Onze camperburen reisden met een poes. We ontmoetten regelmatig reizigers met honden en heel af en toe met een poes. Maar die laatste zaten altijd binnen of buiten aan een leiband ergens vastgemaakt. Deze poes niet. Die had zijn mandje onder de camper, kon binnen als hij wou en voor de rest liep die gewoon rond.

Nazaré stond vandaag op ons programma, een stad die we nooit bezochten. Hiervoor reden we de ooit zo bekende straat van de bedrijven met aardewerken potten. In 1995 kochten we ons nog arm aan potten, doch die fabriekjes of bedrijfjes bestonden niet meer...allemaal weg. Onze camper stond toen zo vol met potten, dat het elke avond een heel verhuis was omdat we anders geen bed konden maken...

Nazarè is superbekend in de surfwereld; samen met nog enkele plaatsen op de wereld vinden de surfers hier de grootste golven. De beste tijd voor big waves: van oktober tot maart, waarbij de Big Wave Challenge jaarlijks een aanzienlijk aantal surfers aantrekt. Het record bij de mannen van de hoogste overwonnen golf bedraagt 26,21meter in Nazarè door de Duitser Sebastian Stendtner, bij de vrouwen was dat Marya Gabeira met een golf van 22.40 meter. (zie hiervoor de You Tube) Beiden realisserden dit record in 2020.

Vandaag bereikten de golven lang niet zulke hoogtes, maar het schouwspel bleek spectaculair genoeg. Wat de golven betreft, want voor de surfers bleek het nog te vroeg, niemand in het water. Nazarè bestaat uit een boven-en benedenstad . Het strand aan de benedenstad kent lang niet zo'n hoge golven...voor de big waves moet je wat verder gaan nl waar de grote canyon loopt van zeker 5000 meter diep, de grootste van Europa en 1 van de grootste van de wereld. Wij konden probleemloos boven parkeren waar we via de oude kern van de stad, Sitio genaamd, aan een plein geraakten. Die oude kern ziet er gezellig uit, maar in de zomer willen we er niet zijn. Er liep nu op een vrijdag al veel volk rond...Het plein stond vol met kraampjes en souvenirs shops en zelfs "un petit belge" stond er...

We liepen richting de vuurtoren waar iedereen genoot van het woeste schouwspel van de oceaan, te bedenken da dit nu waarschijnlijk een kalme zee voorstelde ! Daarna wandelde ik nog even de Capella van de Memoria binnen, een heel klein kapelletje ter ere van het wonder dat een 12 de eeuwse ridder meemaakte. Tijdens een jachtpartij waarbij hij een hert achtervolgde, kwam hij in de mist met zijn paard zonderr dat hij het zag aan de rand van de kliffen. De heilige Maria voorkwam op het nippertje dat hij er van af viel. Vanndaar ook verderop een modern beeld met combinatie van het hert en een surfer.

De kerk van Onze Lieve Vrouwe van Nazarè stond open en kon men bezichtigen met een indrukwekkend houten plafond. Nazaré verlieten we dan om een plekje te zoeken voor het middageten, dat vonden we dan aan een strand, hier kan men nog gewoon met de camper nog tot aan de stranden ! Daarna namen we richting het binnenland via duinen en dennenbossen en ook langs de Atlantic Coast fietsroute waar we het startpunt ontdekten bij Cabo de Sao Vicente, het meest zuidwestelijke punt.
Ik fotografeerde ook de borden met de stadsnaam Leiria, daar een vriendin van mij in Cupra deze naam draagt; haar ouders vonden deze Portugese stadsnaam Leiria mooi klinken.

We arriveerden aan een mooie camperplek aan een rivier in het stadje Castanheira de Pera. Een ontdekkingstocht door het dorp resulteerde in het tellen van wel 5 of 6 kleine kruidenierswinkeltjes, een monument ter ere van 5 gestorven brandweerlieden tijdens een grote bosbrand in 2017, een kerk met een prachtige retabel en volledig houten vloer en één van de Huizen van het Kind Koningin Leonor gesticht door de arts Bissaya Barreto . Hij zou in zijn leven heel veel voor de armen betekenen. Het enige wat men hem kwalijk nam was zijn vriendschap met de dictator Salazar.Terug in de camper genoten we van een herderin met haar schapen en geiten die op het grasveld van onze kampeerplek graasden.

Tot volgende keer-

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter