Na ons ontbijt besloten we om te wandelen. We liepen langs het strand totdat we de monding van de Vouraikos rivier bereikten. Dezelfde waterloop die ooit de mooie canyon vormde. Ondanks een groot bord dat sluikstorten verbood, zagen we met lede ogen de grote afvalberg langs de rivier aan, hoe was het toch mogelijk ???
De oude spoorbrug die we in 2008 nog tussen Athene en Patras bereden met de trein, lag ook zo aan de kant te veroesten...

Gelukkig lieten we dat deel snel achter ons om via het centrum van Diakopto een deel van de E4 te volgen . Hier was spoorlopen toegestaan. De trein reed door de week slechts 3 keer op en neer. Zijn tempo bleek ook niet al te hoog, zoals we gisteren zelf ervaarden. Bovendien toeterde de trein meermaals. Dus tijd genoeg om aan de kant te gaan.
Na een kilometer bevonden we ons al in de canyon met hoog boven ons de grote bergwanden, vol met holen. Een prachtig zicht, we passeerden zelfs een oude brug nog door de Turken gebouwd. Regelmatig zagen we serieuze herstellingswerken want de natuur is toch altijd de baas. Na 4 km kondigde de trein zich aan in de verte, gelukkig niet in een tunnel maar op een plaats waar men goed aan de zijkant kon staan. Er vormden zich dreigende wolken boven ons, tijd om terug te keren. We hadden tot nu toe al geluk gehad met het weer, want het was droog gebleven

Uiteindelijk wandelden we in totaal 13 km en belandden net op tijd terug in onze camper, voordat de zondvloed startte. Op een gegeven ogenblik verplaatste Erik de camper aan de overkant van de weg, waar de ondergrond droger was. Het strand liep gedeeltelijk onder water.. We wilden morgen nog weg kunnen rijden.
Als beloning voor onze inspanning aten we nog met smaak de gebakjes van gisteren op.

Geschreven door Girandolatrotter