Vandaag was het de 11° maandag van mijn tocht naar Compostela, reeds 10 weken achter de rug dus. Op het programma: een 26,5 km lange wandeling van San Juan de Ortega naar Burgos, waar ik morgen een derde rustdag ga nemen, vooral om Burgos te bezichtigen, en daarnaast om mijn lichaam wat extra recuperatie te gunnen.

De nacht was relatief koud geweest en dat was te voelen: slechts 7° toen ik om 8 uur vertrok. Tot het begin van de namiddag bleef het bewolkt en fris, maar droog, en pas bij het naderen van Burgos kwam de zon door de wolken en steeg de temperatuur boven de 14° zodat ik vanaf dan in T-shirt kon wandelen. Vandaag werd het trouwens niet warmer dan 17°.

De wandeling liep langs de dorpjes Agés, Atapuerca, Villalval, Cardeñuela Riopico en Orbaneja Riopico, die - zoals vele op de Camino Francés - een belangrijk deel van hun inkomsten halen uit het herbergen van Compostelagangers (in de ruime zin van het woord: slaapgelegenheid en andere horeca-activiteiten aanbieden). Bij Atapuerca toch twee interessante weetjes: hier is de waterscheidingslijn tussen de waterlopen die via de Ebro in de Middellandse Zee uitmonden, en de waterlopen die uiteindelijk in de Atlantische Oceaan uitmonden. Even buiten Atapuerca werden er prehistorische vondsten gedaan die behoren tot de belangrijkste in Europa en waarvan sommige meer dan 1 miljoen oud zijn.

Als ik bij het naderen van Burgos gewoon de bewegwijzering had gevolgd dan was ik ferm 'gesjareld' geweest, en had ik veel kilometers langs de invalsweg, deels door een industriezone, moeten wandelen. Gelukkig had ik - zoals steeds (of bijna altijd, remember etappe 46 van Sainte-Foy naar Pellegrue) - mijn navigatie-app en gids geraadpleegd. Zo kon ik via een landweg, een korte passage door een buitengemeente van Burgos en een recreatiegebied doorsteken naar een fiets- en wandelpad langs de Río Arlanzón. Deze route was iets langer maar zo veel aangenamer om tot in het centrum van Burgos te geraken.

Volgens mij waren er niet veel Compostelagangers die gebruik maakten van deze variant. Wie dat wel deden waren de Italiaanse man en vrouw met wie ik gisterenavond aan de praat geraakte op het terras waar ik iets at en dronk. Ze spraken beiden goed Frans want hij had voor het vroegere Fina (nu TotalEnergies) 3 jaar in Brussel gewerkt en gewoond, en 2 jaar in Parijs. Deze middag kwam ik hen opnieuw tegen toen ze op een bank aan de oever van de Río Arlanzón zaten.

Helemaal in het begin van de etappe sprak een man mij aan omdat hij had opgemerkt dat ik een Compostelaganger was. Hij was een korte wandeling aan het maken tussen San Juan de Ortega en Agés, samen met zijn moeder en diens vriendin (die laatste was van de streek). Hij bleek een Spaanse vijftiger te zijn die in Valencia woonde maar was van oorsprong Catalaans, waar hij duidelijk trots op was. Hij was een kunsthistoricus gespecialiseerd in onder meer de Vlaamse primitieven. Zijn favoriete schilders bleken van Eyck en Caravaggio te zijn.

Tijdens mijn middagpauze iets over halverwege, in Cardeñuela Riopico, kon ik een nieuwe nationaliteit aanvinken op mijn lijstje: een echtpaar uit Zuid-Afrika, van wie de man af en toe in het Nederlands/Zuid-Afrikaans praatte; na enige tijd hielden we het echter wijselijk bij Engels. Vanavond dronk en at ik rustig op mijn eentje, zodat het geen enkel probleem was om nadien het verslag te schrijven en te posten dat jullie net hebben gelezen.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto