissershuis dat door de gemeente opgeknapt werd. Weer een hartelijk welkom aan de balie. Een collega werd erbij geroepen die uitstekend Italiaans sprak want ze bleek Calabrese roots te bezitten; haar Italiaanse ouders emigreerden na de oorlog naar Brazilie, waar zij geboren werd. Ze ontmoette er een Portugees zodat ze nu al meer dan 20 jaar in Viseu woonde. De meest interessante verdieping was helaas tijdelijk gesloten. Dan maar even een kijkje genomen op het gelijkvloers waar een aantal ambachten en tradities stonden tentoongesteld, het kantklossen, het vissen, foto's van de vrouwen die aan de rivier wasten (zulke foto's hadden wij ook nog) pottenbakken, weven met gerecycleerde textielrepen enz..

Nu keerden we terug om hèt monument van de stad te bekijken, doch hoe we ook zochten geen monument te zien. Totdat onze euro viel: wij liepen op het monument !!! Nl. een aarden omwalling die bijna helemaal intact bewaard was, een unicum in Europa. Deze 10 de eeuwse aarden stadsomwalling gewild door Ramiro I die het vernielde Viseu hier beneden wilde terug opbouwen. Doch nadat de wal klaar was, werd hij naar Leon geroepen om daar koning te zijn. Echt speciaal dat de wal al die eeuwen standhield ! De gemeente bouwde er een mooi wandelpad op.

Wij vertrokken nu de bergen in naar de natuur, doorheen mooie bergwegen en langs prachtige panorama's. Op een kleine camperplek in het gehucht Espiunca stopten we uiteindelijk. Hier kunnen we morgen mooi wandelen. Een korte verkenning liet ons de mooie leistenen huizen zien van weleer.

Tot de volgende keer!

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter