Vandaag een dagje met de trein naar Milaan. Degenen, die zich hebben aangemeld voor de excursie, zijn vroeg uit de veren. Om 07.00 lopen wij naar de bushalte.
Wij vertrekken vanaf het station in Pavia naar Milaan Porta Garibaldi (ca.45 minuten). Kosten trein: 39 km € 3,50 enkele reis. Daar kan Nederland een voorbeeld aan nemen.
Bij het station wacht onze Nederlandse gids, Inge de Boer, op ons.

Inge voorziet ons allemaal van audioguides. Wij krijgen in het kort uitleg over de plattegrond van de stad.

Milaan was in de tijd van de Romeinen al een strategisch gelegen en daarmee belangrijke stad. Het is zelfs kort de hoofdstad van het westelijke deel van het enorme imperium geweest.

Op nog geen minuut lopen, vlak achter het gezellige plein Piazza Gae Aulenti en aan de voet van het park Biblioteca degli Alberi verrijzen voor ons twee grote groene wolkenkrabbers met respectievelijke hoogtes van 111 en 76 meter ("Bosco Verticale").
Dit gebied was bijna 80 jaar
in onbruik, nu is Porta Nuova één van de meest bijzondere wijken.

Porta Nuova is de nieuwste hotspot van Milaan, de plek om gezien te worden. Veel grote kantoren zijn hier gevestigd, hippe winkels en prachtige architectonische gebouwen zoals de Torre Unicredit (Italië’s hoogste gebouw met 231 meter) en de Bosco Verticale.

Na een 1/2 uur hebben wij een korte koffie pauze ter hoogte van de noordelijke toegangspunt tot de stad, Porta Garibaldi.
Deze werd tussen 1826 en 1828 gebouwd door de architect Giacomo Moraglia. De huidige neoklassieke boog, oorspronkelijk gewijd aan Frans I van Oostenrijk om zijn bezoek aan Milaan te herdenken in 1825, werd later vernoemd naar Giuseppe Garibaldi ter gelegenheid van zijn overwinning op de Oostenrijkers bij San Fermo (1859).

Al slenterend richting de Dom komen wij soms prachtige portieks tegen waar de conciërge voor de verschillende appartementen nog allerlei taken uitvoeren, zoals post, onderhoud van de tuin.

Onderweg verscholen in de straten van de wijk Brera , staat op een elegant geplaveid plein de basiliek van San Simpliciano.
De basiliek is een oude rooms-katholieke kerk in het centrum van Milaan, regio Lombardije: de kerk, gebouwd in opdracht van de 4e-eeuwse bisschop St. Ambrosius, is de op één na oudste bekende christelijke kerk met een Latijns kruis.

Een eindje verder staan wij stil bij
de kerk van San Carpoforo, eigendom van de gemeente Milaan sinds 1864, in 1993 gratis verkocht aan de Brera Academie voor Schone Kunsten
De oorspronkelijke structuur van de kerk van San Carpoforo behoorde tot een Romeinse heidense tempel gewijd aan de godin Vesta, die later door bemiddeling van Sint Marcellina, de zuster van de Milanese bisschop Sint Ambrosius, werd omgebouwd tot een plaats van christelijke eredienst.

Ook werpen wij nog een blik op het theatergebouw " alla Scala".
Als je het theater bezoekt, ben je getuige van de bijzondere neoclassicistische architectuur. Teatro alla Scala is ter vervanging van een ander theater gebouwd, dat in de achttiende eeuw helaas door brand geheel verwoest werd.

Een paar meter hier vandaan is de prachtig overdekte winkelgalerij, Galleria Vittorio Emanuele II. Genoemd naar de Italiaanse koning Victor Emanuel II.

Het tussen 1865 en 1877 gebouwde bouwwerk bestaat uit twee arcades in de vorm van een Latijns kruis, afgedekt door een koepel van glas en ijzer. De Galleria ligt tussen twee van de belangrijkste monumenten in Milaan : il Duomo en het Teatro alla Scala.

Als wij weer buiten komen staan wij in de hete zon op het Domplein.
De kathedraal van Milaan is één van de grootste rooms-katholieke kathedralen in de wereld en de grootste van Italië. Het is een meesterwerk van gotische kunst.

Hier eindigt onze rondleiding en zoeken wij onze weg terug naar het station, maar niet voordat wij eerst een echt Italiaans restaurantje gevonden hebben en genieten wij van een heerlijke Risotto met gorgonzola. Op het perron van Milaan treffen wij Ernst en Truus aan en reizen wij samen terug naar Pavia. Aangekomen in Pavia gaan wij op zoek naar de bus. Helaas is ons Italiaans niet zodanig dat wij ons goed kunnen uiten. Ernst vraagt aan een chauffeuse of zij naar Camping Ticino rijdt. Hierop antwoordt zij positief, maar na ruim een half uur komt de bus aan op zijn eindpunt, maar zijn wij nog niet op de camping. Een andere chauffeur komt er aan te pas. Wij rijden weer terug en worden halverwege gewaarschuwd dat wij moeten overstappen op bus 4, die over 5 minuten komt. En zo kwam alles toch nog goed.

Voor geïnteresseerden meer informatie over Bosco Verticale.

De architect Stefano Boeri kreeg de opdracht een appartementencomplex te maken. Hij vond het onzin om nog meer grond te consumeren en alleen maar beton aan de stad toe te voegen. Want het groen is volgens de architect ook een belangrijk onderdeel van het leven in de stad, zowel voor mens als natuur. Hij maakte daarom een gewaagde beslissing en ontwierp een appartementencomplex dat helemaal is omgeven door groen. Vrijwel direct na de opening kreeg dit groene icoon van Milaan internationale bekendheid.

Een verticaal bos
Op de twee woontorens staan zo’n 800 bomen en 20.000 planten. Samen bevatten de torens evenveel groen als eenderde van het oppervlak van de Biblioteca degli Alberi, het park waaraan de torens staan. Elk appartement heeft één of meerdere balkons. Op de balkons zijn bakken verwerkt waar het groen in staat. In plaats van de traditionele aarde, die wij zouden gebruiken op ons balkon tuin, is een speciale techniek gebruikt die veel lichter is dan aarde. Ook de irrigatie van het groen is centraal geregeld. Over de twee gebouwen loopt zo’n 8km aan waterleiding. Het regen-/ of grondwater wordt van bovenuit door de leidingen verspreid. In elke bak zit een sensor die aangeeft of het wel of niet nodig is om een bak te besproeien. Zo krijgt elke plant en boom precies dat wat hij nodig heeft.

Je vraagt je misschien af of een appartement in het Bosco Verticale een optie is als pied-a-terre in Milaan? Nou, dat ligt natuurlijk heel erg aan jouw portemonnee. Je betaalt minstens € 12.000 per m2 (koop) en daar komen dan ook nog de maandelijkse servicekosten bij…

Ook de Trudo Toren in Eindhoven en Wonderwoods in Utrecht zijn door dezelfde architect ontworpen.

Geschreven door Ellens.travels