Vanochtend ontbeten de vier gasten van de voorbije nacht samen: de toffe Française, de toffe Oost-Vlaamse, de toffe Mechelaar en de minder toffe Fransman. Die laatste ging nog een dagje in Saint-Léonard-de-Noblat blijven, in het verblijf voor Compostelagangers. In principe mag je slechts één nacht in zo'n opvang verblijven tenzij je een ernstig probleem hebt. Hoe hij de medewerkster van de dienst voor toerisme heeft kunnen overhalen is mij een raadsel. Waarschijnlijk wou ze van zijn gezaag verlost zijn. Het is inderdaad bij de dienst voor toerisme dat je moet zijn voor de toegangscode van de opvang en voor de betaling. Heel goed geregeld met een duidelijke en volledige uitleg, inclusief een folder speciaal voor Compostelagangers.

In verspreide slagorde vertrokken we voor de 22,5 km lange etappe over Aureil en Feytiat naar Limoges: eerst de Française (die last had van haar voeten), dan de Oost-Vlaamse en tot slot ik. Een eindje buiten Saint-Léonard-de-Noblat haalde ik de Oost-Vlaamse in en stak haar voorbij (ze was aan het videobellen) en een eindje voor Aureil de Française. In Aureil hield ik een break, en eerst de Française en vervolgens de Oost-Vlaamse hielden daar ook halte. De startvolgorde in Aureil was anders: eerst de Française, dan ik en tot slot de Oost-Vlaamse. Korte tijd later haalde ik de Française in en wandelden we een tijdje samen tot ze me liet gaan om trager te stappen omwille van haar pijnlijke voeten. In Feytiat nam ik opnieuw een break en opnieuw werd ik bijgebeend door de twee vrouwen. Omdat Limoges niet meer zo ver wandelen was besloten we om de laatste kilometers samen te blijven.

Zoals gisteren geschreven was Limoges voor de Française de eindbestemming en ging ze daar de trein nemen naar haar woonplaats Périgueux, echter niet zonder ons eerst uit te nodigen om binnen vijf dagen, volgende maandag dus, bij haar te logeren. Périgueux is inderdaad een etappeplaats op 5 dagen wandelen van Limoges. Ze drong aan want in de eerste plaats vond ze ons toffe metgezellen maar daarnaast wou ze ook 'oefenen' want ze heeft de intentie om gastvrouw te worden voor Compostelagangers. Na afspraken te hebben gemaakt over een correcte vergoeding (avondmaal en ontbijt zijn tenslotte inbegrepen) namen we in Limoges tijdelijk afscheid.

Het weer begon vandaag zoals het de afgelopen dagen was: koud en droog, maar wel volledig overtrokken. Tussen Saint-Léonard en Aureil begon het eerst te miezeren en vervolgens te druilen. In Aureil stopte dat en kwam een waterzonnetje piepen. Nadien bleef het fris maar werd het iets zachter dan de vorige dagen met nog eens een maximum boven de 10°, nipt want 11°.

In Limoges, de stad van het gelijknamige porselein en de hoofdstad van de Limousin, bouwden de Romeinen een brug over de Vienne (de huidige Pont Saint-Etienne) aan de doorwaadbare plaats waar een nederzetting ontstaan was. Ze gaven hun stad, verder van de rivier gelegen, de naam Augustoritum (naar keizer Augustus) maar die werd later genoemd naar Gallische stam de Lemovices (verbasterd tot Limoges), vandaar de naam Via Lemovicensis. De bewoning aan de oever verhuisde in de 4° eeuw naar de heuvel verder weg van de rivier, waar zich de middeleeuwse stad, La Cité, met de Saint-Etiennekathedraal, ontwikkelde. Nog verder van de rivier werden in de 9° eeuw een abdij en een kasteel gebouwd, op de plaats van de vroegere Romeinse stad, en ontwikkelde zich de middeleeuwse stad Le Château. Op de stadsplattegrond zijn deze twee middeleeuwse rivaliserende centra (met elk zijn machthebber: de bisschop in La Cité en de burggraaf in Le Château) duidelijk te zien. In Limoges zijn er natuurlijk nog andere bezienswaardigheden maar ik ga het hierbij laten zodat ik morgen uitgerust aan de eerste van de vijf etappes naar Périgueux kan beginnen.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto