Dinsdag was de belangstelling voor het fietsen weer enorm. Dus moest de groep opgesplitst worden. De fietstocht is altijd weer verrassend en brengt ons naar vele onbekende plekjes, waardoor we steeds meer ontdekken van de omgeving.

Woensdagavond was er een grote opkomst tijdens de kaart/spelletjesavond. Ondermeer ook omdat er mensen van de SKC reis vanavond deelnemen.

Donderdag, 18° Bewolkt

Donderdag fietsen wij met Bram en Alie naar Torrevieja met een koffiestop in Dolores. Van daaruit uit fietsen wij al slingerend door het Spaanse platteland totdat wij bij Benijófar zijn van waaruit een saai en lang fietspad langs de doorgaande weg ons naar onze eindbestemming in Torrevieja brengt. Dan staan wij eindelijk voor een Chinees restaurant met een mooi groot terras. Vanwege de stormachtige wind besluiten wij toch maar binnen plaats te nemen. Het interieur is sfeervol ingericht met comfortabele stoelen. Wij hebben nog geen plaatsgenomen of men vraagt ons al wat wij willen drinken. Wij verdiepen ons in de menukaart en onze keuze is snel gemaakt. Als voorgerecht een heerlijke mangosalade. Zo prachtig opgemaakt en zo smaakvol met alleen maar verse ingrediënten. Daarna krijgen wij allemaal een spannend bamboemandje waarin de nasi verborgen zit. De door ons bestelde kip shi-chuan met saté wordt uitgeserveerd op het bord. Een geweldige keuken. En na het nagerecht nog een koffie als afsluiting tenminste dat denken we. Nee wij kunnen daarna nog een keuze maken uit een digestief.
Ondertussen is het tijd om terug te fietsen om voor zonsondergang terug op de camping te zijn. Het eerste gedeelte betekent dit dat wij bergopwaarts en tegen de wind in fietsen. Wat nogal wat vraagt van onze accu. Dus dat wordt nog spannend met die wind en nog 30 km te gaan. Via de GPS brengt de route ons via een afwisselende route richting camping. Maar plotseling belet een hek op de weg ons om door te rijden. We zoeken een alternatieve route tussen de akkerbouwvelden door. En na 5 km kunnen wij onze route weer voortzetten. Het wordt nog spannend of wij het gaan redden met onze e-bike, maar toch gaan wij met goede moed verder. Na drie kwartier komen wij bij natuurpark El Fondo wat voor ons de kortste route is. Nu nog zeker 3 km langs het irrigatie kanaal fietsen en dan zijn wij er bijna. Nu moeten wij alleen het viaduct over de snelweg nog nemen. Ja wij hebben het net gered met de kilometers. Wij hadden er nog 3 km mee kunnen rijden.

Vrijdag, 17° Bewolkt

Vrijdagochtend wordt er weer gewandeld. Er is niet veel animo, maar de lopers zijn wel enthousiast. De wandeling gaat naar Catral. Het dichtstbijzijnde dorp in de buurt. Na 5 km komen wij bij een park uit waar wij koffie kunnen drinken. Wij lopen verder naar het oude gedeelte van Catral waar ze net de BEDEVAART VAN SINT AGUEDA achter de rug hebben, waardoor de omgeving er nog feestelijk uitziet. Mooie gelegenheid om wat foto's te schieten. Terug lopen wij verrassend door een achteraf gelegen villawijk. En als wij langs het plaatselijk kerkhof komen, blijkt dat wij daarin een blik kunnen werpen. Toch ook weer heel bijzonder. Na 11 km zijn wij weer terug op de camping. Dat was toch weer een flinke wandeling.


Zaterdag, 16° Bewolkt windkracht 7

Zaterdag vraagt Egbert wat wij vandaag gaan doen. Of wij misschien zin hebben om met hen naar de markt in San Fulgenico te fietsen. Ach waarom niet. Daar zijn wij nog niet geweest. Binnendoor weggetjes is er vandaag niet bij, want vannacht heeft het de hele nacht geregend. En met die kleigrond is het spekglad. Wij hebben een paar dagen nog last van een staartje van de storm Karlotta. En maandag is het weer 26°. Wij denken dat het 13 km fietsen is, maar achteraf blijkt dat wij 25 km gefietst hebben als wij bij de markt aankomen. Wij hebben een kopje koffie wel verdiend. De markt is een stuk kleiner dan in Almoradi, maar wel relaxter. Ons enige doel is groente voor de komende week. En wij moeten nog opschieten ook, want om half 1 zijn er al verschillende marktlui aan het opruimen, omdat er een flinke wind opsteekt. Voordat wij terug fietsen eten wij nog een heerlijk broodje bij de Italiaan. Op de terugweg moeten wij er aardig tegenaan met windkracht 7.




Ontziltingsinstallaties

Spanje is een land dat kampt met een tekort aan zoetwaterbronnen, vooral in de zuidelijke en oostelijke regio’s. Dit heeft geleid tot de opkomst van ontziltingsinstallaties in het land.

Ontziltingsinstallaties zijn installaties die zeewater omzetten in zoetwater. Dit wordt gedaan door het zout en andere mineralen uit het zeewater te verwijderen door middel van een proces dat bekend staat als omgekeerde osmose. Het resultaat is zoetwater dat kan worden gebruikt voor irrigatie, industrie en menselijke consumptie.

Ontzilting is een duur en technisch uitdagend proces. Het vereist veel energie en gespecialiseerde apparatuur om grote hoeveelheden zeewater om te zetten in drinkwater.
Het grootste obstakel bij ontzilting is echter de hoge energiekosten. Om het zout uit het zeewater te verwijderen, moet het water onder hoge druk door een membraan worden geduwd om de zoutmoleculen eruit te filteren. Dit proces vereist veel energie, vooral als het gaat om grootschalige installaties die miljoenen liters water per dag omzetten. Dit maakt ontzilting op dit moment nog steeds een vrij duur proces in vergelijking met andere methoden voor het verkrijgen van drinkwater, zoals oppervlaktewater of grondwater

Op dit moment heeft Spanje in totaal 765 ontziltingsinstallaties die meer dan 100 m³/dag produceren, wat goed is voor slechts 9% van al het kraanwater in Spanje. Van deze 765 installaties zijn er 360 zout/zeewater (agua de mar) ontziltingsinstallaties en 405 installaties die brak water (agua salobre) ontzilten. De productiecapaciteit van deze installaties varieert echter sterk.

Ontziltingsinstallaties zijn vooral te vinden in de zuidelijke en oostelijke regio’s van Spanje, waar de vraag naar zoetwater het grootst is. De grootste concentratie van ontziltingsinstallaties bevindt zich in de Valencia regio, Andalusië en Murcia.

Ten gevolge van deze droogte in Spanje hebben de akkerbouwers die citroenen verbouwen dit jaar een zware winter. Normaal is ongeveer 10% van hun oogst zodanig klein of vreemd gevormd, dat ze niet kan worden verkocht voor consumptie. Deze citroenen worden doorgaans als partij verkocht aan bedrijven die het sap of de schil gebruiken in de cosmetica en andere producten. Maar dit jaar, door het gebrek aan water, is bijna 40% van de oogst niet te verkopen. En de prijs voor deze "restoogst" is zo gedaald - 3 cent per kilo - dat de akkerbouwers het niet kunnen betalen om ze te oogsten. De citroenen blijven dus aan de boom hangen en vallen op de grond, een trieste gebeurtenis.
Ach, niet erg dan rapen wij ze wel op.

Geschreven door Ellens.travels