Een zonnige dag kondigde zich weer aan. Op de gedetailleerde landkaart van de Peloponnesos merkten we een groene route in onze buurt in de bergen. We wilden het wel proberen...zouden we opnieuw door de dorpjes geraken ?
De weg startte meteen met talrijke haarspeldbochten met ongelooflijke vergezichten ! De toestand van de weg verschilde van splinternieuw tot oud en afbrokkelend langs rand. Maar altijd goed berijdbaar. Het eerste dorpje vormde meteen al een uitdaging, Erik stapte er uit om te zien of onze Girandolatrottter de bocht haalde. Een plaatselijke bewoner schreeuwde ons toe, dat het ok was. Inderdaad, eventjes passen en meten, maar het lukte.
De weg leidde naar Kastanitsa, een dorpje dat jaarlijks op 28 oktober een kastanjefeest organiseerde, dat druk bezocht werd. Er groeiden inderdaad heel veel kastanjes op deze plek. Hun kastanjefeest luidt nl het begin van de kastanjeoogst.

We parkeerden buiten het stadje, om dan onze verkenning ervan te starten. Maar wat een verschil in temperatuur met beneden, hier waaide een enorme koude wind, met op de grond nog wat sneeuwsporen.Terwijl beneden de thermometer al 17 graden aanwees. De dorpshond kwam ons maar meteen begeleiden, even later gevolgd door 2 poezen. We hoorden het baasje van de hond roepen doch de loebas bleef liever bij ons.
Witgekalkte huizen met houten balkonnetjes, reeds 300 jaar geleden al gebouwd. Hier en daar kwam rook uit de schoorstenen, doch we waren de enige stervelingen op straat. De 2 tavernes bleken ook dicht. We genoten van het panorama vanuit ca 800 meter hoogte. Daarna reden we terug naar beneden, terug naar de warmte.

In Paralia Astros, een gezellig havenstadje, ontdekten we een taverne met wat Griekse gasten. We namen plaats aan het tafeltje dat net in de zon stond. Later bleek dat de enige geopende taverne te zijn. We aten er een Griekse salade , kip met frieten voor mij en Erik gefrituurde calamares met frieten. De sla eten ze hier vooraf en bij het vlees of vis krijg je altijd aardappelen. Het smaakte ons best. Er vormde zich snel een groep van een tiental katten rond onze tafel. Doch we vreesden een behoorlijk kattengevecht indien we hen iets toegooiden. Daarna zagen we in het stadje een bordje met het verzoek om de poezen niet te voederen, daar dit reeds gebeurde.

Een wandeling naar de ruïne van het kasteel bovenaan het schiereilandje, mocht de vertering een handje helpen. Eerst bij de vuurtoren en de kapel ter ere van de Profeet Elias. Rondom legden vrijwilligers een mooie tuin aan. Vanuit de ruïne opnieuw een mooi uitzicht op de zee. Hierna reden we terug naar ons strand. De rest van de dag was het siësta time !

Geschreven door Girandolatrotter