Pearlfarm

Wat ik nog niet verteld heb,  is dat we nog een keer naar de pearl farm op bezoek zijn geweest. Naast de parelsieraden hadden ze vorig jaar ook prachtige ringetjes gemaakt van schelp. Daar aangekomen bleek dat ze de hele productielijn eruit hadden gegooid. Wel werden we verrast toen wij daar aankwamen door een aantal vrouwen, die voor de deur bezig waren met het maken van oesternetten  (zie foto).
 

Valentijnsdag

Wat zou deze dag ons brengen? Na ons ontbijt met enige spanning naar onze accommodatie. Dit keer helaas geen roos met chocolade. Wel had de "housekeeping " er weer veel aandacht aan besteed (zie foto). Ze hadden gelukkig nog wat tijd over en zijn heel creatief bezig geweest met het knippen van de letters uit bladeren.
We kregen tijdens het ontbijt al het Valentijnsmenu onder ogen. Dit menu zou omlijst worden met muziek. Toen wij 's avonds van het eten terugkwamen,  kwamen de gamelan klanken ons al tegemoet. Wij blij dat wij ons eigen plan hadden getrokken.
 

Tijden veranderen

Als wij uit eten gaan hebben de restaurants vaak Indonesische muziek op de achtergrond aan. Tegenwoordig hoor je hier tussen het eten door ook nog de gebedsoproep van de moskee schalmen.  Ja, daar moet je toch wel eventjes aan wennen. Het wordt een ander soort Bali.
 

Nachtrust

Wij hebben heerlijke Indonesische "Auping bedden". Uitstekend voor een goeie nachtrust. Het wordt echter wel vervelend als je om 24.00 uur 's nachts door een dronken schorre haan in je slaap bruut wordt gestoord. Het zou wel prettig zijn als hij zich houdt aan zijn eigen werktijden.
 

Reisdag naar Ubud

Het weer zit mee vandaag. Het is lekker zonnig met een mooie temperatuur van 28 graden. En nu maar hopen dat we daar in die bergen ook zoveel geluk hebben. We nemen afscheid van de manager en Budi van de "housekeeping". Van Budi hebben we gehoord dat we gelukkig wel binnendoor naar Ubud konden rijden, maar dan via Pupuan. Door de zware regenval van de afgelopen dagen en de aardverschuivingen is dit een goeie optie. Dus we hebben 125 km voor de boeg. Het eerste uur rijden we over de drukke doorgaande weg naar Seririt, de plaats vanwaar we de bergen in moeten. De route van noord naar zuid is één van de mooiste routes en veel minder druk dan één van de andere wegen. Het hoogste punt van deze weg ligt op 780 meter. De weg slingert naar boven langs wat dorpjes en door een prachtig exotische omgeving met kleurrijke struiken, palmbomen, koffiestruiken en wijnranken. Helaas zijn de restaurants hier dun gezaaid. En na 2 uur komen wij uit bij een uitzichtpunt waar we gelukkig onze dorst kunnen lessen. Prachtig is het hier. We kijken uit op een vallei met sawah's. Ook hier heeft de heftige regenval zijn sporen nagelaten. Ja, toch moeten wij onze tocht weer voortzetten. Wim past zijn tempo aan aan het slechte wegdek. Plotseling merkt hij dat de scooter stuurloos wordt en komen we gelukkig zonder verdere ongelukken tot stilstand. Wij hebben een lekke voorband. Er staan een paar woninkjes in de omgeving en ik maak een inwoner duidelijk, dat wij pech hebben met de scooter en hij wijst voor ons uit. Het geluk is aan onze kant, want het blijkt dat nog geen 100 meter verderop een motor guci zit. De eigenaar, bezig met de reparatie van een scooter, laat alles uit zijn handen vallen en na 7 minuten en € 2,80 armer kunnen wij onze reis weer voortzetten. Na 3 uur komen wij het eerste restaurant tegen. En kunnen wij onze hongeren magen stillen en het vocht aanvullen. Nu eventjes een blik op onze smartphone kijken hoelang de reis nog duurt. Nog 51 km geef ie aan. We zouden rond 15.30 bij ons hotel moeten aankomen. De rest van de route verloopt naar wens. 3/4 uur voor Ubud wordt de weg aanzienlijk drukker en dan eindelijk na 5 1/2 uur is ons hotel in zicht. Gelukkig hadden wij hier tegen onze gewoonte in reeds geboekt, omdat wij hier vorig jaar ook al geweest waren en het een fijn hotel vinden.  Hebben een heerlijke kamer met uitzicht over de rijstvelden (zie foto). Na onze spulletjes een plekje te hebben gegeven, kleden wij ons om en genieten van het heerlijke zwembad.
 

Saté ceremonie

Als we naar het ontbijt lopen, zien we een drukte van jewelste rondom het hotel. Bij navraag blijkt er een saté ceremonie te zijn. Na het ontbijt ga ik eventjes kijken om een kiekje te nemen en wordt ik meteen uitgenodigd om mee te eten. Ik moet ze teleurstellen,  want ik heb net ontbeten.
 

Ubud

Vandaag gaan we eventjes Ubud in. Het weer is bewolkt met af en toe een zonnetje. 24 graden. Dus heel aangenaam. Wat een drukte daar in Ubud. Gigantisch veel Chinezen. Het is hier echt niet leuk meer. Tussen de middag eens wat anders eten dan Indonesisch. Lekker een pizza en spaghetti in het centrum van Ubud bij de Italiaan. Uitkijkend op de straat zien wij plotseling bekenden langs komen. Mensen waarvan wij ons eerste hotel in Sanur hadden gekregen en waarmee wij vorig jaar mee uit eten zijn geweest. Wel toevallig zoiets. Wij zijn maar 1 dag hier en wij zitten hier toevallig in de stad te eten.
En vanavond de laatste avond dat we nog kunnen genieten van de ballade van de krekels en de kikkers. Morgen weer en route naar Sanur. Naar onze heerlijke accommodatie Hotel Puri Tempo Doeloe voor 3 nachten.

Geschreven door Ellens.travels