Het stroommonster heeft zich koest gehouden dus kiezen we om in deze omgeving te wandelen. In de buurt loopt nl. een pad naar een waterval. Het is mooi weer maar nog aan de frisse kant, 3 graden. We vinden al snel het startpunt en we beginnen aan onze klim. In de heuvel zijn treden uitgehakt of met behulp van stenen gemaakt, waarschijnlijk door Gargantua.; enorme hoge treden ...zelfs Erik heeft er moeite mee. Maar de beloning maakt alles goed , we komen aan bij een pracht van een waterval ! Langs heel het pad liepen waterbuizen, zo krijgen de bewoners van het dorp natuurlijk hun drinkwater.

Doch het pad liep verder omhoog , een nog mooiere waterval verwelkomde ons. Amai wat een kracht. Maar de wandeling bleek nog lang niet gedaan...telkens weer omhoog en weer nieuwe watervallen, ongelooflijk. Onze knieën vonden het iets minder want we moesten dikwijls onze benen hoog heffen. We geraakten de tel kwijt over het aantal watervallen. De beschrijving vermeldde er 6. Uiteindelijk bereikten we een geasfalteerde weg. Hier konden we kiezen of via een nog steilere klim naar de laatste waterval of via een beter begaanbare weg door de boomgaarden naar beneden. We kozen het 2de uit.

Zo belandden we tussen de verschillende terrassen met kerselaars. Honderden nee duizenden, uiteindelijk bleken het er meer dan een miljoen, kersenbomen bekleedden hier de beide flanken van de heuvels langs de rivier de Jerte, dit kilometers lang Nu werd er ijverig gesnoeid, te zien aan de talrijke vuurtjes die op rooksignalen leken. Vooral de bloesemperiode in maart en april moet hier sprookjesachtig zijn. Waarschijnlijk brachten de Moren die kersenbomen mee en eenmaal verdreven gingen de latere bewoners verder kersen telen.Jammer dat het kersenmuseum in het andere dorp gesloten was.

Lunchtijd en daarna weer zuidwestelijk rijden. We wilden nog het San Jeronimo klooster zien waar keizer Karel V zijn 2 laatste jaren verbleef van zijn leven. Aan het begin van de route een indrukwekkend bronzen monument voor de keizer. Doch het klooster en de villa waar hij woonde ook toe. Ik kon wel wat gluren door de hekken, een mooie tuin met gigantische eeuwenoude eucalyptus bomen.
Onderweg zagen we nog een Duits kerkhof. Hier verzamelde men alle Duitse mariniers en scheepslieden die in WOI en II voor de Spaanse kust omkwamen.

Na een mooie tocht belandden we in Badajos, aan de Portugese grens.

Tot de volgende keer

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter