Tijdens het ontbijt in het verblijf voor Compostelagangers in La Souterraine kwam ik sinds het koppel uit de Oostkantons (dat ik het laatst zag vlak over de Belgisch-Franse grens) opnieuw iemand uit België tegen. De Oost-Vlaamse vrouw was gestart in Vézelay maar had zitten sukkelen met haar rug en had daardoor enkele dagen moeten rusten en ingekorte etappes moeten wandelen. Ook een andere Compostelaganger, een Fransman, eveneens vertrokken in Vézelay, had hetzelfde moeten doen maar dan omwille van een peesontsteking. Dan prijs ik mijzelf gelukkig dat ik - op enkele blaren na (lang leve Compeed !) - nog geen fysieke ongemakken heb gehad (en geef ik mezelf een dikke pluim omdat ik mij zo goed soigneer en uitstekend kan doseren). Tot slot waren er nog drie Fransen die aan een vijfdaagse tocht naar Limoges bezig waren.

Vanzelfsprekend ging het er levendig aan toe en kwamen niet uitsluitend onze wandelervaringen aan bod. Op mijn vraag waar in dit deel van Frankrijk het zuiden nu feitelijk begint ontstak er een felle discussie: sowieso nog niet vanaf Limoges maar hoewel de meeste Fransen zich konden vinden in Périgueux was daar toch geen consensus over.

Daarnaast ging het over de vele vakantiewoningen en tweede verblijven in deze streek, meestal van Fransen uit de (groot)steden en van buitenlanders, onder wie veel Britten en Nederlanders. Naar aanleiding van de door de gastvrouw gemaakte confituren bij het ontbijt kwam ook de teelt van kastanjes en fruit, met onder meer kersen, ter sprake, en volgde een lange woordenwisseling over het beste recept voor clafoutis. Zoals ik al had gelezen bleken er in het departement Creuse, net zoals in zuidelijker gelegen departementen, heel wat prehistorische vindplaatsen te zijn.

Er moest natuurlijk ook gewandeld worden, meer bepaald 28 km van La Souterraine over Saint-Priest-la-Feuille, Chamborand en Bénévent-l'Abbaye naar Marsac. Ik twijfelde om mijn handschoenen aan te trekken want de temperatuur was 's nachts tot 0° gedaald en bleef tot laat in de namiddag onder de 10°. Pas in de vooravond werd het maximum van 11° bereikt. Gelukkig bleef het droog hoewel er meestal donkere wolken aan de hemel waren en slechts heel af en toe een lentezonnetje.

Toen ik 's middags in Chamborand op een bank aan het picknicken was vroegen twee jonge tieners mij naar de bestemming van mijn wandeltocht. Het deed mij echt plezier dat hun reactie na mijn verhaal veel meer één van bewondering dan van ongeloof was. Het meisje was de praatvaardigste van de twee en vertelde honderduit, onder andere over het feit dat haar ouders Engelsen waren maar dat zij hier geboren was en school liep, en bijgevolg tweetalig was. Dat kwam helemaal niet hooghartig over maar was voor mij gewoon een blijk van hoe pienter zij was. Ze had een Nederlandse grootmoeder en sprak effectief een mondje Nederlands. De jongen nam veel minder het woord en was volgens mij (stiekem) verliefd op het meisje.

Vooraleer mijn eindhalte Marsac te bereiken doorkruiste ik de gemeente Bénévent-l'Abbaye dat er op z'n zondags Frans bij lag, heel rustig dus. Uit de twee delen van de naam kan perfect de ontstaansgeschiedenis worden afgeleid. In de 11° eeuw werd hier vanuit Limoges een Augustijnerabdij gesticht waarrond een dorp groeide met een kerk. Deze kerk kreeg bij de inwijding een relikwie van de apostel Bartholomeus (Barthélemy) van de Italiaanse stad Benevento, niet ver van Napels. Niet lang daarna kreeg het dorp de naam Bénévent-l'Abbaye, en groeide het omwille van de relikwie uit tot een belangrijke tussenhalte op de pelgrimsroute naar Compostela, mijn eindbestemming. Om daar te geraken moet ik fysiek in orde blijven en is een goede nachtrust heel belangrijk, dus: slaapwel en tot morgen.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto