Twee dagen lang bleven we aan het strand, gewoon niets doen , behalve enkele strandwandelingen.
Vandaag wilden we wel weer wat rondrijden. We beseften tevens dat het onze laatste week in Griekenland was, volgende week waren we immers weer thuis.
In de buurt bevond zich een Mariakerk ,de Panagia Smernotissa, die opnieuw op een bijzondere plek was gebouwd.

Langs de weg kwamen we in een file... ze waren druk bezig met het omzagen van dode bomen en bomen die gevaarlijk op de heuvels overhelden.

Vervolgens reden we door ongerepte natuur, die hier en daar door vroegere bosbranden aangetast bleek. Heel veel verbrande bomen waren uiteindelijk omgevallen, precies alsof een orkaan ze omgeblazen had.

We parkeerden langs de weg en zetten onze tocht naar het kerkje te voet door. Tijdens de Turkse bezetting,in de 18de eeuw, ontdekte een herder, althans zo gaat het verhaal, een ikoon met een afbeelding van Maria. Men besloot om op die vindplaats een kerk neer te zetten. Een moeilijke klus gezien de ligging, op 680 meter hoogte en in een grot. We moesten dan ook wat klimmen.. Een kleine toren aan de ingang en dan keken we omhoog naar een trappensysteem. Na enkele trappen stonden we voor een ijzeren deur waar een sleutel op het slot stak. We draaiden de sleutel om , openden de deur en eerst moesten onze ogen aan de duisternis wennen. Rechts aan de ingang weer heel veel dunne kaarsen. De kerk hadden ze gewoon in de rotswand opgericht en alle wanden bleken bekleed door talrijke ikonen. Zeer indrukwekkend allemaal.

Op de balkons voor de kerk opende zich een vergezicht over heel de omgeving. Jammer van de bewolking want op heldere dagen moest het nog mooier zijn.
Maar wel koud hier boven. De noordewind deed zijn best !

Terug bij de camper lunchten we wat om dan onze tocht verder te zetten. Hier in de buurt vond men nog resten van een tempel gewijd aan Athene. Er bleef niet veel van over, maar men kon op deze plek heel duidelijk het gebruik van schelpenkalk als bindmiddel zien. Deze keer bevond zich de archeologische site dichtbij . Op het eerste zicht een hoop stenen waar men duidelijk nog het grondplan van een tempel ontdekte. Gebouwd tussen de 6de-5de eeuw v Ch. Opgegraven in 1880. We merkten inderdaad overal in de fundamenten en de zuilen allemaal resten van schelpen. Heel bijzonder.

Voordat we terug naar het strand reden stopten we even aan het meertje van Kalafas. Hier bevonden zich zwavelbronnen doch men kon die niet bereiken. Alles achter slot en grendel van kuuroorden. De gebouwen straalden wel vergane glorie uit.
Het meer vormde het ideale biotoop voor schildpadden en waterslangen. Maar ook voor kikkers, wat een lawaai maakten ze ! Erik zag heel even 2 schildpadden die echter bij onze nadering meteen in het water verdwenen. Even nog langs het water wandelen en dan terug naar ons strandplekje !

Geschreven door Girandolatrotter