Ook vandaag besloten de weergoden ons met een prachtige zonnige dag te verblijden ! Ideaal om de Byzantijnse site van Mystras te bekijken. De Frankische Guillaume II de Villehardouin stichtte een versterkte nederzetting in 1249. 13 jaar later namen de Byzantijnen Mystras over om het in 1460 te verliezen aan de Turken om dan in 1830 bij de onafhankelijkheid definitief Grieks te worden. In 1834 liet de Griekse koning Otto I het nieuwe Sparti oprichten, waardoor de meeste inwoners Mystras verlieten.
In 1922 werd het een archeologische site waarbij de laatste bewoner Mystras pas in 1953 verliet. Unesco werelderfgoed mocht het zich reeds in 1989 noemen.

Wij besloten om Mystras te bezoeken vanaf de benedenstad en om dan zo tot de akropolis of burcht bovenaan te geraken. Daar dit toch een hele klim vereist, doen sommigen eerst de benedenstad om daarna de site te verlaten en dan naar de ingang van de bovenstad te rijden.
Ondanks het groot aantal bezoekers per jaar, stelden de parkings weinig voor. Waar de toeristenbussen in de zomers parkeerden ?

Wij kochten onze kaartjes, van 1/11-31/3 betaal je slechts 6€ pp ipv de 12. Een meevaller dus. We startten onze klim, waarbij de stenen paden uit onregelmatige stenen bestonden. De trappen telkens met ongelijke hoge treden, we begrepen het al snel, dit was niets voor mensen die slecht ter been waren.

In tegenstelling tot de oude stad van Monemvasia, bleek het meeste deel van de site uit ruïnes te bestaan. Enkele kerken had men gerestaureerd , de renovatie van het paleis liep ook bijna ten einde, maar geen restaurantjes, souvenirwinkeltjes hier. Onderweg lazen we regelmatig de info. De benedenstad was ook hier bedoeld voor de gewone mens, terwijl de bovenstad met paleis de belangrijke mensen herbergde. Zij moesten zich niet te voet verplaatsen, daarvoor zorgden hun dragers met de draagstoelen.

De kathedraal uit de 13 de eeuw imponeerde meteen, rijke versieringen en ooit helemaal aan de buitenkant met fresco's bedekt. Naarmate we meer en meer naar boven geraakten, ontvouwde zich voor ons een magnifiek panorama !!! Zicht op het moderne Sparti, de bergen, de reusachtige vlakte. Een zeer strategische ligging !

Op 500 meter hoogte ( we waren op 250m gestart) bereikten we het paleis en de ingang van de bovenstad. Jammer dat de werken van het paleis nog niet af waren, we hadden het graag van binnen gezien.
Maar we waren er nog niet , het eindpunt de akropolis, torende nog boven ons uit. Nog even een inspanning leveren om zo tot de top te geraken en de versterkte burcht. Wat een zicht had men hierboven, in de zomer snikheet waarschijnlijk, maar nu uiterst aangenaam om in de zon te genieten op één van de muren.

De afdaling vereiste opperste concentratie want we hadden geen zin in een verstuikte enkel of valpartij. We wandelden nog even naar het Pantanassa klooster, waar heden ten dage nog altijd enkele nonnen leven. Je mag de binnenplaats van het klooster betreden, mits correct aangekleed (in de winter geen probleem) en ook de kerk mag je binnen.
Ik stapte de kerk binnen, ook hier weer aan de ingang de dunne kaarsen die men kan kopen. Ik wilde een foto ervan nemen, doch had niet gezien dat achter de kaarsen een meisje zat. ( in de meeste kerken zat niemand) De kerk was niet goed verlicht. Ik schrok even, het meisje moest lachen en ik ook.
De mis gebeurde uitsluitend voor de nonnen vertelde het meisje. Maar men kon altijd een ex-voto schenken als men een heilige of Maria wilde bedanken.

Tevreden ploften we even later in onze camper, 3uur lang en geen moment verveeld. Ook wie weinig interesse heeft in historische ruïnes, het bezoek van Mystras vinden we een aanrader, zeker als je het buiten het toeristische seizoen kan doen zoals wij. We hadden het hele park bijna helemaal alleen voor ons.


Met onze Girandolatrotter kozen we daarna voor richting zee, hierbij passeerden we net buiten Sparti nog een openluchtmuseumpje met oude machines van olijfoliemolens. Vervolgens startte een ongelooflijk mooie tocht door het gebergte en de kloof. Op de meeste plaatsen een nieuwe verbrede weg, in de dorpjes was het weer passen en meten. Maar wat een mooie route, die zelfs door de sneeuw verliep !
Onze tocht eindigde in Leonidio, één van de beste klimparadijzen in Europa,totaal onbekend voor ons. De stad lag ook aan het uiteinde van een reusachtige kloof omgeven door roodachtige rotsen, ideaal blijkbaar voor klimmers. De parking van dit stadje stond als overnachtingsmogelijkheid bij Park4 Nighr aangeduid, doch op maandag zou er markt zijn , vanaf 7 uur moest je hier weg. Dus liever ergens anders staan.
Zo belandden we op een immense parking bij het strand . We bevonden ons tussen de klimmerscommunity, afkomstig uit Duitsland, Frankrijk en Scandinavië. De meesten kwamen net terug van hun klimactiviteiten met rugzak, touwen en andere attributen.

Geschreven door Girandolatrotter