Spanje, Sarria

Triacastela, waar ik vandaag vertrok, zou zijn naam te danken hebben aan de drie forten op de heuvels die het dorp omringen, en die trouwens in het wapenschild ervan voorkomen, maar (vandaar 'zou') het is mogelijks een verbastering van het Latijnse Telamina Sextrorum, uit de tijd dat hier een Romeinse nederzetting was.

Op het programma stond er een etappe van gemiddelde lengte, 24,5 km, tussen Triacastela en Sarria, langs het klooster van Samos en voor het grootste gedeelte door de vallei van de Río Sarria. Er was ook een kortere variant mogelijk, iets heuvelachtiger maar ik heb mij mijn keuze niet beklaagd. De wandeling door de vallei van de Río Sarria was meer dan de moeite waard evenals de passage langs (het klooster van) Samos. Het klooster werd reeds in de 6° eeuw gesticht maar het merendeel van de huidige gebouwen dateert van de periode tussen de 16° en 18° eeuw, hoewel er nog een kapel is uit de 9° - 10° eeuw.

Tijdens een drankpauze in een bar in Samos maakte ik kennis met een kranige oude man die 102 jaar bleek te zijn. Van hetgeen hij zei verstond ik niets, hoewel ik al één en ander versta in het Spaans en het ook een klein mondje spreek. Hij was immers Galego aan het praten, Galicisch, dat door 70% van de inwoners van Galicië zou worden gesproken, niet overdreven aangezien ik het regelmatig hoor. Het Galicisch is verwant met zowel het Spaans als het Portugees, maar nauwer met deze laatste taal, hetgeen blijkt uit de klanken van het Galego. Zelf ben ik al enkele woorden machtig, naast 'bon camiño' (buen camino) dat ik hier geleerd heb: 'moi ben' (muy bien) en 'adeus' (adiós). Galicisch is - naast het Spaans - één van de twee officiële talen van Galicië.

Galicië is de groene noordwestelijke regio van Spanje waar - in vergelijking met andere regio's en met andere Europese landen - nog relatief veel tewerkstelling is in de zogenaamde primaire sector (landbouw, veeteelt, visserij en bosbouw). Economisch is het echter een relatief arme regio die ondermeer dankzij fondsen van de Europese Unie die economische achterstand aan het verkleinen is. Santiago de Compostela is de hoofdstad van deze regio maar A Coruña, in het noordwesten, en Vigo, ten noorden van de grens met Portugal, zijn de grootste steden van Galicië. De nationale feestdag van Galicië valt op 25 juli, de feestdag van Santiago. Omdat veel Compostelagangers hun camino plannen om op die dag aan te komen in Santiago wou ik dat minstens een maand eerder doen. Een andere reden om al in de derde week van juni mijn einddoel te halen was het vermijden van de grote hitte tijdens de zomermaanden.

Van hitte is hier in Sarria momenteel geen sprake, integendeel want terwijl ik dit verslag zit te schrijven en na te lezen op een - voor alle duidelijkheid overdekt - terras, valt de regen er hier stevig uit. Nochtans was het zonnig toen ik vanochtend vertrok, maar wel koud, slechts 8° om 8 uur. In de loop van de dag steeg de temperatuur: 19° om 12 uur, 21° om 14 uur en 22° om 17 uur, maar dan werd het zwaarbewolkt en dreigde er regen, die gelukkig pas begon te vallen toen ik al overdekt aan het aperitieven was. Mijn focus op het verslag werd regelmatig onderbroken door bekenden van tijdens de camino die het terras passeerden: een Amerikaan, twee Australische vrouwen die elkaar hadden leren kennen op de tocht, twee Duitse vrouwen die ik regelmatig had gezien op de meseta en die mij na een day off in León hadden bijgehaald, en een Ierse jongeman met wie ik het eerste kwart van de etappe had gewandeld. Hij verbleef gisteren in de albergue waar ook ik de nacht doorbracht en woont op een eiland van 120 inwoners aan de Ierse westkust. Tochten zoals deze waren één van zijn manieren om zijn blik op de wereld voldoende ruim te houden. Hij overwoog zelfs om ooit te emigreren, iets wat Ieren niet alleen in de 19° eeuw, vooral na de hongersnood, deden, maar blijkbaar nog steeds doen. Mijn blik op de wereld is op dit ogenblik zeer beperkt en dat heeft alles te maken met de grote honger. Een lekker en stevig avondmaal evenals een goede nachtrust zullen die blik wel opnieuw ruimer maken, maar dat zal dan pas morgen zijn.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto

12 jun 2024etappe 84: O Cebreiro - Triacastela

14 jun 2024etappe 86: Sarria - Portomarín

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Dag Wim. Een mooie streek waar je vandaag gepasseerd bent, ook te zien aan de mooie foto's. Geen mist vandaag maar wel weer uitstekend wandelweer en de regen was er pas toen je wandeling gedaan was. Wat een geluk heb je toch met het weer.... En opnieuw fijne ontmoetingen, een 102 jarige man, leuk dat je erven mee gebabbeld hebt ook al begreep je nauwelijks zijn gesproken taal. Galego, nog nooit van gehoord. Ik wens je smakelijk eten met aangepaste dranken en fijne gesprekspartners straks en voor morgen een fijne en droge wandeldag. Hou je goed en tot morgen.
Marc Suys 2024-06-13 19:44:32

Bonsoir Wim, c'est depuis Chypre que je continue à suivre ton périple et tes récits de voyage forts intéressants. Comme tu le sais, je suis allée en Galice l'année dernière faire un circuit guidé à la découverte des chemins de Saint Jacques de Compostelle (que nous ne faisions pas à pied ! J'en serais bien incapable !). Je commence donc à reconnaître dans tes récits des endroits dont on m'a parlé l'année dernière...courage tu approches du but....je t'envoie par la pensée un peu de chaleur mais pas trop poiyr que ton chemin reste agréable (à Chypre c'est déjà la canicule- encore 32° à 19h30 heure locale !). A bientôt. Sandrine
Sandrine Scaux 2024-06-13 20:20:38

Goed idee dat je de wegvariante lang Samos gekozen hebt! Goed om voor het laatst rust op de weg te tanken, wellicht. En zo'n mooie plaats! We blijven elke stap van je volgen en herkennen praktisch alles wat je op je weg tegenkomt. De torens van Compostela wenken al aan de einder, figuurlijk dan. Ultreia!
Paul & Marina 2024-06-13 20:39:17

Wim de globetrotter, Iedere dag kijk ik er naar uit om je verslag te lezen en telkens je foto’s te bewonderen. Je spreekt van steden en dorpen waarvan ik het bestaan niet van af wist. Leuk voor je dat je regelmatig oude bekenden terug ziet. Geniet van een verkwikkende nachtrust. Tot volgende keer. J-P
Jean-paul Dauw 2024-06-13 21:27:07

Het ziet er een imposant klooster uit! Wij beginnen nu ook al uit te kijken naar...een ander Samos. ;-) beste groet!
jan smets 2024-06-13 21:32:37

Goeiemorgen Wim Pelegrim, Telamina Sextrorum.... ja, je verwacht natuurlijk dat ik hierover weer een of andere voor de hand liggende opmerking zal maken en dus doe ik dat niet. De verassing moet blijven. Het onverwachte houd je scherp. Dus niets over Mijn Tela, Zes Shotjes Rum. Hà, dat had ge niet zien aankomen hé? Je dacht dat het weer over sex ging gaan, maar neen, het gaat heel uitzonderlijk over drank. Wat er met Tela na die zes shotjes rum gebeurt, laat ik in het midden. Ik apprecieer dat je tijdens je "drankpauze" Galicisch probeert te leren, ook al doe je dat waarschijnlijk alleen maar om een tapatje bij je pint te krijgen. Maar les volgen bij een 102 jarige is misschien niet de beste optie. Je had eerst moeten vragen of hij zijn vals gebit wilde in doen. Je zou hem wat beter verstaan hebben. Ik heb navraag gedaan. Het was eigenlijk een West-Vlaming die, sinds hij de tocht naar Composthoopella gedaan had, daar blijven hangen is. Zijn ezeltje woont nog steeds bij hem. Uit de plaatsen A Corona en Vijg blijf je beter weg. De eerste is ongezond en de tweede stimuleert de stoelgang teveel en maakt je tocht wat ongemakkelijk. Ik hoor ook dat Ria zeer erg gesard werd op je eindpunt. Het mensje heeft echter nu een ministerpost in Madrid en stelt het goed. Veel passage daar aan je terrasje. Het feit dat de vrouwen in duo's kwamen zal je wel op gedachten gebracht hebben, vermoed ik. Maar je laat ze daar door de regen passeren ipv ze bij je op het terras uit te nodigen. Dit verbaast mij wel. Flabbergasted, zouden de Engelsen zeggen. Is er iets veranderd bij jou, Oeïm? Is het dat klooster geweest? Is het de nabijheid van je einddoel? De Jacobus zal het wel weten. Ik hoop het te lezen in je memoires. De ups (600m) en downs uit je rijk gevulde leven (je maag dan toch al zeker). Er zijn veel titels mogelijk voor dit lijvige werk: De Vriendelijke Moordenaar, 50 Shades of Wim, De Ezelwizzard, Bananenpret, Leffe à Volonté, ... de titels zijn legio. Het wordt moeilijk de juiste uit te kiezen. Maar moi ben, ik wens je vandaag een bon camiño. Proef daar ook eens een Portugees wijntje, een Dao of zo, geniet van de regen (je aanpassing voor de terugkeer naar het vaderland is begonnen) en versier menige tapas (ja, tapas, perverten!). Stap ze, Wim, Wif
Wif L. 2024-06-14 09:36:31