Na een heel rustige nacht verlieten we ons mooie plekje om naar Sao Pedro do Corval te rijden, het pottenbakkerscentrum van Portugal ! Hier beoefenen een 20-tal pottenbakkers hun ambacht dankzij de ideale kleigrond in deze omgeving. Het bleek een klein dorpje te zijn, waar inderdaad een enorme concurrentie moest heersen, het ene atelier naast het andere...welke kiezen ? Wij houden meer van sober aardewerk, hier in het zuiden primeren toch de overdadige kleurrijke objecten. Doch we ontdekten een kleine zaak waar 3 vrouwen werkten. We mochten ook fotograferen, ze waren nu net bezig om de voorwerpen te beschilderen, een groot geduldswerk.
Na wat rondkijken slaagden we: een diep bordje in de vorm van een haan om 's morgens voor onze gasten boter op te dienen bij het ontbijt. Een mooie schaal voor de yoghurt en een olijfschaaltje.

Ons volgend doel de Croneleque do Xerez of de cirkel van de menhirs. De plek situeerde zich in de buurt van een ex-klooster Covento do Orada, een 18de eeuws gebouw op de plaats waar de orde van de Blootvoetse Augustijnen zich in de 17de eeuw ooit vestigde. Tot 1848 leefden er hier geestelijken daarna geraakte het klooster in verval om tegen het einde van de 20ste eeuw te worden gerestaureerd tot centrum voor cultuur. Hier parkeerden we en wandelden dan naar de plaats van de menhirs. Deze stenen waren uit de periode 4000 tot 3000 v Ch en ontdekt in 1969.Tot onze grote verbazing lazen we bij het bord de uitleg dat deze stenen zich ooit bevonden waar nu het bewuste stuwmeer is gekomen. De stenen lieten ze dan niet onderzinken, maar verplaatsten ze naar hier, waardoor ze eigenlijk iedere betekenis verloren. Want de plek waar men ze vindt is ook altijd zeer belangrijk om de geschiedenis ervan te achterhalen. De Menhirs mochten dan wel echt zijn... bovendien lazen we dat men ze op hun nieuwe plaats gewoon willekeurig plaatsten ...

We verlieten dan snel deze Nep Stonehenge om middag te eten aan de rand van een ander stuwmeer. Daar Spanje zich hier om de hoek bevond, besloten we om even de grens over te teken om te tanken. De brandstof was er immers 30-40 cent goedkoper dan hier, doordat Spanje de overheidssubsidie nog niet afschafte.
Hierbij passeerden we Elvas, dat ook Unesco werelderfgoed bleek. Het beschikte net zoals Evora over een middeleeuws acquaduct maar het gebouw was veel imposanter. We keken onze ogen uit en besloten om toch even uit te stappen. We wandelden erlangs, een ongelooflijk bouwwerk. In 1498 al gepland maar pas in 1529 startte men met de bouwwerken ervan , die uiteindelijk tot 1622 zouden duren. Het is bijna 8km lang, het telt 843 bogen en op zijn hoogst meet het 31meter .
Door de strategische ligging aan de Spaanse grens bezat Elvas zelfs 5 forten. Eentje ervan naderden we tot heel kort. Op maandag helaas gesloten, maar van hieruit een magnifiek uitzicht op Badajos, een Spaanse stad dat we anderhalve maand geleden bezochten ! Het fort was nog goed intact, waarschijnlijk omdat het tot 1989 als militaire gevangenis diende. Het dateerde uit de 18de eeuw en diende als verdedigings- en uitkijkpunt tot de 19de eeuw.

We reden dus even naar Spanje, langs de grote werkzaamheden van het tracé van de hoge snelheidstrein Lissabon-Madrid. In Badajos ging Erik naar het benzinestation van de vorige keer, dat hij natuurlijk nog wist. De tank was weer vol en we keerden terug naar Portugal. Daar In het dorpje Arronches, plaatsten we op een plek aan een riviertje. Genoeg gereden voor vandaag !

Tot de volgende keer !

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter