Deze regel en de hiernavolgende alinea schreef ik daags na de etappe waarop dit verslag betrekking heeft.

Vannacht, iets na middernacht, werd ik bruusk gewekt door een telefonische oproep. Het bleek de secretaresse (of personal assistant, weet ik veel) te zijn van de big chief van Pindat. Ze maakten zich daar ernstig zorgen omdat op één van de populairste van de momenteel lopende reisblogs op hun site gisteren geen reisverslag was gepost. Omdat ik uit een diepe slaap werd gehaald besefte ik niet onmiddellijk dat het over mijn reisblog ging. De mevrouw zei mij dat uit het nalezen ervan, zowel door hun AI-programma als door hun multidisciplinair expertenteam (bestaande uit Compostelatochtkenners, historici, geografen en deskundigen betreffende de Nederlandse taal, Vlamingen en geen Nederlanders wel te verstaan) bleek dat mijn reisverslagen op alle vlakken hoog scoorden, en - mits een akkoord - in de toekomst intern bij hen als schoolvoorbeeld van een perfecte reisblog in het opleidingspakket zouden zitten. Bovendien was het niet louter uit eigenbelang dat ze bij Pindat ongerust waren, neen, ze waren ook oprecht bekommerd om het welzijn van de lezers en volgers van mijn reisblog. Ze meenden dat het zeker voor de die hards heel moeilijk was om hun dagelijkse stukje kwaliteitslectuur te moeten missen. Toen ik even later volledig wakker was kwam ik tot het besef dat ik al het voorgaande in deze alinea waarschijnlijk had gedroomd en dat mijn onderbewustzijn mij gewoon wou herinneren aan het feit dat ik vandaag twee verslagen moest posten, om de eenvoudige reden dat het mij gisteren niet lukte om de foto's op laden. Het gemeentelijke lokaal voor Compostelagangers in Saint-Léonard-de-Noblat was immers bijna een echte bunker met een zwakke netwerkverbinding als gevolg én er was geen wifi. Hierna dus het verslag van de etappe zoals het geschreven was vóór de problemen met het opladen van de foto's.

Exact even veel kilometers als gisteren, 22 dus, had ik vandaag voor de boeg om vanuit Les Billanges in Saint-Léonard-de-Noblat te geraken, langs Saint-Laurent-les-Églises en Le Châtenet-en-Dognon. Naast de afstand was ook het weer hetzelfde zoals gisteren: koud, met 9° als maximum, maar gelukkig droog. Op koude kan men zich evenwel kleden, en wanneer de benen goed zijn, de omgeving waar men door trekt prachtig is en het enige geluid dat men bijwijlen hoort het gezang van vogels is dan merkt men niet dat het met een strakke wind soms echt wel 'glacial' is.

Wanneer de Compostelaroutes door een dorp(je) of stad(je) lopen dan passeren ze er steevast een kerk. Zo goed als al die kerken zijn eeuwen oud, en van oorsprong romaans of gotisch, zelfs in de allerkleinste dorpjes (hoewel ze later soms wel werden gerenoveerd). De Saint-Laurentkerk in Saint-Laurent-les-Églises is daar een mooi voorbeeld van.

Over elke gemeente valt er wel iets te vertellen natuurlijk, maar Saint-Léonard-de-Noblat doet bij de wielerliefhebbers, vooral de oudere dan, waarschijnlijk een belletje rinkelen. Hier heeft tot aan zijn dood heel lang een immens populaire wielerlegende geleefd: de eeuwige tweede, Poupou, de schoonvader van Adri en de grootvader van Mathieu Van der Poel: Raymond Poulidor. Net buiten de charmante middeleeuwse dorpskern staat er een standbeeld van hem, in 2011 ingehuldigd in zijn bijzijn naar aanleiding van zijn 75° verjaardag.

De ontstaansgeschiedenis, of beter gezegd legende, van Saint-Léonard-de-Noblat is de moeite waard om kort te beschrijven. In de Frankische periode zou een hoveling het hof van Clovis hebben verlaten en zou hij zich hier in de buurt hebben gevestigd als kluizenaar. Hij zou dan van de machthebbers hebben bekomen om sommige gevangenen vrij te laten en om hen een alternatieve straf te geven door bij hem een door de koning geschonken stuk bos te ontginnen en om te zetten in vruchtbare grond, waarop later een nederzetting ontstond die naar hem werd genoemd. Hij zou ook geneeskrachtige gaven hebben, in het bijzonder voor onvruchtbare en zwangere vrouwen. Na zijn dood ontstond een echte heiligencultus en werd Saint-Léonard-de-Noblat een verplichte halte voor pelgrims op weg naar Compostela. De naar hem genoemde kerk is de enige resterende van de ooit meer dan 10 kerken in de binnenstad.

Deze nacht verblijf ik in het gemeentelijke lokaal voor Compostelagangers, heel netjes en met de nodige accommodatie, wasmachine en droogkast inbegrepen, maar wel geen wifi. Er waren 4 kamers met elk 3 bedden, juist gepast want er waren welgeteld 4 gasten: een toffe Française uit Périgueux die aan een tiendaagse met eindhalte Limoges bezig was, een ietwat arrogante Fransman die in Vézelay gestart was, ikzelf en - ja, daar daagt ze weer op - de Oost-Vlaamse.

's Avonds bij het eten van een lekkere steak in een mij aangeraden restaurant werd ik door twee Nederlandse koppels, op doorreis naar Spanje, getrakteerd op een bier van het vat omdat ik dat echt wel verdiende zeiden ze zelf. Ik had een mooie foto genomen van de vier aan tafel nadat ze me hadden aangesproken naar aanleiding van de gids die ik bij me had. Bovendien had ik hen verteld waar het standbeeld van de grootvader van hun geliefde Mathieu stond. Toch een leuke afsluiter van weeral een mooie dag !

Geschreven door Guillermitoeltipolisto