In 2010 heb ik op de VRT naar de reeks 'Weg naar Compostela' van Arnout Hauben gekeken. Toen nam ik mij voor om dat ooit ook eens te doen, eveneens 'all the way', vanuit Mechelen dus. Het plan was om dit concreet te maken vlak na mijn pensionering, als een soort overgang(sritueel) tussen mijn actieve loopbaan en mijn pensioen. De naweeën van Corona en de verhuis vorig jaar van mijn vroegere woning (in het zuiden van Mechelen) naar mijn huidige appartement (in het noorden van mijn geliefde stad) hebben echter gemaakt dat ik pas dit jaar de voettocht aanvat waarvan ik al jaren droom.

Maandag is het dan zover; eindelijk zou ik zeggen, want een zekere onrustige spanning heeft mij toch al te pakken gekregen. De voorbije week en deze voormiddag heb ik nog de laatste onontbeerlijke items gekocht zodat een beetje van de onrust al is gaan liggen. Vandaag heb ik tijd gemaakt voor de directe familie, terecht de belangrijkste zaak in het leven genoemd. Het was leuk om twee dagen voor mijn vertrek nog eens samen te zijn en te eten met alle kinderen en de kleinzoon. Morgen is dan een dag met de belangrijkste bijzaak van het leven (en misschien, of zelfs waarschijnlijk de grootste oorzaak van de onrust 😊). Hopelijk kwalificeert de Malinwa zich voor PO's I, maar mocht dit niet zo zijn dan zal de ontgoocheling van korte duur zijn en snel plaats maken voor trots en blijdschap. Ik zou het veel moeilijker hebben gehad indien ik moest vertrekken in de wetenschap dat PO's III ons deel waren.

De nodige voorbereidingen zijn getroffen: alle benodigdheden liggen klaar om gepakt worden, en sinds nieuwjaar doe ik mijn verplaatsingen zo veel mogelijk te voet. De nodige kaarten en routes zijn opgeslagen in mijn gsm en kan ik ook off line gebruiken; ik heb echter eveneens reisgidsen mee, aangenaam om tijdens een pauze of 's avonds op het gemak te kunnen doornemen. Bij de voorbereiding heb ik veel nuttige informatie gevonden op de site van het Vlaams Compostelagenootschap (https://compostelagenootschap.be/ ), een echte aanrader! Werd of wordt jouw interesse gewekt, word dan zeker lid. Ik heb dit gedaan, in de eerste plaats om mij goed te kunnen voorbereiden maar ik ben zo ook vrijwilliger geworden in de verzendingsdienst achter de webwinkel van het VCG. Een leuke afwisseling in mijn gepensioneerde leven, met daarenboven het geluk om toffe collega-vrijwilligers te leren kennen. Als lid van het VCG kan je een stempelboekje (ofte credencial) aanvragen waarin je etappes kan laten afstempelen en waarmee je tegen een bescheiden vergoeding onderdak kan krijgen bij particulieren. Bovendien krijg je als lid vermindering bij de aankoop van gidsen of andere artikels uit de webwinkel.

Ik stel vast dat velen die de link naar mijn reisblog hebben ontvangen, rechtstreeks of via via (de link doorgeven is helemaal geen probleem), zich hebben geregistreerd als volger. Dit is in feite niet nodig om mijn reisblog te kunnen lezen. Het heeft wel het voordeel dat jullie een bericht ontvangen telkens wanneer ik een verslag post. Hopelijk zet deze wetenschap er jullie niet toe aan om de registratie ongedaan te maken, want - hoewel ik niet de ambitie heb om qua aantal volgers de Acid van de boomers te worden - enige ijdelheid is mij niet vreemd.

Omdat deze voorbeschouwing niet in de periode van mijn reis 'Compostela' valt, van 18 maart tot 25 juni, zal deze buiten deze reis te lezen te zijn. De volgende verslagen zullen wel binnen 'Compostela' terug te vinden zijn, te beginnen met het verslag van mijn eerst etappe, nu maandag 18 maart.

Tot overmorgen dus,

Wim

Geschreven door Guillermitoeltipolisto