Gisteravond en vannacht beleefden we echt noodweer; de regen kwam literwijze naar beneden en gelukkig bleek onze camper ook nu weer 100% waterproef. Ook hagelstenen bekogelden de campers en een zwaar onweer bleef tussen de bergen steken.
's Morgens was het gelukkig droog maar zeer stormachtig, dus besloten we toch maar te vertrekken, want in de verte zagen we opklaringen. We vulden wat water bij, deden nog boodschappen en reden via de kustweg , de 2de vinger van de Pelopponesos langs. Een prachtige route met adembenemende uitzichten. De hoofdroute loopt bijna volledig langs de kust. We zagen onderweg de minder leuke gevolgen van de hevige regenbuien: meerdere olijfboomgaarden stonden onder water, stenen die van de bergen op de straten gevallen waren en meerdere aardverschuivingen.
Voor onze lunch parkeerden we beneden aan een havenstadje. Hier bouwde men nu vooral luxe vakantieresorts. Veel alternatieven om je brood te verdienen zijn hier eigenlijk niet, het is enorm bergachtig , waardoor de enige landbouwmogelijkheid de olijfbomen zijn. Die zien we hier dan ook met duizenden...en toerisme. Het berglandschap laat ook geen brede autowegen toe dus massatoerisme zal hier in deze omgeving niet gauw terechtkomen.
Het blijft hier dan ook enorm ongerept en ruig !

We genoten van onze verdere rit, waarbij we opeens een mooi dorpje op de heuvels ontdekten, het leek wel op onze Marchigiaanse Elcito dorp ( een bijna uitgestorven dorp tegen een rotswand).
Vathia , het dorp met 50 torens gebouwd uit natuursteen, bestond sinds de 16de eeuw. Doch het huidige uitzicht stamt uit de 18de-19de eeuw. Er woonden 4 hoofdfamilies beter gezegd clans, die serieus met elkaar in de clinch lagen. Vele vetes en 100 doden later werd het dorp langzaam verlaten.

In de jaren 80 probeerde men enkele gebouwen te restaureren om er hotels van te maken. Doch dat mislukte toen. Tegenwoordig zijn er verscheidene B&B's maar de meeste gebouwen staan leeg. We wandelden moederziel alleen door het verlaten dorpje, af en toe opgeschrikt door een knal van een dichtslaande luik, het waaide hierboven dan ook enorm hard. Spannend je kon er zo een griezelfilm draaien.
Iemand zorgde wel voor de zwerfpoezen, want die hadden voedsel en een huisje ter beschikking. We konden de meeste huizen en torens binnenstappen, maar de vloeren en trappen stonden echt op instorten. Het uitzicht van hierboven bleek fenomenaal, een uitstekende wachtpost tegen mogelijke vijanden ! De inwoners waren dan ook berucht voor hun sterke tegenstand aan de Turken.

We verlieten het dorp en reden verder, doch het weer begon heel slecht te worden, pikzwarte wolken doken op en beneden allemaal mist. We besloten om terug naar het havenstadje te rijden waar we geluncht hadden. Daar was nl een parking voor campers .
Een goed besluit, want eenmaal aangekomen begon het flink te waaien, onze overige camperburen waren bijna allemaal Tsjechen.

Geschreven door Girandolatrotter