Vanmorgen om 1/2 6 worden we wakker door een verschrikkelijk irritant gepiep wat continu aanhoudt. Wim probeert te achterhalen waar het gepiep vandaan komt. Alles wordt gechecked. Rookmelder, zekering, airco. Geen idee! Wij hebben nu ook geen electriciteit meer, terwijl we wel aan het stroom staan. Wat nu? Wij denken aan het ergste. Fraserway heeft geen servicepunt op Vancouver eiland of moeten wij terug naar het vaste land? Gelukkig hebben wij het telefoonnummer van de online service van Fraserway en die kun je 24 uur/dag bellen. Er zit niets anders op om ze te bellen om 6 uur 's ochtends. De man die aan de lijn komt, is zelf ook nog niet helemaal bekend met deze nieuwe camper, maar hij zal proberen ons te helpen. Stapsgewijs worden een aantal punten afgewerkt en al gauw komt hij er achter dat er geen stroom naar de camper gaat. We kunnen de stroom gelukkig van onze plek resetten en inderdaad alles functioneert weer zoals het zou moeten. Nu nog wat uurtjes aan de electriciteit, zodat die wat opgeladen is en dan kunnen we weer vertrekken.
Maar "the early bird catches the worm". En wat ziet de wereld er dan anders uit.

Onze rit gaat vandaag naar het noorden. Vanaf Victoria rijden we langs een bijzonder schilderachtig gedeelte van highway 1, de zogenaamde Malahat Drive richting Duncan. De weg is lieflijker dan wat we tot nu gezien hebben op het vaste land. Langs de weg staan veel meer loofbomen dan naaldbomen en de bermen worden opgefleurd door o.a. geel bloeiende brem en andere bloeiende voorjaarsstruiken. Ook rijden we langs winkeltjes en wordt de weg opgefleurd met huisjes waarin de tuinen nu volop in bloei staan.
De weg slingert door de schaduwrijke bossen naar boven en op het hoogste punt heb je een fabelachtig uitzicht over de Gulf Islands. Dan gaat het verder naar Cowichan Valley tussen Malahat en Ladysmith. Dankzij de lange droge zomers staat het dal bekend om zijn landbouw en dan vooral om zijn wijnbouw. De indianen noemden deze landbouwstreek Cowichon, wat zoveel betekent als 'het door de zon verwarmde land'.

Onderweg brengen wij een bezoek aan Corwichan Bay. Dit pittoreske plaatsje heeft een gezellige haven met sport- en vissersboten. De winkels en restaurants zijn ondergebracht in huizen die op hoge palen in het water staan. Gelukkig lopen er niet veel toeristen rond, want anders kan het parkeren nog wel eens problemen opleveren. Wij hebben onze camper geparkeerd voor een restaurant dat nog gesloten is. Na het plaatsje rondgelopen te hebben, worden wij aangesproken door de restauranthouder wanneer wij vertrekken. Nu blijkt deze man een Belg te zijn, die er al sinds 1982 woont.

De volgende plaats die wij bezoeken is Duncan (5000 inwoners). De thuishaven van de Cowichan, een stam van de Salish-kustindianen, en is sinds de jaren 1980 uitgegroeid tot de "City of Totems". Wij volgen de route door middel van de aangegeven voetstappen langs de 38 kleurrijke, vaak zeer kunstzinnig versierde totempalen.

Vandaag een druk programma, want niet ver hier vandaan ligt het inmiddels bekende stadje Chemainus (3000 inwoners).
Chemainus stamt uit het jaar 1858. De naam stamt af van het woord Tsa-meeun-is, wat in het Indiaans ‘Gebroken Borst’ betekent. Volgens de legende komt deze naam af van de man die een enorme wond op zijn borst opliep om uiteindelijk opperhoofd te worden. Jarenlang verdiende men in Chemainus het geld vooral met het zagen van hout. De voormalige houtzagerij van Chemainus was zelfs de grootste ter wereld. Door de recessie in de jaren tachtig van de vorige eeuw is de houtzagerij van Chemainus uiteindelijk gesloten. Inmiddels is er een nieuwe houtzagerij geopend, die kleiner en moderner is dan de voormalige houtzagerij.

36 muurschilderingen en 12 beelden hebben sinds het begin van de jaren '80 Chemainus op de kaart gezet als grootste openluchtgalerie van Canada. Ook hier volgen wij de op asfalt geschilderde voetsporen langs de kleurrijke schilderijen.
Het idee om internationaal gerenommeerde kunstenaars levensgrote afbeeldingen met culturele, historische en landschappelijke bezienswaardigheden te laten schilderen, ontstond om het toerisme in deze stad in de landbouw regio te stimuleren.
Het heeft een aantrekkelijk centrum met boetieks, antiekwinkels en kunstgaleries.

Geschreven door Ellens.travels