Vandaag zorgden de weergoden voor een zonovergoten dag, dat betekende de natuur in ! Volgens Google Maps stond hier een 3-tal km verder een eeuwenoude olijfboom, een mooi doel als wandeling.
Onze tocht liep uiteindelijk temidden van meerdere olijfboomgaarden waar er al redelijk bejaarde exemplaren tussen stonden. Sommige boomstammen ontwikkelden zich tot zeer merkwaardige vormen. Prachtig om te zien! In tegenstelling tot in Zuid-Spanje oogstte men hier zoveel mogelijk, ook indien de bomen op onmogelijke plaatsen groeiden, dat zouden we later op de dag opmerken.

De eeuwenoude boom gevonden, een bordje wees ons de boom aan. Men kon er niet naast kijken, 11 meter doorsnede volgens de info en 1000 jaar oud. Dat laatste verdient een groot vraagteken, want naar het schijnt is het bepalen van de leeftijd van olijfbomen geen sinecure. Maar deze boom was inderdaad héél oud. We keerden terug onder de begeleiding van het geluid van de ratelende plukmachines. De boeren profiteerden duidelijk van het zonnige droge weer. Hier ontwikkelde men zelfs een speciaal werktuig voor de gesnoeide takken vol olijven. Terwijl wij de takken gewoon op de grond afritsen en de olijven in de netten laten vallen, schuift men hier de takken heen en weer over een rooster, waardoor de olijven opgevangen worden in een grote bak.

Terug bij de camper reden we eerst naar het dorp om brood te kopen. Daarna parkeerden we aan het uiteinde bij het openluchttheater van het dorpje Xiroskambi. HIer startte de route door de Anakolo kloof. Men kon die blijkbaar met auto afleggen, doch dat riskeerden we niet. We besloten de helft ervan te voet af te leggen, 6 km heen en terug , we hadden immers al wat kilometers in de benen .
De tocht stelde ons niet teleur, in tegendeel, vanaf het begin stonden we al aan de rand van een hoge kloof waar beneden het water luid en hevig kolkte. Boven ons de rotswanden in verschillende aardetinten , waarbij er zich ooit door erosie een indrukwekkende opening had gevormd. De weg steeg en daalde, overal wilde oleanders maar ook nog ontelbare olijfbomen. In de verte hoog boven in de heuvels hoorden we zelfs nog plukkers, wat een moed !
Net zoals in Italië kwamen we we op deze onherbergzame weg nog een kerkje tegen ; gewijd aan de heilige Spiridonos, nooit van gehoord. Meestal had men hier kerken van de heiligen Dimitri, of Georgios of Nikolaas...

Halverwege de weg keerden we terug, want onze magen wilden nu gevuld worden. Nog even het 1000 jaar oude bruggetje bekeken bij onze camperplek en dan lunchen !
De zon bleef maar schijnen dus ideaal om nog iets in de bergen te ondernemen. Het weer slaat er in de winter snel om. De route tussen Sparti en Kalamata door de Langada-Taygetos- pas, werd sterk aanbevolen. We werden niet teleurgesteld; een weg uitgehouwen in de bergen met nog rotsige autotunnels waar het water op de weg sijpelde na regenbuien, we reden als het ware door een kleine waterval ! Ontelbare haarspeldbochten met telkens weer adembenemende uitzichten, een prachtroute. Op bepaalde stukken verbreed, op andere nog de oorspronkelijk smalle rijbaan. Toch bouwden enkelen, daar waar het net mogelijk was, een taverne, men kon er amper parkeren maar ze zaten vol !
Zo arriveerden we dan uit de kloof met zicht op de zee en Kalamata. Een mooi weerzien. Maar we reden terug, via dezelfde weg, zo bekeken we alles nog beter, want morgen wilden we Mystras , de Byzantijnse stad bezichtigen.
Overnachten deden we opnieuw bij het basketbalveld.

Geschreven door Girandolatrotter