Peniscola, 22 februari ,16° Bewolkt

Afgelopen maandag zijn we weer een stukje noordelijker getrokken. Wij hoeven slechts 150km te rijden dus we gaan heel relaxed weg. Wij krijgen onderweg nog een Whatsapp van de voorrijders dat nog niet alle plaatsen vrij zijn dus stoppen we onderweg nog een keer voor een kopje koffie en snel een soepje opgewarmd, zodat wij de lunch er al op hebben zitten. Als wij om kwart voor 2 aankomen hoeven wij dan ook niet te wachten en kunnen wij na een nummertje getrokken te hebben de caravan op zijn plek zetten. Ook de luifel hebben wij uitgedraaid, maar 's middags begint de wind aan te trekken. En even later worden dat stormachtige windvlagen. Nou ja dan maar de luifel weer indraaien.
Camping Eden is een grote camping, maar staat helemaal vol, zodat we allemaal verdeeld staan over het terrein.

Gisteren met Kick en Margriet naar het Senioren café gefietst en op het terras heerlijk In het zonnetje genoten van Aubergine met gehakt en een glaasje wijn.

Costa del Azahar

Spanje is bijna even groot als Frankrijk. Het verschil is slechts zo groot als de oppervlakte van Nederland. Dus Nederland en Spanje samen, zijn net zo groot als Frankrijk.

Ebro Delta valt net buiten de kaart (noorden)

Niet dat het van enig belang is, maar het wil wel zeggen dat ook Spanje een grote variëteit aan landschappen heeft. Het zijn niet altijd de Costa's waar we moeten verblijven. Toch wil ik iets vertellen over één van die Costa's, namelijk de Costa del Azahar.

Die begint bij de Ebro Delta en loopt door tot voorbij Castellón, richting Valencia. Dit deel is bepaald nog niet ontdekt door het massatoerisme, desondanks hebben de kustplaatsen de ellendige lintbebouwing van hotels.

Slechts enkele plaatsen zijn het vermelden waard.

Van noord naar zuid zijn dit St. Carles de la Ràpita , Peñiscola en Benicàssim. De provinciehoofdstad, Castellón de la Plana, is een stad om snel aan voorbij te gaan.

Peñiscola

Dit stadje, nou ja stadje, heeft slechts 4000 inwoners en buiten het centrum is het een en al hotel wat de klok slaat.

De oude stad op het schiereiland

De meeste huisjes zijn keurig wit geschilderd en hebben bijna allemaal dezelfde maten en ook modellen. Meestal drie of vier woonlagen hoog, terwijl de buitenmaten niet veel groter zijn dan 4 X 4 meter. Bovenop altijd een zonneterras. Rondom het hele plaatsje zijn stevige vestingmuren, vanwaar je een heerlijk uitzicht over de zee hebt. Aan de zuidkant zie je neer op de bedrijvigheid van de vissershaven en de visafslag, of hoe zoiets hier genoemd zou kunnen worden. Vrouwen boeten hier ijverig de netten, terwijl het mansvolk op de zee aan de slag is. Hoe lang het nog zal duren voor ze hun beroep er aan geven om in de toeristenindustrie te gaan werken, is een interessante vraag.

Voor mensen die goed ter been zijn is het zéér zeker de moeite waard om via de krioelstraatjes naar boven te gaan en het kasteel te bezoeken waar Papa Luna, of te wel Paus Benedictus de dertiende, een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht. In het kasteel zijn de ridderzaal, de kerk, de bibliotheek, de verblijven van de paus en ook die van de manschappen te bezoeken.

Er is een grote open paradeplaats met waterput, die wel erg diep gegaan moet zijn voor er wat druppels omhoog gehaald konden worden. Iedere vijand die hier per schip met kwade bedoelingen kwam, werd al van verre gesignaleerd.

Het uitzicht is hier naar alle kanten uniek. In het vertrek waar in vroeger tijden Papa Luna verbleef is een raam dat naar Rome uitkijkt. Althans die richting. Maar wat is er zo bijzonder aan die Papa Luna, waardoor heel veel Spanjaarden hier een keer geweest willen zijn?

Hier volgt een citaat uit de ANWB reisgids:

"De vesting werd het domicilie van kardinaal Pedro de Luna, die in 1394 in Avignon was uitgeroepen tot tegenpaus onder de naam Benedictus XIII. Deze weinig succesvolle maar wel eiagenzinnige "Papa Luna" had zich hier teruggetrokken na vruchteloze pogingen om ook buiten Frankrijk erkenning als enige rechtmatige paus te verwerven. Hij stierf in 1423 en zijn opvolger onderwierp zich al na enkele jaren weer aan het gezag van Rome."

Zondag 27 februari, 16° Zonnig

In het restaurant naast de camping horen wij gezellig Spaanse muziek klinken. Als wij een kijkje gaan nemen, zien wij dat er een groot feest wordt gegeven waarbij een enorme menigte in prachtige kledij Flamenco aan het dansen is.

Dinsdag 1 maart, Zonnig 16°

Tot nu toe zijn we nog niet in het oude schilderachtige stadje geweest. Wij kennen het niet anders dan een gezellig oude levendige stad, maar als we eraan komen is er geen enkele bedrijvigheid. Bij navraag in een winkeltje blijkt dat het dorpje pas op 13 maart zijn deuren opent.

Tegen het eind van de middag nemen wij een kijkje bij de vissershaven. Wij vinden een mooi plekje op het terras waar voor ons de vissersboten straks aanleggen. Om kwart voor 4 horen we het oorverdovende lawaai van een sirene. Die gaat werkelijk erg hard en het geloei duurt knap lang.
Binnen tien minuten zien we een hele vloot vissersboten aan de horizon verschijnen. Weer een kwartier later komen de eerste schepen binnen. We praten dan niet over vijf schepen, maar het zullen er zeker twintig geweest zijn.

Waarschijnlijk meer. Onmiddellijk is het hele havengebied in rep en roer. Bijzonder om dit vanaf het terrasje zo te kunnen meemaken.

Direct nadat een schip ligt aangemeerd, gaat een van de bemanningleden een karretje bij de visafslag ophalen. Hij komt er mee terug naar zijn schip waar de andere leden van de bemanning klaar staan om de vis, die intussen ingezouten in kratten is uitgesorteerd, over te laden. Direct nadat dat gebeurd is gaat de wagen de visafslag in. De anderen spuiten het dek schoon.

Langs de kant staan mensen met een emmertje om wat afgevallen vis of te kleine beestjes te verzamelen. Er liggen er velen, die letterlijk de boot gemist hebben en niet naar de visafslag zijn gegaan. Een ander deel van dat soort vis gaat overleden en wel terug het water in. Dan worden de netten helemaal uitgerold, schoongemaakt, allerlei zeefauna blijft er in hangen, en weer opgerold. Dat oprollen gaat machinaal.

Later binnengekomen schepen komen langszij. Om uit te laden, brengen ze de krat naar de reling, een collega loopt het aanpalende schip over, naar de andere reling en komt uiteindelijk zo op de wal terecht. De schepen liggen met vier rijen dik aangemeerd. Na ruim een uur is alles voorbij en is het weer even stil als voor hun aankomst. De vrachtwagens bij de visafslag vertrekken om hun verse waar naar alle uithoeken van de streek te vervoeren.

Nu is de rust echt helemaal weergekeerd.

Dit jaar is het kouder dan normaal. Het is ook te zien aan de amandelbomen, die nu pas in bloei staan.

Zondag 6 maart, Regen 10°

Sinds afgelopen vrijdag is het weerbeeld omgeslagen. In Nederland prachtig zonnig weer en hier hebben we last van een lage druk gebied. Ondanks dat het weer even niet meezit is deze grote camping helemaal vol. Elke dag staan er hier campers te wachten om een plekje te kunnen bemachtigen.
Morgen gaan we verder naar de Costa Dorade. De camping ligt op fietsafstand van het plaatsje Cambrils.

Geschreven door Ellens.travels