We verlieten onze idyllische plek waar we met plezier stonden. Vandaag was het wasdag en Erik vond een wasserette via Park4Night aan de supermarkt Continente. Een luxe plek want deze keer meer wasmachines en droogkasten èn overdekt èn goedkoper. Weer slim gezien van de winkel, tijdens het wassen kon men altijd boodschappen doen !

De was achter de rug, reden we naar Alcobaça, waar we onze lunch aten. Wie ons op de kaart volgt , zag wellicht dat we om Lissabon heen reden. We hadden geen zin in een grote stad en we bezochten de hoofdstad reeds 40 jaar geleden. Toen was het nog eerder een provincieplaats zonder de horden toeristen. Het hele openbare vervoer bestond nog uit historische bussen en trams. De rit door de Alfama buurt deed je nog tussen de plaatselijke bewoners en het verkeer werd er geregeld door bewoners zittend op een stoeltje in de deuropening zwaaiend met een groen of rood bord. Dat beeld wilden we toch nog wat bewaren.

We blijven toch nog in de buurt van de kust want de temperaturen zijn er beduidend zachter, zeker 's avonds. In Alcobaça bezochten we 30 jaar geleden al het beroemde klooster. Deze keer kozen we het wijnmuseum uit, het grootste van heel Portugal. Opnieuw een enthousiaste medewerkster die ons om 15 uur een rondleiding aanbood. Bovendien weer een grote fan van Italië. Tijdens de uitleg hebben we vaak gelachen want er werden verschillende talen door elkaar gebruikt! Het museum was gevestigd in wijnkelders uit 1874 toen een rijke Portugees José Eduardo Magalhães (geen familie van de ontdekkingsreiziger) na talrijke reizen besloot om in deze streek met wijnbouw te starten. Hij zorgde meteen ook voor een modernisering van het hele productieproces. Zijn eerste wijn noemde hij JEM naar zijn initialen.


In 1948 schonken zijn erfgenamen het bedrijf aan de Junta Nacional de Vinho. Eén van de bestuursleden van deze wijnvereniging begon langzamerhand ook voorwerpen, die iets met wijn te maken hadden, te verzamelen.


Tot 1984 dienden deze gebouwen als opslagplaats voor de wijnen, waarna men overstapte naar inoxvaten in de buitenlucht. De oude wijnkelders veranderden na verbouwingen in een wijnmuseum. De collectie omvat ca.10.000 voorwerpen. De ruimtes met de voorwerpen bleken de voormalige cementen opslagruimtes van de wijn. De muren bevatten dan ook de resten ervan. Dus liepen we eigenlijk in het binnenste van de voormalige wijnvaten !

We keken onze ogen uit, zoveel materiaal aan persen, pompen, flessen enz...ook veel etiketten waarbij we onze gids over het wijnetiketten museum van Cupramontana vertelden. Op de eerste verdieping zagen we nog de bakken waar ze ooit met de voeten de druiven vertrappelden. Hier maakte men witte en rode wijn en grappa.

Via een trap, speciaal voor het museum gemaakt bereikten we nog het ondergrondse gedeelte. Daarna nog een ruimte met de houten tonnen. We verlieten de wijnkelders, waar het toch zeer fris was. Nu betraden we de taberna, waar we wijn gingen proeven. Aan de buitenkant een tafereel met azulejos van een dronkaard. (zoek de fout in de tegels !! Zie hiervoor de foto's)
Hier hadden ze de oude tabernastijl aangehouden compleet met verborgen ruimtes achter gordijntjes. Tijdens de dictatuur van Salazar was het immers verboden om te kaarten in cafés, dus deden ze dat achter de gordijntjes. We kregen 5 wijnen te proeven 2 witte, 2 rode en een dessertwijn. Die laatste was echt lekker en deed ons denken aan de Passito van de Verdicchio. Alleen voegden ze hier honing en sinaasappelschillen toe. We namen hartelijk afscheid van de sympathieke senhora en kochten wat wijn in het winkeltje ernaast. Bij haar moesten we dat niet doen zei ze op samenzweerderige toon, want was duurder dan in het winkeltje. Ze vertelde ons nog, dat er een project liep om het museum te moderniseren, dus als we ooit terug kwamen ..

Weer een leuke namiddag meegemaakt!! Onze overnachtingsplaats vonden we wat verder in Calvaria de Cima, splinternieuw, 4 plaatsen met elk water en stroom. Die laatste functioneerde niet, maar dat was niet erg. We waren net op tijd want er bleek net nog 1 plaats vrij.

Tot de volgende keer!

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter