Frankrijk, Champlemy

Met 26 km, van Tannay naar Champlemy, was het vandaag een etappe waarvan de afstand het voorlopige daggemiddelde benaderde. Een malse regenbui in de namiddag niet meegerekend bleef ik de ganse wandeling droog. Warm was het niet, wel koel (nog aangenaam om te stappen) of soms zelfs kil (minder aangenaam om te stappen waarbij het nodig werd om de jas boven te halen).

Het landschap begon ook te veranderen: minder heuvelachtig, maar wel nog glooiend, en meer en meer weiden in plaats van akkers en wijngaarden. In het departement Nièvre is de agrarische hoofdactiviteit de veeteelt, meer bepaald Charolaisrunderen, een ras uit de omgeving, naast de teelt van veevoedergewassen. De dorpjes onderweg, zoals Saligny, Thurigny of Cuncy-lès-Varzy, bleken zoals vele andere de voorbije weken minder en minder, of zelfs geen commerciële activiteiten (meer) te hebben. Zelfs een stadje als Varzy leek mij op dat vlak tanende.

Op autobestuurders na amper iemand gezien onderweg, zelfs niet in het centrum van de gemeenten die ik doorkruiste, op een vriendelijke mijnheer in Saligny na die mij vroeg of ik mijn watervoorraad wou aanvullen. Weinig of niets van gebeurtenissen te melden vandaag, en jullie weten inmiddels dat ik niet veel nodig heb om bij de minste kleinigheid er van alles en nog wat bij te sleuren. Creatief omgaan met de dingen is één zaak, zaken gaan verzinnen of uitvinden is dan weer iets anders. Dus een korter en waarschijnlijk minder boeiend verslag: het leven zoals het is, het kan niet elke dag feest zijn, wie het kleine niet eert is het grote niet weerd, ... (Zo kan het natuurlijk nog wel een lang verslag worden natuurlijk.)

Eén gebeurtenis vind ik nog wel de moeite waard om te vertellen. Toen ik om 16u30 was aangekomen bij de chambre d'hôtes in Champlemy moest ik nog even wachten op de gastvrouw omdat zij mij 's voormiddags gebeld had om te melden dat het 17u kon worden omwille van een doktersbezoek.

Met de kersverse buurman, die 14 dagen geleden de sleutels van zijn aangekochte woning had ontvangen en bezig was aan de gevel, geraakte ik aan de praat. Hij was een elektricien uit Parijs, die daar nog woonde met zijn gezin terwijl hij de nieuwe woonst opknapte. Hij was Parijs helemaal beu en de belangrijkste reden was het boetesysteem bij het alleen in de auto zitten op bepaalde plaatsen en tijdstippen.

Vanzelfsprekend duurde het niet lang voordat we mogelijke oplossingen hadden bedacht:
* een dummy (geen opblaaspop !) op de passagierszetel vooraan;
* naïeve toeristen meenemen - tegen betaling natuurlijk - onder het motto 'Parijs is dé lichtstad en ik ben 'den ellentrieker' die al de 'plombs' moet controleren.' ;
* eenzamen uit de wijk laten meerijden om hen uit hun sociaal isolement te halen, bij voorkeur door subsidiegraantjes mee te pikken.

Als we nog langer waren blijven brainstormen dan waren er zeker nog vernuftigere oplossingen uit de bus gekomen. Zo zie je maar dat een ogenschijnlijk minder boeiende dag toch nog interessant kan eindigen.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto

8 apr 2024etappe 22: Vézelay - Tannay

10 apr 2024etappe 24: Champlemy - La Charité-sur-Loire

Al 4 reacties bij dit reisverslag

Een wat 'stille' dag dus.... Moet ook kunnen. Maar jullie creatieve brainstormen is best amusant en origineel te noemen. Ps: die foto met die landweg naar dat kerkje is wel erg mooi.
Jan Smets 2024-04-09 22:04:59

Zo’n verlaten dorpjes tot daar toe, maar verlaten huisjes en lege boerenerven vind ik zo zielig en doet me geen goed : dan denk ik aan de tijd en de mensen die er gewerkt en geleefd hebben, hun vreugde en verdriet, gezinnen en vee in de stallen . Alles is nu tanend vergaan door levensloze bewoners, zombies misschien. Ik heb dat ook meegemaakt in de boerderijen van mijn nonkels en tantes, die er niet meer zijn en ook het leven uit het erf hebben meegenomen. Ik heb er alleszins heel mooie en heerlijke herinneringen aan toen alles nog in voege was. Ik als klein venteke met 20 jaar oudere neven en nichten tussen de koeien en paarden, … Maar meer zuidwaarts zullen meer en meer huisjes te zien zijn die omgebouwd zijn in vakantie huizen van dikwijls Belgen die hun geluk elders zochten. Moet je kunnen, leven zonder broer of zus in de nabijheid, vrienden ver weg, zonder Malinois aan de lijve voelend, niks voor mij zenne.
Patje 2024-04-09 22:25:19

Dag Wim, Wanneer ik je verslag én de daarbijbehorende reacties lees voelt het aan alsof ik ongezien mee wandel. Maar ik zou het echt niet kunnen. Wat een onderneming... Ik zelf ben mij ondertussen aan't voorbereiden en vraag me af of ik al dan niet in afzondering ga ..de vrijdag spelen de geel- blauwe immers tegen de ( tanende) rouches. Je weet maar nooit met die duistere Waalse krachten die kunnen opduiken. De foto's die je aanlevert zijn telkens mooi en geven ons toch enig beeld welke paden je bewandelt....en inderdaad Jack de slak sleepte heel zijn hebben en houden mee. Als dat maar goed komt! Hou je goed Wim en doe zo voort.
JP Dauw 2024-04-09 23:52:28

Goeiemorgen Wim Pelegrim, Een "stille" dag met jou? Dat is een contradictio in terminis. Het klinkt mij zeer ongeloofwaardig in de oren dat jij een volledige dag in stilte zou doorbrengen. Ik zie het al voor mij: je komt niemand tegen, geen gesprekspartners voorhanden en de frustratie groeit. Je zoekt een uitlaatklep voor de overvloed aan small (en big) talk die je in je hebt. Ik zie je een gesprek aangaan met enkele koeien over hun côte á l'ossen en de melkproductie van het laatste jaar. Een voorbijvliegende vogel zou er ook moeten aan geloven. Ik zie de egels, kikkers, vlinders en slakken (behalve één) zich snel uit de voeten maken zodra je aan den einder tevoorschijn komt. De lokale bevolking had hun vrienden, kennissen en familie reeds gewaarschuwd. Dat is duidelijk. Waarom denk je dat je niemand meer tegenkomt?! Je zal je moeten vermommen. Koop een petje van PSG en laat dat van KV in je rugzak zitten. Kleur je witte manen ros. Wandel verder op hoge hielen... Je vindt zelf wel een oplossing. En er is hoop. De Basken en de Spaanse bevolking zal niet verwittigd zijn. Zij gaan naïef en met de ogen (en oren) open in de val lopen. Ik zie je al glunderen. Dit geeft je zonder twijfel de energie om de volgende fasen van je tocht aan te vatten. De koeien zijn gewaarschuwd! Een heel fijne dag, Wim, Wif
Wif L. 2024-04-10 09:05:50