Vanuit het gastenverblijf nam ik vanochtend een foto met zicht op Namen, waarover wel een lichte nevel hing. Bijna vergeten te doen door de leuke babbels tijdens het ontbijt met zowel de gastvrouw als de Compostelagangers uit de Oostkantons. Daarna klaar om met volle moed aan de tocht naar Dinant te beginnen, 27 km langs de Maas, maar eerst nog 2 km extra (eerst door het centrum van Namen en vervolgens een kort ommetje in Jambes). 29 km was opnieuw veel, maar ik wil toch verduidelijken dat het daggemiddelde over de ganse tocht lager ligt, meer bepaald iets boven de 25 km.

Dat ommetje in Jambes kwam er omdat ik had afgesproken met twee ex-collega's van het regionaal bureau in Namen (van in de tijd toen de kinderbijslag nog federaal was), en van wie één volgende week zijn pensioen viert. Het was een heel hartelijk weerzien en heel wat anekdotes uit het verleden werden opgerakeld (waarschijnlijk straffer verteld dan in het echt gebeurd, hoewel ...). Voor mij in elk geval een onvergetelijk moment.

Voor de liefhebbers van Franstalige woordspelingen: de voetgangersbrug over de Maas die ik in Jambes gebruikte om aan de juiste oever te geraken heet L'Enjambée:
'Jambes' in de naam verwerkt (brug gelegen tussen Jambes en Namur), en ook
over iets heen stappen, één van de betekenissen van het Franse 'enjamber'.

De route langs de hier en daar bochtige (= extra kilometers !) Maas, van Namur over Wépion (het aardbeiendorp), Profondeville, Annevoie en Anhée tot in Dinant, leek soms eentonig te worden, maar dat zette aan tot bezinning, en verliep bovendien in aangenaam wandelweer. Koel maar niet kil tijdens de voormiddag omdat de zon niet door de nevelen kon breken, zacht tijdens de namiddag toen de zon meer van de partij was. Aan de andere oever van de Maas kwam gedurende een tijdje Yvoir in zicht, zeker en vast gekend bij de wielerliefhebbers, vooral de ouderen (kwisvraag: wie won hier het WK wegwielrennen en in welk jaar?).

Zoals de vorige dagen had ik ook vandaag geen gebrek aan gesprekspartners onderweg. Naast eerst de ex-collega's was er vervolgens een man op wandel langs de Maas in Wépion met wie ik lang praatte over mijn Compestelatocht en over aardbeien. De eensluidende conclusie was: ik was op tijd begonnen aan mijn tocht maar te vroeg voor de aardbeien. In Anhée kwam ik bij het kopen van frisdrank een West-Vlaams koppel tegen dat daar regelmatig verbleef met hun twee honden. Voor de hondenliefhebbers onder jullie: een zwaarlijvige labrador en een mooie husky, geen Siberische maar een Alaska-husky.

In Dinant verblijf ik in een B&B hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was om te overnachten in de abdij van Leffe. Daar zijn 6 gastenverblijven voor pelgrims maar toen ik eergisteren belde waren alle kamers reeds gereserveerd. Kwatongen zouden misschien durven beweren dat de weigering geen kwestie van volzet zijn was maar wel een gevolg van een grondige screening van ondergetekende door de paters. Wie dit laatste gelooft is echt wel van kwade wil.

Ik heb echter een gerust geweten en ben redelijk moe. Ik zal dus snel in slaap vallen na (of zelfs tijdens) de podcast die ik nu nog ga beluisteren.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto