Vandaag verlieten we onze camperplaats, een leuk eenvoudige en gezellige plek. Eerst nog brood gehaald om dan koers te zetten naar Odeceixe, spreek uit Odeeseeizj. Dit plaatsje bevindt zich op de grens Algarve/ Alentego, de rivier de Seixe vormt de grens. We reden eerst naar het strand maar ook hier moeilijk om met de camper tot aan de oceaan te geraken. Gelukkig maakten ze een parking voor de campers, waarna je te voet kon afdalen. Weer zo'n magnifiek kliffenstrand en weer ideaal voor surfers, die er nu nog niet waren. Beneden aan het strand zagen we enkele bars en surfshopd en enkele toeristen accommodaties. Dankzij het natuurgebied en de kliffen bleef het toerisme hier binnen de perken.

We keerden terug naar de camper, genoten van het uitzicht tijdens onze lunch , om dan naar Odeceixe zelf te rijden. Een typische Portugees stadje met witte huisjes en dikwijls gekleurde raam- en deurkozijnen. We passeerden het marktpleintje met enkele terrasjes, om via steegjes en trappen tot de oude molen te geraken, de hoogste top van de gemeente. Mooi uitzicht ook op de rivier. De graanmolen afkomstig uit Lissabon kwam overigens hier in de 19de eeuw, toen ze in de hoofdstad al op gemechaniseerde energie overgingen. Hierboven zagen we, dat er hier zelfs een camperplaats was, ooit ..want het zag er helemaal verwaarloosd uit.

Beneden zagen we weer metalen beelden gemaakt door Carlos de Oliveira Correia in 2019. Enerzijds verwezen ze naar het verleden: de herders met hun vee voor en de landbouwer met zijn ezel. Aan de andere kant stonden de vertegenwoordigers van het heden: de surfers, de fietsers en de wandelaars. Want hier liepen tevens ook wandelnetwerken.

We reden nu naar Sines aan de kust. Hier vond Erik nl.een overnachtingsplek op een grote parking. Maar eerst stopten we op de parkeerplaats er tegenover pal aan het strand, zodat weer surfers eindelijk eens bezig zagen en de zonsondergang. Hier mocht men echter niet overnachten, maar aan de overkant wel. Zo staan we nu tussen een internationale surfers community.

Tot de volgende keer

Isabelle en Erik

Geschreven door Girandolatrotter