Vandaag verlieten we onze super camperplaats om Coruche zelf te verkennen. Bij de stierenarena, die uit 1966 dateerde, parkeerden we. Het stierenvechten blijkt een uitstervende activiteit in Portugal zoals ik in verschillende artikels las. In 2012 plaatste men nog een monument om bepaalde stierenvechters te eren. Al wandelend rond het gebouw merkten we op, dat de toeschouwers die een zitplaats in de zon wensen, hun kaartje aan het desbetreffende loket moeten kopen! Zo ook voor hen die een schaduwrijke zitplek verkiezen.

De winkelstraat bleek een mengelmoes aan ouderwetse kleding - en schoenenwinkels samen met hypermoderne kapperszaken. Maar we zagen ook veel leegstand en natuurlijk de typische stroomkabels gewoon buiten aan de huizen hangend. Een zuil deed me aan het Perron in Luik denken, want ook de zuil in Coruche symboliseerde de vrijheden van de stad. Het symbool van de uil kwamen we ook nog af en toe tegen; coruja in het Portugees betekent uil en de legende vertelt dat de stadsnaam Coruche daarvan afgeleid is.

Het stadsmuseum bleek toe, het museumpje ivm stierenvechten niet. De mevrouw aan de balie superblij met de bezoekers. Zeker toen ze hoorde dat we uit Italië kwamen. Die reactie krijgen we tijdens al onze reizen, je zegt Italië en de mensen kijken superblij. Toen we nog in België woonden en bij onze reizen België vermeldden zag je ze meestal nadenken ...waarvoor stond dat land eigenlijk??? De vrouw kon geen woord Engels maar met wat Italiaanse woorden voerden we toch een gesprek hoe lang we al in Portugal waren, hoe lang reizen was dat ? Hoe reisden we enz... Zij bezocht al enkele keren Italië en was duidelijk fan ! Daarna keken we rond in het zaaltje waar ze voornamelijk hun plaatselijke stierenvechter op het paard eerden. Blijkbaar was hij ook in Mexico geweest en ook in andere landen beroemd. Antonio Luiz Lopez was zijn naam. Daarna konden we nog een filmpje kijken in een hokje waar Erik net in paste. Daarna nog wat met de vrouw gekletst, om dan afscheid te nemen.

Nog boodschappen gedaan en dan een lunchplek gezocht. Die vonden we op een picknickplaats, aan een riviertje. 2 bomen vol ooievaarsnesten alsook de brug over de rivier. Je hoorde de vogels druk klepperen met elkaar.

Ons reisdoel vandaag Peniche! Precies 30 jaar geleden belandden we in deze vissershaven waar we konden overnachten tussen de duinen. Er bleek toen ook een vissersfeest te zijn en langs de hele kade stonden vissers met barbecues vis te roosteren. Men kon toen de vis aanwijzen en aan lange tafels werd er dan gegeten. Dezelfde plek zou het niet worden maar tot onze grote verbazing mocht men hier wel nog met de camper tot aan de oceaan !! We waren duidelijk niet meer in de Algarve.

Zo staan we nu op een mooie plek, boven de kliffenkust waar de golven hevig tekeer gaan. We reden dan ook de ene surfschool na de andere voorbij. Terug aan de kust dus ! Maar eerst ons gebakje van vandaag opeten: pastel de nata !

Tot de volgende keer!

Isabelle en Erik de

Geschreven door Girandolatrotter