Zon, blauwe lucht dus fietsdag vandaag. Ons doel: Cabo de São Vicente, het meest zuidwestelijke punt van het Europese vasteland. De weg startte mooi geasfalteerd, vervolgens volgden we een oude parallel weg met de hoofdbaan, door een mooi natuurlandschap, allemaal gele bloempjes. Na 5 km bereikten we een wat grotere gemeente Vila do Bispo De weg ging over in een verharde gruisweg, nog altijd goed te doen. Het bleek geen vlak parcours maar heuveltje op, heuveltje af, ideaal voor e-bikes. Doch de verharde weg veranderde plots in een soort modderpad, zoals de cyclocross....Eriks fatbike had er geen problemen mee, mijn fiets was meer glibberig, de modder bleef er dan ook aankleven, ik had precies aan een veldcross meegedaan. Gelukkig zag ik er zelf niet zo uit. 🤪 Het laatste stuk bestond uit zand , waarbij de blik op de oceaan toch de grootste beloning vormde.

Een asfaltweg was er ook weer, zodat de meeste modder toch verdween. Op de uiterste kaap stond een vuurtoren uit de 19de eeuw, gebouwd op de resten van een klooster. Wat een geluk dat we er niet in het hoogseizoen waren, dan was het er zeker megadruk geweest. Nu viel het al bij al heel goed mee. Ook zeer uitzonderlijk het was er bijna windstil !! Hoge kliffen overal, woeste oceaan waardoor de kust hier ongerept bleef !

Opeens hoorde ik voor het eerst Italiaans: " ma dove dobbiamo mangiare ? " Een Italiaanse man vroeg aan zijn vrouw waar ze moesten eten , tja op een snackbar busje na, was hier niets. De beroemdste Wurstbude met zijn reclame van de laatste Bratwurst voor Amerika bleek gesloten. Imbisskult.

We keerden terug maar nu zonder veldrijden toestanden. Er bleek nog nog een echt fietspad te zijn onderdeel van de Ecovia of een nationale fietsroute. Dat fietste duidelijk gemakkelijker. In Vila do Bispo stopten we bij een restaurant gespecialiseerd in dagverse vis. Voor mij werd het zwaardvis en voor Erik inktvis. Na zo'n fietstrocht smaakte het ! Daarna nog even boodschappen gedaan en na 5 km verder fietsen stonden we terug op de camperplaats. 40 km gedaan, dat verdiende een verdere rustige namiddag met een goed boek.

Tot volgende keer!

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter