Vandaag veranderden we van plaats, nu mèt stroom. De dochter van de eigenares toonde ons de 2 plaatsen waaruit we konden kiezen. We staan echt op een mooie camperplaats, de eigenaars erg vriendelijk. De vrouw houdt zich bezig met het onthaal en de administratie, terwijl de man voortdurend rondloopt en opruimt e.d. De plekken blijken zeer ruim, ideaal voor zeer grote campers.
De camperplaats is geopend van 1 oktober t/m 30 april. De dochter vertelde ons, dat het daarna te warm wordt en het clienteel verandert, dan komen voornamelijk Portugezen en Spanjaarden met dikwijls slechts 1 overnachting. Bovendien blijken het lastige klanten te zijn. Na 2 jaar besloten ze om nog louter met overwinteraars te werken.

Via een binnendoorweggetje wandelden we naar de stad zelf, ca.3 km verder. Een monument op een rond punt vertelde ons dat Sao Bras de Alportel zich in 1914 stad mocht noemen. In Portugal en Spanje prijken op praktisch alle ronde punten wel een monument en/of kunstwerk.

We kwamen terecht aan het N2 museum dat helaas pas morgen geopend zal zijn. Het stadje bevindt zich nl aan de N2 weg, de Route 66 van Portugal, de langste weg van Portugal . Het vertekpunt ligt in Chaves in het noorden tot Faro in het zuiden, ca.739 km. We komen terug om het morgen of overmorgen te bezoeken.
Volgend doel het kostuum museum. Dit is een historisch museum in een 19de eeuws huis van een kurkbaron. Weer een vriendelijk ontvangst en het bezoek start in een soort tijdsmachine, Een psychedelische ruimte met geluid van een klok en een oud klokmechanisme. De ruimtes ademen nog de sfeer van einde 1800 ; in de eerste zaal zien we paspoppen met kleding uit die tijd, natuurlijk die van de rijke burgerij. Daarna komt de kleding uit 1915, tijdens WOI. Aanvankelijk strijdt Portugal niet mee, maar door zijn eeuwenlange alliantie met Eneglend verklaart Duitsland het land in 1916 de oorlog en wordt er aan het koloniaal front veel gevochten.

De roaring twenties komen nu aan de beurt, geen korset meer bij de vrouwen, het haar is ook kort ...dat zal toch een revolutie betekend hebben. We belandden in de vroegere keuken waar de gebruiksvoowerpen uit die tijd te zien zijn . Heel interessant ! Daarna brengt een suppoost ons naar buiten in de koetshuizen en werkplaatsen en stallen. Hier bekijken we een film over de kurkindustrie. De eerste loods vertelt ahv panelen en machines de geschiedenis van de kurkverwerking in dit stadje. Aanvankelijk vervoerden de plaatselijke ezeldrijvers met hun ezels het kurk naar Faro waar de vissers het gebruikten voor hun netten. Die ezeldrijvers werden rijker en rijker en zo ontstond een nieuwe rijke burgerij: de kurkbaronnen. Ze bouwden dan ook grote en sjieke villa's zodat de gemeente steeds groter en belangrijker werd en zich uiteindelijk stad mocht noemen. We zagen ook enkele koetsen.
Vervolgens belandden we in het binnenhof met een mooie tuin en de waterput met molen. Je kon zo in de waterput gaan en het mechanisme bekijken: hoe op een mechanische manier het water naar boven kwam.

Daarna traden in we de laatste ruimte met een fototentoonstelling over de jaren 70. Toen wij al moderner leefden , reden ze hier nog met paard en kar. Ook zagen we nog dat water met behulp van een paard uit een put naar boven gehaald werd.

Weer een interessant museum bezocht. Nu wilden we wat eten. We ontdekten een restaurantje waar ze Portugese gerechten klaarmaakten. Die wilden we wel weer eens proeven. Vandaag beveelde de vrouw ons de Portugese stoofpot met varkensvlees aan. Aanvankelijk kwam ze wat stuurs over, maar bij het opdienen wenste ze ons smakelijk eten. Ze was nl ooit in Nederland geweest en had enkele woorden onthouden. Natuurlijk leerde ze ook soms wat woorden van klanten. Het smaakte lekker !!! De innerlijke mens weer versterkt, wandelden we naar de vroegere wasplaats die uit 1945. Een stukje oude Romeinse weg liep er bijna langs alsook de hoofdkerk zonder tegels en houten verguld retabel maar wel een marmeren altaar.

We passeerden een mounument ter ere van de Hallelujah processie die hier elke paaszondag plaatsvindt. Men versiert dan ook de straten met bloementapijten. Dat gebeurt bij ons ook, maar dan met Corpus Domini, de 2de zondag na Pinkseren.
In de trottoirs verwerkte men hier dan ook een bloemenmotief. In deze winkelstraat vielen de ouderwetse kledingzaken terug op. Wat een contrast met de sjieke winkel aan de kust, waarvan de naam mij toen intrigeerde: La double J, een Franse naam? Bleek het een Italiaans modehuis te zijn. De prachtige etalage en de kleurige kleding vielen hoe dan ook echt op, alles ademde Frida Kahlo. Maar hier in deze stad dus niet.

Ook hier publieke wc,s; alle gemeentes die we tot nu toe bezochten, bezaten minstens 1 publieke wc, die nog altijd netjes odnerhouden worden.
Maar wat lazen we op een etalage van een kantoor? gratis schrijfmachinemuseum te bezichtigen. Wij het kantoor binnengestapt, de secretaresse deed het licht aan in een andere ruimte en een wat oudere heer vergezelde ons. Allemaal schrijfmachines opgesteld met nog dikwijls hun koffers erbij. De oudste dateerde van 1895, zelfs Mercedes ontwikkelde naast auto's blijkbaar ook schrijfmachines. De Azerty en Qwerty toetsenborden kregen nog een Portugees variante. Een schrijfmachine zonder toetsnbord maar met bewegende stift was er ook en een Arabische schrijfmachine met Arabisch toetsenbord, waarbij de wagen met de rol niet naar links verschoof maar naar rechts. Ook mijn eerste schrijfmachine stond er bij. We bedankten ons bij de vriendelijke man en gingen weer naar buiten, Een leuke verrassing. Zo wandelden we terug naar de camperplaats, al bij al 10 km gewandeld. De kampeerstoeltjes buitengezet en dan lekker gelezen.

We zullen weer goed slapen met de talrijke kikkers als achtergrondgeluid.

Tot de volgende keer

Iabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter