Spanje, Palas de Rei

Het groene Galicië is prachtig om in te wandelen, ook vandaag, met de etappe van 25 km tussen Portomarín en Palas de Rei op het programma. Hoewel het zwaarbewolkt was bleef het de ganse dag droog, en omdat de temperatuur niet boven de 20° steeg (het maximum van 18° werd om 18 uur bereikt) had ik voor de zoveelste dag tijdens mijn Compostelatocht opnieuw zo goed als ideaal wandelweer.

Zoals de vorige dagen was de rust tijdens de eerste helft van de etappe veel minder dan ik gewoon was. Dit had veel te maken met de groepen jongeren die de laatste 100 km stappen. Meestal vertrekken die vroeger dan ik maar aangezien er in elke groep één of meer zwakke(re) schakels zitten, zijn de meeste van die groepen in de loop van de voormiddag 'opgeraapt'. Den ouwe mag niet onderschat worden, dat weten ze ondertussen wel op de Camino.

Hoewel ik deze etappe weeral bekende gezichten zag, stapte, dronk en at ik vandaag alleen. Niet dat mijn mindset gewijzigd is, gewoon omdat de drukte maakte dat ik liever mijn eigen weg (figuurlijk dan) en gang ging. Mijn gevoel en ingesteldheid zijn nog bijna dezelfde als bij aanvang van mijn tocht. Ergens is het in feite wel aandoenlijk dat zowel andere Compostelagangers als sommige lezers en volgers op het thuisfront zich afvragen of ik de spanning niet voel stijgen nu Santiago op amper 70 km ligt en of ik mij (snel) opnieuw de Mechelse levenswijze zal kunnen eigen maken.

Op de eerste vraag kan ik antwoorden dat ik - zoals al aangehaald - geen ander gevoel heb dan tijdens alle vorige dagen van mijn tocht. Ook voel ik geen bijzondere spanning bij het naderen van Santiago (misschien verandert dit bij de aankomst); die had ik wel de dagen vóór mijn vertrek op 18 maart. Dit kan toen echter ook te maken hebben gehad met de spannende ontknoping van de reguliere voetbalcompetitie ... Op de tweede vraag moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik vermoed wel dat ik mijn levenswijze van voor mijn vertrek grotendeels zal hernemen. Gelukkig ben ik gepensioneerd en ben ik bijgevolg veel meer meester over mijn tijd dan tijdens mijn professioneel leven. Ik hoop in elk geval om een deel van de onthaasting te kunnen behouden.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto

14 jun 2024etappe 86: Sarria - Portomarín

16 jun 2024etappe 88: Palas de Rei - Arzúa

Al 8 reacties bij dit reisverslag

Weeral goed gedaan jo!
Lief Van Camp 2024-06-15 20:32:13

Amai Wim, nog altijd veel bewondering voor jou.
Leen Van Camp 2024-06-15 20:35:10

Dag Wim. Alweer een mooi verslag met daarin een fijne uitleg hoe je je voelt en hoe je denkt je te zullen voelen als je terug thuis zal zijn. Gelukkig heb je ideaal droog wandelweer gehad met aangename temperaturen. Dit kunnen we helaas in België niet zeggen: opnieuw een herfstdag met buien en veel wind. Ik had verwacht dat je iets zou zeggen in dit verslag over de voetbalwedstrijd Spanje -kroatië van deze vooravond. Het zou een belevenis zijn of geweest zijn een wedstrijd van Spanje mee te maken in een vol café met enthousiaste Spanjaarden. Ik kan me niet inbeelden dat je geen interesse zou hebben in het EK voetbal. Nog 70 Km en je bent er en de laatste etappes komen eraan. Binnen enkel dagen is Santiago in zicht. Nog veel plezier de volgende dagen en blijven genieten maar dat doe je, dat blijkt overduidelijk in je verslagen. Tot morgen.
Marc Suys 2024-06-15 20:46:52

Je hebt gelijk, hoor, dat je geen spanning zit op te bouwen naar Compostela toe. Want, hoe mooi ook, het is toch vooral dit: het einde van de tocht, voor jou en zovelen. "De weg is het doel," zegt men, en terecht. Dat er, als die weg eindigt, op het plein voor de kathedraal, zowel uitgeblazen wordt als gelachen als van ontroering een traan weggepinkt, is even terecht. Mooi dat je schrijft dat je wat van de onthaasting gaat proberen mee te brengen naar je leven thuis. Maar eerst nog genieten van de laatste dagen, tussen de jongelui (midden), de varens en de eucalyptusbomen (links en rechts) door. Bon camiño!
Paul & Marina 2024-06-15 20:57:21

Beste Wim, wat een top-prestatie en een droom die je realiseerde!! Dikke proficiat!! En blijf erna in de onthaasting-modus … met wat stress-momentjes bij KV-matchen 💛❤️
Johan Van Eynde 2024-06-15 21:26:18

'Delaatste loodjes wegen het zwaarst', maar ik denk dat dit in jouw geval zeker niet van toepassing zal zijn... Je hebt van elke etappe genoten ( in meer of mindere mate) maar je enthousiasme nam en neemt nog steeds de bovenhand! Een unieke ervaring en een knappe prestatie die je neerzet!! Grote bewondering!!
Je zusje 2024-06-15 22:13:19

Goeiemorgen Wim Pelegrim, Ik vraag me af of ik me ga kunnen aanpassen zodra je titanentocht ten einde loopt. Wat ga ik na mijn ontbijt moeten doen? Ik ben al helemaal onthaast. Nog "onthaaster" is eigenlijk niet mogelijk. Ik zal me er moeten bij neerleggen (nog meer ont-ge-haast) en herinneringen ophalen over bier, vrouwen, co-cathedralen, bananen, ezeltjes, wijnfonteinen, Hells Angels, moord en doodslag, SM, Panini stickers, NASA-rugzakken, gekke dorpsnamen, ... Misschien moeten we de tocht voor 2025 vervroegen naar herfst 2024. Het doel moet ver genoeg liggen zodat we er minstens een jaar over doen. Ik zeg "we" want ik zal je elke dag met wijze raad en diepgaande filosofische bedenkingen bijstaan. Jij moet alleen maar stappen. Dit lijkt me een evenwichtige verdeling van de lasten. Over de opbrengsten moet ik nog eens nadenken. Ik bezorg je een voorstel in drievoud in een wit, een geel en een rood exemplaar. Enkel ondertekenen en laat de rest maar aan mij over. Je had me niet vertelt dat je naar het Koninklijk Paleis ging en daar bleef overnachten. Ik weet nu niet of Filip en Mathilde in de buurt zijn, anders had ik hen een WhatsAppje gestuurd en hadden ze je zeker een Leffe of twee getrakteerd. Ik weet dat ze alle dagen je blog lezen en Lies-je print al je foto's af en kleeft ze in een album. Gabrielleke en Emanuelleke vechten altijd voor de eerste banaan 's morgens en Eléonorreke heeft een poster van jou boven haar bed hangen. F en M zijn zo trots! Je zal zeker ook in het vaderland in het Koninklijk Paleis uitgenodigd worden op koffie en taart. Het ontaard daar daarna (let op de woordspeling) altijd in een festijn van drank, wilde muziek en dans, geknuffel op het oosterse tapijt en een spelletje "moeilijke Vlaamse woorden". Leut gegarandeerd! Maar let op als Laurent erbij is! Hij speelt altijd vals. Zo, waarde vriend Oeïm, nog een paar etappes. Doe het stof van je NASA-rugzak, zwier hem om je gelouterde schouders, steek je hand even buiten om te zien of het regent, check of je banaan goed zit en geniet ervan want je kilometers zijn bijna op. Stap ze, Wim, Wif
Wif L. 2024-06-16 09:44:19