Sinds gisteren bevinden we ons op een grote parking samen met nog andere campers, op wandelafstand van het centrum van Brindisi.
Op 17 december vertrokken we met onze camper richting noorden, nagewuifd door onze housesitters, die op onze poezen en huis zouden passen-

Een week lang vierden we kerst met Eriks familie afgewisseld met mijn familie. Daarna startte onze reis terug zuidwaarts, want op 30 december namen we de veerboot in Brindisi naar Griekenland.

We bereikten deze zuidelijke havenstad mooi op tijd, zodat we de tijd namen om die te verkennen; dat deden we probleemloos te voet, want onze verblijplaats lag ideaal ! De strandboulevard bleek een parel, gezellig aangelegd, talrijke palmbomen, mooi zicht op de zee en talrijke terrasjes. 's Avonds genoten we bovendien van de mooie sfeervolle kerstverlichting en van de flanerende sjiek aangeklede inwoners van Brindisi.

Deze havenstad vormde ooit het eindpunt van één van de beroemdste Romeinse wegen: de Via Appia, 2 zuilen herinneren ons hieraan.
Al slenterend door de gezellige steegjes arriveerden we bij de Tempio di San Giovanni al Sepolcro. Een kerkje gebouwd in de 11de eeuw en waar de kruisvaarders die vanuit Brindisi naar het Heilige Land vertrokken, vaak kwamen. De bouw zou lijken op de Heilige Grafkerk in jerusalem. Een interessant kerkje om te bezoeken met nog overblijvende fresco's, een glazen plaat in de vloer waardoor je de mozaieken vloer zag van een Romeinse villa. Deze stond nl. hier voordat men het tempeltje bouwde. Via een deur belandde men dan in een mooi onderhouden tuin.

Erik wachtte ondertussen buiten, waar de lokale mannen een pasgeboren kindje van een vriend bewonderden. Eentje ervan hing zelfs over de kinderwagen en schreeuwde het babytje "Juve, Juve Juve" toe...een hevige Juventus-supporter die zo vroeg mogelijk een fan erbij wilde...

Een wandeling van 5 km bracht ons naar het belangrijkste monument van Brindisi, gebouwd als erbetoon aan alle overledene Italiaanse mariniers tijdens WOI. Mussolini gaf hiervoor de opdracht. Tegenwoordig herdenkt men tevens de omgekomen Italiaanse mariniers uit WOII.
Jammer dat we niet langs de zeekade naar het monument konden wandelen, een groot deel bleek militair domein en dus afgelsoten.
Het monument imponeerde, binnenin voerde een lift ons tot de vierde verdieping. Via een trap bereikten we het buitenterras waar we van een prachtig uitzicht genoten op heel Brindisi. Het weer speelde dan ook mee, een wolkenloze blauwe hemel ! De afdaling deden we dan volledig via de lange wenteltrap, net op tijd voordat het aantal bezoekers steeg !

Geen wandeling terug, maar via het veerpontje, een heel oud exemplaar, waarvan de kapitein zijn job heel secuur nam; niemand kwam zonder te betalen aan boord ! Eén voor één liet hij de passagiers aan boord, betalen gebeurde aan een automaat. Een vrouw betaalde ook een kaartje voor haar kind, wat helemaal niet hoefde. Doch de kapitein zorgde ervoor dat iemand anders het kaartje kocht om zo de vrouw netjes terug te betalen !

Ondertussen brak het uur van de passeggiata aan, de winkelstraten liepen vol flanerende mensen...één minpunt ? Verliet men het centrum en bereikte men de stadsrand, dan hoopte zich de vuilzakken op straat op en ander zwerfvuil....een echt probleem hier in het zuiden.

Geschreven door Girandolatrotter