Geen wandeling in het binnenland, want het regende pijpenstelen. Misschien beter weer aan de kust? Nee ook daar een natte boel. Dan maar brood kopen, geen bakker te ontdekken, misschien bood de supermarkt Apolonia wel uitkomst? Erik bleef zitten in de camper, terwijl ik mijn ogen uitkeek in die winkel. Wat een luxe! De Dom Perignons en de Veuves Clicquot vielen meteen op. Alle wijnlanden rijkelijk vertegenwoordigd, wel geen Verdicchio bij de Italiaanse wijnen. Het personeel allemaal in uniform en van een zekere leeftijd, geen student te zien. Bij het vlees, vleeswaren en de kazen een uitgebreid assortiment uit Duitsland, Frankrijk, Italië enz. De kassierster bleek een polyglot; de Duitse klanten voor mij bediende ze in vlot Duits. Zelf mocht ik tussen Engels en Portugees kiezen of liever Frans ? Dat mocht ook voor mij, ook al woonde ik in Italië. Geen probleem voor haar, ze schakelde meteen over naar het Italiaans! Ze werkte nl enkele jaren in Zwitserland maar deed haar boodschappen altijd in Italië. Leuk gesprek!

We reden naar Lagos, gelukkig niet in Nigeria. (Doch ik citeer Wikipedia over Lagos in Nigeria: In 1472 werd het gebied aangedaan door de Portugese zeevaarder Rui de Sequeira, die het de naam Lago de Curamo gaf. Volgens een andere hypothese is de naam afkomstig van de stad Lagos in zuidelijk Portugal.)
Daar parkeerden we aan de jachthaven, waar campers overdag mogen staan. Na de lunch was het droog en startten we een wandeling langs de spectaculaire kliffenkust. Via een heel systeem van houten vlonders en trappen wandelden we zo op zandstranden, tussen bijzondere rotsformaties en hoog boven de kliffen. Zeer goed gemaakt. Indrukwekkende kustlijn waarvoor de Algarve immers beroemd is. Prachtig.

Zo wandelden we 8 km , we kwamen ogen te kort. Hierna gingen we naar het historische centrum van Lagos, want we hadden wel een pastelha verdiend. Veel bars, restaurantjes, waarvan een deel wegens jaarlijkse vakantie toe waren. Die namen ook net als wij nu hun verlof. Onderweg passeerden we een winkeltje dat de Portugese nijverheid,ambachten stimuleerde. Daar hing buiten een hele mooie wollen trui ! Ik naar binnen om te vragen om die te passen. De verkoopster ging met me mee naar buiten. Daar stonden Fransen ook de trui te bewonderen, doch toen de verkoopster de trui pakte, reageerden ze "OH Il est vendu" " "nee hoor, eerst wil ik de trui passen" antwoordde ik "want als die niet past dan koop ik die niet " De Fransen met me mee naar binnen. Helaas voor hen, paste me de trui wel.🤪 Zo had ik al mijn mooi verjaardagsgeschenk voor volgende maand!!

Een pastelaria vonden we ook , even weer een lekker Portugees gebakje smullen. Terug in de camper zocht Erik een overnachtingsplaats op via de app, richting het binnenland in. Zo belandden we in Marmelete.

Tot de volgende keer

Isabelle en Erik.

Geschreven door Girandolatrotter