Een bezoek aan Aveiro stond vandaag op het programma. De parking door Erik op Park4Night uitgezocht, bleek door grote wegenwerken onbereikbaar. Via de GPS geraakten we echter meer en meer in nauwe straatjes, waardoor Erik herhaaldelijk achteruit moest rijden en omkeren. Gelukkig bij weinig verkeer ! Een nieuwe parking zoeken, die aan het busstation? Doch de officiële bleek volzet, de officieuze bood een verloederde indruk aan. Maar toch maar erop gewaagd.

Het moderne treinstation bevond zich daar ook, doch wat een contrast met het mooie oude stationnetje van vroeger, dat nu plaats bood aan het VVV. Via de winkelstraat kwamen we aan in het historisch centrum. Men noemt Aveiro ook wel het Venetië van Portugal, onbegrijpelijk er lopen amper 2 kanaaltjes. Doch men kan er op historische bootjes een rondvaart maken. Aan het kanaal bevond zich het bekende straatje met allemaal Art Nouveau huizen, waaraan ze een lelijk kaal plein toevoegden. Hier prijkte eenzaam het standbeeld van Joao Afonso de Aveiro die in de 15de eeuw de Congo rivier en Congo zelf ontdekte.

Het centrum was gezellig vol restaurantjes en terrasjes, maar kleiner dan verwacht. We liepen nu langs de kanaaloever waar ze ook een reusachtig outlet center hadden gebouwd. De bruggen bevatten allemaal gekleurde lintjes, eerst dachten we als versiering vanwege de nominatie van de stad als culturele hoofdstad van 2024. Nee, ze namen de rol over van de hangslotjes die liefdesparen aan bruggen hingen. Vele steden verboden dat ondertussen vanwege het gewicht en vanwege de vervuiling van de weggeworpen sleuteltjes in het water. Dan maar lintjes, die de stad een fleurig uiterlijk bezorgden.

Overal verkochten ze dé lekkernij van Aveiro: de Ovos Moles of de zachte eieren koekjes. In de 16de eeuw ontvingen de nonnen uit het Jezusklooster in Aveiro dikwijls eieren van de bevolking. Het eiwit gebruikten ze als stijfsel voor de strijk, het eigeel verwerkte men dan in een zoetigheid. Tegenwoordig maakt men die nog altijd volgens het oeroude recept met eigeel en suikersiroop en...

Aveiro hadden we nu wel gezien Hierna brood gekocht, middag eten en dan naar Santa Comba Dao, waar een mooie fietsroute startte. Onze GPS koos een fantastische route uit, via kleine boswegen waar onze camper vaak net op paste ! Toch ontdekten we zelfs nog een carwash waar Erik de camper eindelijk weer deed blinken. Santa Comba had geen fijne camperplaats dan een andere uitgezocht, waar we nu staan: Corregal do Sal. Een stadje dat vroeger de opslagplaats was voor het zout afkomstig van de zee, Bovendien ook de geboorteplaats van Aristide de Sousa, een Portugese consul in Frankrijk die tijdens WOII 30.000 vluchtelingen , waarvan 10.000 Joden een visum voor het neutrale Portugal verleende.

We maakten even even een wandeling door het stadje waarbij ons enkele huizen opvielen die niet witgekalkt waren maar met bruine natuurstenen gebouwd waren. De pastelha's vonden we ook en aten die met smaak op in onze camper.

Tot volgende keer

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter