We stonden goed beschut tegen de harde wind vannacht, die helaas nog niet in kracht geminderd was. Maar het bleef droog en de zon scheen. Bovendien realiseerden we ons, dat we vandaag precies een maand onderweg waren met onze Girandolatrotter !

We namen afscheid van de eigenares, om dan naar het Versteende Woud te rijden. Althans dat probeerden we, want de wind blies zo hard, dat de camper soms moeilijk te sturen bleek. We geraakten weliswaar aan het beginpunt van de wandeling voor het Versteende Woud, maar parkeren uit de wind lukte niet. Veel zin om weg te waaien hadden we ook niet , dus veranderden we onze plannen.

MIsschien stormde het minder in het binnenland ? Een poging waard. Ons nieuwe doel werd Sparti en het Byzantijnse Mytras. Onderweg parkeerden we op een grote parking voor een sinaasappel- boomgaard en een grote waag. Grote bakken vol sinaasappelen wachtten op een transport; al dat oranje leverde vast en zeker een mooie foto op. Terwijl Erik koffie en thee klaarzette, naderde ik de sinaasappelen met mijn fotoapparaat. De eigenaar van de boomgard doemde plots op en vroeg of ik uit Italie was en of ik sinaasappelen wilde "Als u er verkoopt, wil ik er wel." " Nee nee" antwoordde hij, ik geef je dat als geschenk (hij sprak een aardig mondje Engel).
Blij verrast knikte ik,"Oh ja dank u wel " Hij legde uit, dat de verschillende soorten een oogst doorheen heel het jaar mogelijk maakten. Ze waren alle bestemd voor de fruitsap fabriek net voor Sparti. "oh in Italie oogsten we slechts van november tot en met april.
Een Indische plukker plukte nog wat sinaasappelen die hij me gaf en ik kreeg er nog uit de bak. Echt vriendelijk.
Erik keek verbaasd op toen hij me met de sinaasappelen zag, "heb je er gekocht ?" Nee hoor, gewoon gekregen.

Zo konden we dat fruit al van ons boodschappenlijst schrappen. Onderweg naar Sparti zagen we dan ook voortdurend vrachtwagens van sinaasappelgaarden volbeladen richting de fabriek rijden. Naast de olijven ook een big business hier.

We reden Sparti binnen en ontdekten een bord Museum Geschiedenis van de Griekse Olijfolie. Dat interesseerde ons wel. Voor het eerst in Griekenland wachtte ons een modern museum op. De inkom bedroeg 6 € pp.
Alleererst kreeg men alles te weten over de vroege geschiedenis van de olijf in Griekenland, want in de prehistorie nuttigde men alleen de olijf zelf, Pas later ging men over naar het vervaardigen van olie, die men niet uitsluitend als levensmiddel gebruikte. De olijfolie diende vooral als verlichtingsmiddel.
Een filmpje toonde bovendien wat men met de resten van de eerste persing deed en nog altijd doet, in de raffinaderijen; geraffineerde olie ongeschikt voor menselijke consumptie !

Interessant om de verschillende persmethodes doorheen de geschiedenis heen te zien. dmv verschillende mechanische maquettes legde men de evolutie uit: van mankracht, tot dierenkracht, watermolens, stoommachines en stroom. Buiten stelden ze dan de verschillende houten persen tentoon, die doorheen de geschiedenis gebruikt werden. Naast de Griekse uitleg steeds ook de Engelstalige vertaling.
Voor ons een uitermate interessant bezoek, daar we dan met Italië konden vergelijken.

De klok wees 17.00 aan , tijd om een overnachtings plaats te zoeken, want tegen 18 uur werd het donker. Buiten Sparti op het platteland, op een oud basketveld, ontdekten we een rustige plaats, waar al een Duitse camper stond. Nog een kleine wandeling in het gehuchtje gemaakt en dan avondeten klaarmaken !

Geschreven door Girandolatrotter