Valencia, 14 februari, Zonnig 20°

Onze laatste week in Valencia. Wij gaan er dus nog volop van genieten. Als wij gaan fietsen vertrekken wij meestal rond half 11 als de warmte van de zon de ochtend kou uit de lucht heeft verdreven. Ondanks dat je op de camping in T-shirt kan rondlopen, moet je je niet vergissen, want zodra je langs het strand fietst moet je toch echt een jas aan. We fietsen tegen de wind in naar Valencia. Ik heb gelezen dat er nog een pareltje te ontdekken valt halverwege het Turiapark. Na even zoeken, vinden wij min of meer verscholen
De Jardín de Monforte. Een stadspark in neoclassicistische stijl.

Het park heeft veel fonteinen en marmeren beelden. Ook bevinden zich pergola's en vijvers in het park. Er staan cipresssen en sinaasappelbomen in de tuin en er leven veel katten.

De naam van de tuin is afgeleid van de heuvel die zich in de tuin bevindt en die ook beklommen kan worden.

Voor degenen die nog nooit in Valencia zijn geweest hier nog even de geschiedenis van het Turia Park

Jardines del Túria is niet altijd zo’n prachtig park geweest. Ooit was dit namelijk een rivier, die onder dezelfde naam genoemd werd. Het heeft een rijke geschiedenis met een treurige gebeurtenis. Op 14 oktober 1957 gebeurde er namelijk iets vreselijks. De rivier overstroomde, waardoor er meer dan 400 mensen om het leven kwamen. Dit mocht nooit meer gebeuren en dus moesten er maatregelen genomen worden. De rivier werd omgeleid en de rivierbedding langs de stad werd drooggelegd, maar wat zou er met deze drooggelegde rivierbedding gebeuren?

De bewoners wilden groen in de stad en protesteerden voor het idee van een snelweg . Dit heeft gelukkig gewerkt. Want de gemeente van Valencia besloot een park van de lege rivierbedding te maken. Toch heeft het flink wat jaren gekost, want pas in 1986 werd het Turia Park officieel geopend.

Er werd een wedstrijd gehouden onder verschillende architecten en landschapsontwerpers. Alle projecten werden tentoongesteld zodat de Valencianen konden stemmen op het onderwerp dat zij wilden voor de tuinen. Op alle projecten werd bijna gelijk gestemd, waardoor de gemeente besloot om de rivierbedding in verschillende secties te verdelen. Elke ontwerper kreeg hierbij een eigen stuk.

Met een lengte van maar liefst 9 kilometer en een oppervlakte van 110 hectare is er een enorm recreatiegebied ontstaan waar Valencianen graag komen.

Zo zijn er sportvelden, fonteinen, bomen en bloemen, terrassen en natuurlijk de prachtige architectuur waar het park misschien wel het meest bekend om is. Het is dan ook een geweldig park om door te wandelen, maar nog beter is eigenlijk om hier doorheen te fietsen. Daar leent het park zich perfect voor, het heeft namelijk twee fietspaden aan beide kanten van het park.

La Ciudad de las Artes y Ciencias

Zoals gezegd is het Turia Park opgedeeld in verschillende vlakken. Het park eindigt naast de mediterraanse zee, bij de beroemde gebouwen van de wereldberoemde architect Santiago Calatrava. Het gedeelte ziet er prachtig uit. Ben je een beetje fan van architectuur, dan is dit een must-see. Deze gebouwen geven je het gevoel dat je op een andere planeet terecht bent gekomen.

Al fietsend komen wij uit bij het verrassende pleintje Plaça Redona, één van de meest charmante hoekjes van de stad. Omringd door traditionele ambachtelijke handelszaken en tapas bars op de benedenverdieping, andere kleine kraampjes vullen het aanbod aan met onder andere kantwerk, borduurwerk, stoffen of souvenirs van Valencia, naast andere producten.
Een bijzondere toeristische trekpleister van Valencia door zijn bijzondere constructie.
Doordat het Valentijnsdag is, zitten de terrassen bij de restaurants aardig vol. Wij kunnen alleen nog maar binnen genieten van wat pincho's. En al dwalend door de stad komen wij uit in de hippe en bruisende wijk El Carmen. Hier is een wandelroute uitgezet langs de streetart in deze wijk.

Valencia, 15 februari, Zonnig/bewolkt 21°

Vandaag fietsen wij met John en Marianne met harde tegenwind naar Valencia. Na eerst genoten te hebben van een kop koffie met uitzicht op de rozentuin in Jardines del Real zetten wij onze fietstocht voort langs het keramiek museum gevestigd in El Palacio Marqués de Dos Aguas in de historische binnenstad. Dit prachtige gebouw van de markies uit 1740 in Rococo-stijl heeft mooi ingerichte 19e eeuwse kamers (hoogtepunten zijn de Porselein kamer en de Rode kamer), twee oude rijtuigen en fantastische gevels.
Tussen de middag gezellig pincho's gegeten. Moeilijk een keuze te maken uit al dat lekkers. Onze volgende stop is La Lonja de la Seda is de vijftiende-eeuwse zijdebeurs.

In 1996 plaatste de UNESCO de Lonja de la Seda op de Werelderfgoedlijst, mede omdat dit gebouw de macht en weelde aantoont van de kooplieden in het mediterrane gebied in de vijftiende en zestiende eeuw.
Het complex werd gebouwd tussen 1482 en 1548, in de gouden eeuw van Valencia. Het complex had een aantal functies, waarvan de voornaamste de handel in zijde was. De kooplieden konden in een grote hal, de Sala de Contratación, hun transacties afwikkelen. In het aansluitende Consulado del Mar (Zeeconsulaat) kwam het Tribunal del Mar (Zeetribunaal) bij elkaar. Dit was het eerste koopliedentribunaal van Spanje.
Als afsluiting van ons dagje brengen wij nog een bezoekje aan Station Nord.

Pinedo, 16 februari, Zonnig 20°

Vandaag eens iets heel anders. José organiseert vanochtend een workshop beschilderen stenen. In het zonnetje kunnen wij ons allemaal creatief uitleven.
's Middags genieten wij van al het lekkers waar iedereen zich voor de happy Hour heeft uitgesloofd.

Valencia, 17 februari, Zonnig 25°

Wij hadden Bram, Alie, Kick, Margriet, Paul en José beloofd met hen enkele highlights in Valencia te bezoeken, zoals eerder bezocht met John en Marianne. De route vandaag gaat weer via het Turiapark en koffie stop in Jardines del Real waar wij in het zonnetje van het prachtige park genieten. Via de oude binnenstad fietsen wij daarna naar het zijdemuseum waar wij, terwijl de meesten een kijkje hier nemen, een plekje zoeken op het volgende terrasje. Ondertussen komen er enkele muzikanten op het pleintje optreden. Hier wil je toch niet weg! Maar ja onze hongerige magen moeten gestild worden. Dus op naar de volgende en laatste stop voor vandaag. Wij hadden vorige keer al gezien dat er een authentieke Chinees bij Station Nord zat. Dat is mooi, want dan kunnen wij dat combineren. Na een kijkje in het prachtige station gaan wij aan de overkant naar de Chinees. Wij nemen met z'n achten plaats aan een ronde tafel. Nu nog even bepalen wat wij willen eten en na een 1/2 uur staat het draaiplateau op tafel met een variatie aan eten.

Zaterdag, 19 februari, Bewolkt met af en toe een regenbui, 16°

Vanmiddag staat er uitleg van het kaartspel Canasta op het programma. Wij weten niet beter dan dat we met z'n achten zouden zijn. Als wij klaar zitten om te beginnen, blijken er nog meer gegadigden te zijn. Wel leuk dat er zoveel animo is.

Geschreven door Ellens.travels