Vanochtend vertrokken in Mayac waar de straatnaamborden ééntalig Frans zijn. Dat is in andere gemeenten in de Périgord niet zo. In Firbeix bijvoorbeeld staat er telkens de benaming in het Occitaans bij, een taal die in Zuid-Frankrijk en aangrenzende gebieden in Spanje en Italië wordt gesproken. Het Occitaans (of lange d'oc) en het Catalaans zijn de enige twee talen van dezelfde subfamilie binnen de Gallo-Romaanse talen. Waarschijnlijk waren ze tot de 12° eeuw één taal die nadien uiteengroeide en waarbij het Catalaans meer en meer Spaanse invloeden onderging en het Occitaans Franse. Het Occitaans is nauwer verwant met het Spaans en Italiaans dan met het Frans dat veel meer Keltische en Germaanse invloeden onderging. Het Occitaans kent verschillende dialecten en in sommige gemeenten van de Périgord zouden tot 50% van de inwoners de taal redelijk tot goed kunnen spreken.

Ik moest natuurlijk terug op de Compostelaroute geraken, en gelukkig moest ik daarvoor slechts 3 km extra stappen dan wanneer ik halt had gehouden in Sorges (en geen 4 km zoals ik gisteren ruwweg had geschat; in totaal 26 km vandaag). Tot Savignac-les-Églises liep dat langs een gewone baan (gelukkig was de ochtendspits al voorbij), en vervolgens, tot Fonnovias (aankooppunt met de Compostelaroute), langs een klein baantje. De eerste kilometers daarop was er toch veel autoverkeer vond ik maar achteraf bleek dat omwille van een brocanterie die daar in de buurt plaatsvond.

Het was aangenaam wandelweer vandaag met zachte temperaturen, 9° bij het vertrek tot 17° in de late namiddag, zodat ik na mijn middagpauze voor het eerst sinds lang nog eens in T-shirt kon wandelen. Na een tijdje moest ik daar echter mijn jas over aantrekken want het laatste 1,5 uur regende het.

Die regen belette me evenwel niet om in Périgueux eerst de kathedraal te gaan bezichtigen en vervolgens de restanten van het amfitheater. De kathedraal was de moeite waard terwijl de restanten van het amfitheater teleurstelden (weinig en niet echt tentoongesteld). De kathedraal Saint-Front is van oorsprong Byzantijns-Romaans. Dat Byzantijnse is duidelijk zichtbaar in het grondplan, een Grieks kruis (met gelijke armen).

Périgueux is een stad met een rijke geschiedenis. In de buurt van de huidige stadskern was er een Gallische nederzeting van de Petrocorii, die daar met duizenden woonden. Waar nu het stadscentrum is bouwden de Romeinen de stad Vesunna die in de 1° en 2° eeuw tussen 15.000 en 20.000 inwoners telde. Nadien had de stad te lijden onder invallen van de Alemanen (in de 3° eeuw) en de Vikingen (in de 9° eeuw). Niet zichtbaar op de stadsplattegrond zoals in Limoges maar wel gelijkaardig qua evolutie zijn de twee stadskernen (met elk een eigen machthebber) die zich ontwikkelden in de middeleeuwen: de Cité waarvan de kerk al in de 4° eeuw de zetel van een bisdom werd en tot de 17° eeuw een kathedraal was (met de bisschop als baas), en de kern (met de graaf als baas) rond de kerk (die in de 17° eeuw de rol van kathedraal overnam) genoemd naar de populaire heilige Saint-Front. Vandaag telt Périgueux ongeveer 30.000 inwoners en is het de hoofdstad (prefectuur) van het departement Dordogne (de Périgord).

Tijdens de etappe enkele ontmoetingen gehad met telkens een bijhorend gesprek:
* in Savignac-les-Églises met een 87-jarige man die zijn hondje uitliet en die er ondanks zijn neusslangetjes en zuurstoffles in zijn rugzakje nog heel kranig uitzag. Hij vond buitenlanders en Fransen uit het noorden in het algemeen veel sympathieker dan de inwoners van de streek (hoewel mijn verschijning waarschijnlijk zijn mening beïnvloedde);
* met een houtvervoerder die zijn volgeladen vrachtwagen aan het beveiligen was, deed ik vlak voor Fonnovias een praatje waarbij ik naar de prijs van een stère hout vroeg: van 40 tot 60 EUR naargelang van de boomsoort (van naaldbomen tot eiken);
* tussen Fonnovias en Périgueux sprak ik met een vrouw met rugzak die in de tegenovergestelde richting wandelde. Ze was op 1 maart vanuit Sevilla naar Santiago vertrokken, en was van daar via de Camino Francés en de Via Lemovicensis op weg naar Vézelay.

In Périgueux heb ik onderdak gevonden bij de eerder ter sprake gekomen toffe Française. Het weerzien was heel hartelijk, het avondmaal zeer lekker en de gesprekken aangenaam en interessant. Het was tot nu toe zeker een geslaagde avond. Mocht ik iets belangrijks niet hebben vermeld dan lezen jullie dat uiteraard in het volgende verslag.

Geschreven door Guillermitoeltipolisto