Dreigende donkere wolken aan de horizon beloofden vanmorgen niet veel goeds, doch we besloten nu weer verder te rijden. Het havenstadje Githio stond als leuk beschreven, dus wij ernaar toe. Hier vertrokken regelmatig de veerboten naar Kreta, in de winter beduidend minder. Aan de kade parkeerden we.
Het stadje bleek gebouwd tegen de berg. Met een kleine auto bereikte je het onderste deel van het stadje, verder naar boven was het trappen lopen geblazen. Sommige huisjes knapten de eigenaars heel gezellig op, andere stonden eerder op instorten.

Reeds de Spartanen gebruikten deze plek als haven, gevolgd door de Romeinen. Tot de WOI dienden de haven als uitvoerhaven van eikels voor de leerlooierij. Beneden aan de haven zagen we talrijke tavernes en bars.
We bezochten ook het schiereilandje waar een kasteel tevens museum vormde, maar nu in de winter gesloten. We stapten tot de vuurtoren en wandelden terug naar onze camper om er te lunchen.

Hierna reden we verder richting de laatste vinger van de Peloponnesos. We passeerden nog het beroemde scheepswrak. Via een mooie binnenweg kwamen we uiteindelijk bij Monemvasia, het Gibraltar van Griekenland of van het Oosten, een bewoonde rots in zee.

Het tegenwoordige schiereiland meet 1,5 km lang en werd ooit bewoond door meer dan 40.000 mensen.
De eerste nederzettingen dateerden uit de Minoische tijd (3000vCh-1200vCh). In 375 nCh vormde de rots na een aardbeving een eiland om in de 6de eeuw nCh door een brug opnieuw schiereiland te worden. Verschillende overheersers regeerden hier: de Byzantijnen, de Venetianen, de Turken enz.. Deze plek was dan ook zeer begeerd door zijn strategische ligging, vanuit land kon men de stad niet eens zien.

Vanaf de 10de eeuw bouwde men naast de bovenstad ook een benedenstad die ook totaal ommuurd werd. De rijken woonden boven, de arbeiders en minder bedeelden beneden.

Wij parkeerden net voorbij de brug en liepen tot aan de poort van de eerste stadsmuur. Zeer imposant bouwwerk, dat niet te veroveren was...mits natuurlijk de bewoners van alle voedsel toevoer af te sluiten.
Door de poort heen betraden we een soort San Marino, toeristische winkels en hotels e.d. maar naarmate we verder liepen en trapjes omhoog gingen, geraakten we in het meer onbewoonde gedeelte. Wat een panorama's, sommige vakantiewoningen bezaten een eigen terras met zicht op zee...We klommen steeds meer naar boven, via glibberige keien, tot aan de eerste poort van de bovenstad. Ook weer een stadsmuur, daarna een volgende muur met nog een poort om dan de ongerept gebleven ruïnes te zien. Nog mooiere uitzichten met talrijke resten van woningen.
Het enige gebouw dat men hier opknapte bleek de grote Agia Sofia kerk te zijn, die helaas slechts een paar dagen per week open was, en vandaag net niet. Het zou een kopie zijn van de Agia Sofia in istanboel....doch is die niet groter ?

We daalden terug naar de benedenstad, ontdekten nieuwe steegjes en mooie hoeken, waar men hier en daar nog gebouwen restaureerden. Hoe lang deze plek gratis te bezichtigen zal zijn ?
In ieder geval een bezoek waard zeker in het laagseizoen, in het hoogseizoen waarschijnlijk te toeristisch.

Op de parking van het schiereiland mocht men niet overnachten, een plaats om te overnachten ontdekten we aan het haventje waar naast de vissersbootjes, een Amerikaans en Zwitsers zeilschip dobberden. De wind werd steeds sterker, maar we hadden het vandaag droog gehouden.

Geschreven door Girandolatrotter