Vanochtend had ik geen last van de overschakeling naar het zomeruur. Ik sliep als een roos omdat ik mij met de nodige gemoedsrust onder de lakens had begeven. De Malinwa had immers zijn eerste match van PO II gewonnen en tijdens het avondmaal had ik de oorsprong van de naam 'Étang de la Grande Folie' vernomen. Blijkbaar verwijst die naam naar de verloren gegane glorie van het bij die vijver gelegen gehucht Charmoye (nabij Montmort-Lucy). Het gaat over de restanten, een boerderij en en een deel van een klooster, van een vroeger kasteel- en kloostercomplex gegroeid uit een 12°-eeuwse abdij. Met de Franse revolutie werd echter de teloorgang ingeluid.

Toen ik ontwaakte was het nog donker maar even later kon ik een prachtige zonsopgang meemaken en op beeld vastleggen. De ochtend was helemaal perfect met de paaseitjes bij de koffie na het ontbijt. Een stevig, want nodig voor een tocht van 32 km van Montmort-Lucy naar Sézanne (over Baye, Talus-Saint-Prix, Soizy-au-Bois en Lachy).

Van 'La Ferme des 4 Étangs' tot het centrum van Montmort-Lucy bleef het droog maar vanaf daar tot Baye had ik de ganse voormiddag regen, die gelukkig ophield na mijn middagpauze in Baye (met dank aan de paaswensen). Daarna bleef het droog tot eindhalte Sézanne waar ik bij mijn aankomst het in de verte wel zag en hoorde onweren.

Hoewel er champagnewijngaarden liggen tot een eindje voorbij Sézanne zag ik er vandaag toch veel minder ten zuiden van Épernay dan gisteren ten noorden ervan, en liep ik vooral langs en tussen koolzaadvelden.

Het viel me de laatste dagen op dat de dorpjes in de Champagnestreek er allemaal netjes bij liggen en dat de huizen daar goed onderhouden, gerenoveerd of zelfs nieuw zijn. De champagneproductie en het toerisme errond brengen duidelijk welvaart in deze streek. Een grote tegenstelling met de Franse Ardennen waar het allemaal veel poverder oogde.

Hoewel Sézanne een rijke geschiedenis van ruim 10 eeuwen heeft (église Saint-Denis, La Halle, restanten van stadstorens en -wallen, kleine straten en steegjes, ...) liet het een uitgestorven indruk na op mij. Toegegeven, het was zondag en bovendien Pasen, maar toch. De enkele brasserieën waren gesloten en alleen een pizzeria en een Indiër waren geopend. Gelukkig was de chicken tikka masala in orde (veel beter dan het Frans en Engels van de uitbater), maar niet meer dan dat, en helemaal niet prijzig.

De uitbaatster van de chambre d'hôtes waar ik verblijf vertelde me daarnet dat Sézanne al decennia aan het achteruitgaan is. Mijn opzoeking naar de evolutie van het aantal inwoners bevestigt haar vaststelling: sinds de jaren 1970 tot nu is het aantal inwoners geleidelijk aan afgenomen: van meer dan 6.000 tot ongeveer 5.000. Ik ga er echter mijn slaap niet voor laten, integendeel, maar niet alvorens dit verslag te posten.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto