Spanje, Barrios de Colina

24 km bedroeg de afstand van de etappe van vandaag, van Belorado naar San Juan de Ortega
(langs de dorpjes Tosantos, Villambistia, Espinosa del Camino en Villafranca Montes de Oca). Jullie kunnen al raden hoe het weer was: ideaal om te wandelen. Het was droog, regelmatig bewolkt en warmer aanvoelend dan de werkelijke temperatuur wanneer de zon scheen. De temperaturen bleven de ganse dag onder de 20°: in de vroege namiddag tot 19°, maar na de wandeling afgekoeld tot 16° in de vooravond.

Gisteren was er de overgang naar de hoogvlakte van centraal Spanje, la meseta, vandaag eindigde de etappe er echt bovenop. Gedurende ruim een week, tot voorbij León, zal de meseta in Castilla y León mijn deelgenoot zijn op weg naar Compostela. Het klimaat op de meseta wordt - met toch wel enige zin voor overdrijving - omschreven als 'nueve meses de invierno, tres meses de infierno' (negen maanden winter en drie maanden hel, of 9 maanden in de diepvriezer en 3 maanden in de bakoven, zouden ze bij ons zeggen). In weerkundige termen is er inderdaad sprake van een lange winter en een korte, hete zomer.

Mijn eindhalte van vandaag was dus San Juan de Ortega, een piepklein dorpje dat in feite bestaat uit een aantal huizen bij een kerk en een klooster uit de 12° eeuw, opgericht door een volgeling van Santo Domingo (die van de haan en de kip in de (co-)kathedraal van het naar hem genoemde stadje). Het klooster is heden ten dage in gebruik als 'albergue' maar er geldt geen zwijgplicht (meer), gelukkig want het is mijn verblijfplaats voor deze nacht.

Opnieuw iemand van een op de Camino nog niet tegengekomen nationaliteit ontmoet, een jongeman uit Estland. Momenteel was hij alleen aan het wandelen maar hij was wel samen met zijn vriend vertrokken aan de voet van de Pyreneeën. Die vriend stapte echter etappes van 35 à 40 km en meer, hetgeen er toe leidde dat hun wegen na verloop van tijd letterlijk en figuurlijk scheidden. Ook opnieuw met Ieren aan de praat geraakt, anderen dan gisteren, onder wie een echtpaar met hun dochter. Toen ik vroeg waarom de Camino blijkbaar zo populair is in Ierland antwoordde de man al lachend (maar ook deels gemeend had ik de indruk) dat dit was omdat er hier zo weinig Engelsen zijn. Nu nog een hapje eten en iets drinken, en dan op tijd in bed zodat ik morgen fit ben voor de etappe van bijna 27 km naar Burgos.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto

25 mei 2024etappe 67: Santo Domingo de la Calzada - Belorado

27 mei 2024etappe 69: San Juan de Ortega - Burgos

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Hey Wim, ik wens je een fijne avond en goede nachtrust. En een mooie lange tocht morgen.
Sabien 2024-05-26 19:43:57

Geniet van je avondje. Wij zitten te genieten op de camping in Ouren .
Lief Van Camp 2024-05-26 20:02:07

Op weg naar Burgos... Dat is naar het schijnt wel een erg mooie en boeiende stad. Zal weerom een mijlpaal zijn op jouw tocht! Het wandelweer valt dus mee? Je hebt geluk. Hier is het huilen met de pet op. Het blijft hier maar regenen en verbetering zit er echt nog niet in de volgende week. Nat en fris... Het blijft maar duren. Blijf dus nog maar een tijdje de Spaanse contreien!
Jan Smets 2024-05-26 20:18:16

Een groene meseta, eens wat anders dan de beige en bruine aardetinten in de herfst. Gelukkig is het niet te warm! Je hebt nog mooie dingen in het vooruitzicht, Wim. Geniet ervan!
Paul & Marina 2024-05-26 22:11:30

Goeiemorgen Wim Pelegrim, Dorpjes als Tweeheiligen, Beestige Villa, Spinazie op de Weg, arrogante Villa op de Bergen van (mijnheer of madam) Oca. Ge komt wat tegen op bedevaart. Rare jongens die ro... Spanjaarden. En dan in de mess eten tijdens lange winters en hete zomers. Ja, Wim, je dacht is even te gaan wandelen, maar het is wel echt een calvarietocht aan het worden (Calvarie naar Composthoopella, the sequel. We gaan er een actiefilm met erotische nevenverhalen van maken. Succes gegarandeerd!). Je denkt waarschijnlijk dat ik het nu over die Ierse dochter ga hebben. Maar nee, ik ga weerstaan aan de verleiding ( niet zoals jij dus) en het er niet over hebben. Trouwens, wat zou ik moeten zeggen. Je hebt er bijna niets over verteld. Hoe oud was ze ( hoe jong bedoel ik), heeft ze hoogblonde (rosse) manen, is ze mooi ( dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen, dus) was ze visueel acceptabel, droeg ze nog blokjes op de tanden, had ze een groen kleedje aan, was het eigenlijk een kabouter,... enz. Ik ga er dus over zwijgen en dit onderwerp volledig vermijden. Ik wil achteraf niet de kritiek krijgen dat ik het alleen maar over je vrouwelijke sociale contacten gehad heb. Ik meen dat er in mijn reacties een mooi evenwicht bestaat tussen cultuur, het culinaire, geografische hints, bewonderende opmerkingen, motiverende aanmoedigingen en vrouwen ( tenslotte de helft van de bevolking. Indien ik het er niet over zou hebben, zou ik ook mijnen bak vol krijgen). Dus, Wim, komaan met die banaan (culinair), langs kippenkerken (cultuur) en onnoemelijke dorpjes (geografisch) , zet je indrukwekkende prestatie door (aanmoedigend en over vrouwen) en stap ze (motiverende aanmoediging ( zie ook " komaan met die banaan"). Een heel fijne dag vandaag, Wim, Wif
Wif L. 2024-05-27 09:44:04

Hallo Wim, Terwijl ik dit languit in de canapé schrijf ben jij waarschijnlijk al vertrokken voor je volgende etappe. Al dan niet met een of ander mooi gezelschap in je buurt. Het kan ook zijn dat je alleen op stap bent en in gedachte , op de tonen van een liedje van Boudewijn de Groot het volgende mijmert: “ hoe sterk is de eenzame bedevaarder turend naar de wijde horizon zich zelf een weg baant, ja zijn Malinois al kampioen waant, de zon schijnt er is geen reden tot chagrijn nog een paar dagen en ik zal er zijn…” Geniet van je dag Wim!
Jean-paul Dauw 2024-05-27 09:52:23