Vanmorgen verlieten we met spijt ons mooi plekje ! Maar langzamerhand keerden we terug noordwaarts. Dit jaar viel Pasen einde maart, dus wilden we begin van die maand weer thuis zijn, kwestie van onze Girandola weer picobello te maken ! Voorlopig waren we nog op reis. Mijn zus en nichtje kwamen goed aan in japan en stuurden ons al foto's van de supersonische Japanse wc's en de gedisciplineerde rijen van de Japanners om het openbaar vervoer binnen te stappen !

Onze tocht liep vandaag weer een stukje door het wondermooie landschap van de regio Alentejo. Veel groen tijdens deze periode van het jaar, met ook talrijke bloemen, bloeiende struiken en bloesems. Zo bereikten we de stad Beja, dat ca. 280 meter hoog lag in een reusachtige vlakte. Het bleek altijd een graanschuur geweest, tegenwoordig ook belangrijk voor de wijn en de olijfolie. In de Romeinse tijd droeg het de naam Pax Julia.

Wij parkeerden aan de rand van Beja bij het kerkhof en mortuarium. Blijkbaar was er een belangrijke brandweerman of commandant gestorven, want het aantal aankomende brandweerauto's vermeerderde zienderogen. Ook zagen we talrijke mensen bloemenkransen brengen. Wij wandelden richting centrum langs de Sint-Andreaskerk. Waarschijnlijk vond er vanavond een bijeenkomst van de Tempeliersorde van Beja plaats, want de hele kerk, zowel binnen als buiten, droeg versieringen verwijzend naar die orde. Ook stonden er al fakkels en kandelaren gereed.

Via de Romeinse poort stapten we het historisch centrum binnen. Het kasteel en de 40 meter hoge marmeren toren vielen meteen op. Gebouwd in de 13 de eeuw na de Christelijke overwinning op de Arabieren, verbouwde men het in de latere eeuwen meermaals. Het VVV binnenin bleek nog toe, dus liepen we verder door de straatjes. Veel leegstand hier, waarbij verwaarloosde huisjes naast volledig opgeknapte woningen stonden. Het theater droeg de vroegere Romeinse benaming Pax Julia. Bij het archeologisch centrum prijkte opnieuw een kunstwerk gemaakt van plastiek van de kunstenaar Bordelo II. Deze keer een haan.
Het archeologische centrum was om 14.10 ook nog gesloten, ondanks de vermelde openingsuren van 14 uur op de deur. Maar dat waren we gewend van Italië. Terug naar het VVV , hier ontving ik wat info en met de bevestiging van het geopende archeologisch museum.

Maar eerst bezochten we een kerkje met een grote verzameling aan zuilen, kapitelen en grafstenen uit het tijdperk van de Visigoten, 6 de en 7de E nCh. Na de val van het Romeinse Rijk vielen de Visigoten Portugal binnen. Er ontstonden ook vroegchristelijke kerken . De resten van deze gebouwen gevonden in Beja en omgeving, verzamelde men dan in dit kerkje. Zelden vindt men nog overblijfselen van dergelijke oude kerken !

Daarna gingen we terug naar de archeologische vondsten, Erik bleef liever buiten wachten, terwijl ik binnen wandelde. Het museumpje bouwde men over de overblijfselen van een Romeins badhuis. De hele ruimte bestond uit een glazen vloer waaronder men de resten van de thermen zag. Ik kreeg plastieken hoesjes voor mijn schoenen en zo mocht ik dan over de glazen vloer lopen. Langs de wanden een schema met uitleg over het badhuis. Tevens een tijdlijn waarboven de objecten uit de desbetreffende tijd waren tentoongesteld. O.a. vuistbijlen en gereedschap uit de prehistorie maar niet alleen uit steen maar ook uit kwarts. Heel bijzonder.
Het was opnieuw mooi gemaakt.

Terug naar de camper om dan aan een lange zoektocht te beginnen naar een camperplaats. Het bleek niet zo gemakkelijk, we belandden dikwijls op ongezellige parkeerplaatsen. Uiteindelijk kwamen we aan in Evora, waar we nu tussen talrijke andere campers staan. Morgen kunnen we er op verkenning.

Tot de volgende keer!

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter