30 januari 2017
 

Tochtje door het achterland van Bunutan.

Het leukst is een tochtje maken buiten de gebaande wegen. Dus we slaan maar een willekeurig weggetje in. Al slingerend en langzaam stijgend rijden we door een prachtige vallei. Verbaasd zijn we over het prachtig geasfalteerde weggetje. Langzaam zien we hier ook enige ontwikkeling plaatsvinden. Af en toe een soort supermarktje met een gering aantal producten. Ook zien we enkele meubelbedrijfjes links en rechts van ons. Wat ons wel opvalt, is dat er toch wel een groot contrast is met de woninkjes hier langs de kust. Hier is nog veel armoe. Ook de scooters waar de mensen meerijden zijn aanzienlijk ouder. Al stijgend wordt de weg er niet beter op. Na de tropische bui van gisteren, moeten wij regelmatig door diepe plassen onze weg zoeken. Na een kwartiertje komen we opeens langs prachtige sawah's waar men met de hele familie op aan het werken is. De jonge rijstplantjes moeten worden gesplitst en verder worden uitgezet. We willen jullie die prachtige foto's niet onthouden. Zie ook het filmpje op bijgaande link om een goed idee te krijgen wat wij zoal beleven.
Naarmate wij meer stijgen, wordt de weg steeds slechter en besluiten we toch maar om te keren. Zie ook bijgaande link https://goo.gl/photos/HcCAtb5zC6jKdfTc8
 

School

Tot voor kort gingen alle kinderen met de scooter naar school. Het was een prachtig gezicht als je dan daar langs kwam en die velen scooters zag staan. Vandaag zagen wij heel veel kleine vrachtwagens waar die jongens en meiden als veevervoer in stonden en naar huis werden gebracht. Ik kan je zeggen dat dat heel veel verkeer minder op de weg is.
 

Verblijf in de tropen

Het is je moeilijk voor te stellen, dat wij echt de hele dag op slippertjes en in T-shirt en in korte broek of rok lopen. Ook 's avonds als we gaan eten, zitten we nog heerlijk in ons T-shirt.  Dat is wel wat ons aanspreekt.  Dit jaar regent het best veel, waardoor je niet snel op je scootertje stapt en gaat toeren. Gelukkig is onze accommodatie hier comfortabel en weten wij ons wel te amuseren. Ik heb al menig fotoboek samengesteld, dankzij google.
 

Eten wat de pot schaft

Vanavond lekker uit eten geweest. We gaan altijd wel uit eten, maar de laatste 3 dagen hebben we in het restaurant van ons hotel gegeten en dat vinden we toch niet zo speciaal, ondanks dat ze wel een goeie keuken hebben. We vertrekken een beetje op tijd, want na een dag regen worden alle potholes wel gevuld en is het oppassen geblazen. Ook zal het vandaag eerder donker zijn dus op tijd weer naar huis. Wij gaan bij één van onze favoriete warung's eten. Vandaag staat er tonijn op het menu. Het is elke dag weer een verrassing wat er aan vis gevangen is. En als het gegrilde visje op ons bordje ligt, is het heerlijk smullen.
 

Boodschapjes

Tussendoor doen we wat kleine boodschapjes. Als we betalen en ze kunnen door al die miljoenen die ze hier hebben een klein bedrag niet terug betalen,  krijgen we daar een paar snoepjes voor in de plaats. Vanavond kregen we 2 snoepjes in plaats van 3,5 cent.
 

Kokuspalm

In de tuin van ons verblijf staan heel veel kokospalmen.  Voor ons huisje hangen gele kokosnoten in de boom. Onze vraag aan de manager was of je die ook kon eten. Nou hij zou wel eventjes regelen dat wij een kokosnoot uit de tuin kregen. En ja hoor, een uurtje later werd ons een enorme grote kokosnoot gebracht.
 

Op reis

We hebben besloten morgen verder te reizen. De hele week is het al aardig nat geweest en dan is het wel weer plezierig een ander plekje op te zoeken.
 

Informatie Amed

Amed is altijd een gezond en zelfvoorzienend vissersdorp geweest. Echter toen in 1963 de Gunung Agung-vulkaan uitbarstte, veranderde de omgeving enorm; van een groen landschap werd het dor en droog met slechts een aantal boompjes. Niet alleen de vulkaan heeft er voor gezorgd dat Amed veranderde, ook het toerisme heeft bijgedragen aan een nieuwe uitstraling. Er kwamen kleinschalige hotels en appartementen, en ook de restaurantjes zijn zich meer gaan richten op toeristen die dit gedeelte van Azië bezoeken. Maar de allergrootste verandering in Amed, is wel de komst van de tientallen duikscholen die zich langs de stranden hebben gevestigd.

Doordat het land zo droog is en geen geschikte plek voor landbouw biedt, zijn er in Amed en de regio er omheen vele vlakke stukken vrijgemaakt voor de productie van zout. Het zout wordt wereldwijd verkocht, maar het verkrijgen ervan is zeer arbeidsintensief en brengt maar weinig op. Gelukkig brengt de visserij en, in het toeristenseizoen, de duikers, snorkelaars en strandminnende bezoekers nog altijd voldoende op. Amed was ooit een gewoon vissersdorpje, maar staat tegenwoordig dus voor een veertien kilometer lange kuststrook van Culik, Amed, Jemeluk, Bunutan, Lipah, Selang, Banyuning tot aan het oostelijk gelegen Aas. Het is er ontzettend rustig en de meest voorkomende reden om Amed te bezoeken, is om de vele goede duiklocaties. De inwoners leven van de visvangst, de zoutwinning en het toerisme. Dankzij de steeds beter ontwikkelde voorzieningen komen er ook mensen voor andere bezienswaardigheden naar Amed. Omdat er pas na 2000 grootschalige aanpassingen zijn gedaan, zoals de aanleg van een geasfalteerde weg en een brug over de rivier, die in het regenseizoen vaak buiten zijn oevers treedt, is alles nog in vrij goede staat.
 

Zout, de “Ziel” van Amed

Zonder de half uitgeholde boomstammen van de kokospalmen waarin het zout droogt op het strand van Amed, zal deze streek in het noordoosten van Bali, een groot deel van haar “charme” verliezen… ook wel haar “ziel” te noemen. Belangrijker nog, zeezout is een onmisbare extra bron van inkomsten voor de armste families van dit dorp.

Het produceren van zout is zwaar werk en deze traditionele manier van zoutwinning is niet veel veranderd sinds het verstrijken der jaren. Wanneer het weer droog en zonnig genoeg is kun je de zoutwerkers, zowel mannen als vrouwen, aantreffen op het strand. Hier werken zij vele uren per dag, veelal bezig met het transporteren van zware containers met water vanuit de zee naar de “zoutvelden”. Er zijn natuurlijk meer stappen nodig voordat het zoute water uiteindelijk in de uitgeholde boomstammen wordt gegoten. Het water verdampt uiteindelijk onder de hete zon en er blijven grove, grijsachtige zoutkristallen over. Zout van een superieure kwaliteit!

Ongeraffineerd zout is niet alleen het beste zout voor wat betreft de smaak, het is ook het meest gezonde zout. Het geeft een subtiele smaak aan hiermee bereid voedsel, maar het kan tevens gebruikt worden als een relaxerend badzout. Wat te denken van zoutwater-zwembaden die, al naar gelang hun grootte, toch enkele duizenden kilos zout per jaar kunnen “consumeren”. Amed schijnt de enige plek in Bali te zijn waar men géén jodium aan het zout toevoegt…

Er zijn weinig bronnen van inkomsten voorhanden in Amed, zout kopen is dus een goede manier om de locale bevolking te ondersteunen.

Amed dreigt haar ziel te verliezen omdat het toerisme oprukt. Veelal worden niet beter wetende dat mensen van hun grond verdreven, voor een véél te laag bedrag, opdat er maar bungalows op het strand kunnen worden gebouwd.

Er zijn gesprekken geweest om een deel van het strand in te richten als een soort museum waar men het zoutwinningsproces kan bewonderen tegen een kleine donatie. Dit zou voor de bevolking niet alleen het behouden van hun tradities betekenen, maar ook een betere bron van inkomsten.

Geschreven door Ellens.travels